Πρέπουν συγχαρητήρια στο σταθμό Ράδιο Κρήτη για το ντιμπέιτ (debate), τη δημόσια συζήτηση των δύο αρχηγών των συνδυασμών, που διεκδικούν το θώκο του Δημάρχου της πόλης μας, την ερχόμενη Κυριακή. Την άκουσα, μετά προσοχής, όπως νομίζω και αρκετοί συμπολίτες μας.
Να ομολογήσω ότι η όλη συζήτηση διεξήχθη σε ένα πολιτισμένο κλίμα. Σ αυτό και γι’ αυτό πρέπουν συγχαρητήρια και στους δύο επικεφαλής, καθώς και στον συντονιστή δημοσιογράφο κ. Μαν. Αργυράκη.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης και προσπαθώντας ο καθένας, με τη σειρά του, να δώσει τη δική του λύση, επί του απασχολούντος προβλήματος την πόλη μας, ο ακροατής έβγαζε το συμπέρασμα ότι και οι δύο, επί του ιδίου προβλήματος-θέματος, έδιναν την ίδια λύση, ακολουθώντας ένα διαφορετικό τρόπο λύσης, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. (Βλέπετε τον πλούτο της Ελληνικής Γλώσσας).
Έτσι λοιπόν μου ήρθε στο μυαλό η ρήση περί Ομήρου, η οποία λέγει: «Επτά πόλεις μάραν ται σοφήν δια ρίζαν Ομήρου». Να σημειωθεί δε ότι ο Όμηρος λέγεται ότι ήταν τυφλός!
Αν κάνουμε μια αντικατάσταση λέξεων και παράφραση της ρήσης αυτής και αντί της λέξης Ομήρου την αντικαταστήσουμε με τη λέξη «πόλης μας» και στη θέση του αριθμητικού «Επτά» γράψουμε «Δύο άντρες», θα προκύψει η φράση: «Δύο άντρες μάρνανται (μάχονται) περί της μοίρας της πόλης μας». Να υπογραμμίσουμε βέβαια ότι η πόλις, ως προσωποποίηση, είναι τυφλή, ως ο Όμηρος, άρα περιμένει εκείνον που θα την πάρει από το χέρι και θα την οδηγήσει στον τόπο… της δημιουργίας, της ανάπτυξης και τηε ευημερίας των πολιτών.
Οι διαφορές στα προγράμματά τους, ελάχιστες, τα κοινά ενδιαφέροντά τους πιο πολλά, αφού τα ίδια προβλήματα έχουν να επιλύσουν, αλλά ο καθένας με το δικό του τρόπο. Άρα οραματίζονται λύσεις επί του ιδίου θέματος.
Η λύση ενός προβλήματος, όπως είναι μαθηματικά γνωστό, πάντα επιφέρει το ίδιο αποτέλεσμα. Νομίζω λοιπόν ότι και οι δύο παρατάξεις, αλλά και όλες οι υπόλοιπες, νοιάζονται να λύσουν το ίδιο πρόβλημα. Προς τι λοιπόν η διαφορά; Η διαφορά είναι ο τρόπος και ο δρόμος που θα ακολουθήσει ο καθένας για τη εύρεση της αυτής πορείας.
Αν τώρα καθίσουν όλοι μαζί και θέτοντας τον εαυτόν τους «ενώπιος ενωπίω» και συζητήσουν τα προβλήματα, που απασχολούν την πόλη μας, που για όλους είναι τα ίδια, είτε αυτά προβάλλονται ως ιστορικά, τουριστικά, εμπορικά, πνευματικά, πολιτιστικά, πολιτισμικά, εργασιακά, υπαλληλικά, κυκλοφοριακά, δομικά, συνοικιακά, αγροτικά κ.ά., με δημοκρατικό διάλογο και σκέψεις συναίνεσης, τότε και μόνο τότε νοιάζονται για τη λύση αυτών των προβλημάτων ή άλλων που θα προκύψουν και όχι να επιδεικνύουν και να προβάλλουν την κομματική ταυτότητα γιατί με αυτόν τον τρόπο οδηγούν τους πολίτες να μην τους ακολουθήσουν.
Είναι πολύ μεγάλο λάθος να νομίζει κάποιος ότι εκείνος που φωνάζει δυνατά με άναρθρες και υστερικές φωνές και διαμαρτύρεται με έντονο τρόπο, ότι ενδιαφέρεται περισσότερο των άλλων, για την ευημερία των δημοτών. Για το λάθος του αυτό, ο λαός των δημοτών ίσως να του αποδώσει τιμωρία η οποία, όπως είναι γνωστό, έρχεται φανερά αλλά αργά και χωρίς θόρυβο και τιμωρεί αυτούς τους φωνακλάδες, όπως δημιουργήθηκε στη συνείδηση του λαού. Όπως επίσης ο λαός δεν ξεχνά και τιμωρεί εκείνον που λέγει μεγάλα λόγια και υπόσχεται πράγματα, που ως εκ της φύσεώς τους και της οικονομικής θέσης του οικονομικού βαλάντιου της υπηρεσίας, δεν είναι σε θέση να ικανοποιήσει και κάποια στιγμή θα του φωνάξει φανερά «Όλο θα και θα και θα… πάψε βρε παραμυθά».
Εκείνος που θα εκλεγεί, να ακολουθεί τον δρόμο εκείνων που ακολουθούν διαφορετικό δρόμο για να κερδίσει την εμπιστοσύνη, γιατί ο βασικός σκοπός του πολιτικού είναι να γίνει ηγέτης διαφορετικών όχλων, που πορεύονται σε διάφορες κατευθύνσεις.
Άρα μια σωστή, σοβαρή και κοινή σχέση συνεργασίας όλων των πολιτικών συνδυασμών θα εκτιμηθεί πολύ περισσότερο από τους συμπολίτες μας, παρά η αντιπαλότητα και θα αναδείξουν μια δημοτική Αρχή αποδεκτή από όλους και θα είναι πρόθυμοι και να τη βοηθήσουν.
Και έτσι όταν όλοι ομονοήσουν και το ενδιαφέρον όλων είναι κοινό και οι δημότες μένουν ικανοποιημένοι με τις λύσεις, που αφορούν αποκλειστικά τα προβλήματά τους και από μέρα σε ημέρα αντιλαμβάνονται ότι υπερασπίζονται το δημοτικό συμφέρον, τότε όλοι οι αιρετοί είναι αρεστοί στο δημότη και ο ηγήτορας, αν εφαρμόσει το του Περίανδρου λεχθέν: «Φρόντιζε να αρέσεις σε όλους» να είναι βέβαιος ότι η πόλη μας, το μεγάλο Κάστρο και η πλειονότητα των δημοτών έχουν ήδη σχηματίσει τη γνώμη τους, την οποίαν θα υπερασπίζονται ωσάν το Κάστρο.