«Έπρεπε να γονατίσει και να ζητήσει συγγνώμη από τους Έλληνες, διότι έχει εγκρίνει το 3ο πρόγραμμα που μας επέβαλε η Ε.Ε., το οποίο κατακρεούργησε την Ελλάδα… Αντιθέτως, γονάτισε μπροστά στους ξένους, σ’ ένα πρόγραμμα που ήταν το χειρότερο από τα τρία…
Λάθος η επιλογή μου, όταν το πρότεινα για διάδοχό μου», σχολίασε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Αλέκος Αλαβάνος στον δημοσιογράφο Γιώργο Σιαδήμα, με αφορμή την ΙΘΑΚΗ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ.
Όταν λοιπόν, # ο άνθρωπος που τον επέλεξε ως διάδοχο του, που θεωρητικά τον γνώριζε καλά και πίστεψε σ’ αυτόν, θεωρώντας τον καλύτερο, κρίνοντας όμως -ασφαλώς εκ του αποτελέσματος της εν γένει πολιτικής πορείας και διακυβέρνησης του διαδόχου του, νοιώθει βαθιά προδομένος και μετανοιωμένος για το δακτυλίδι που του έδωσε, έχει τη δύναμη και την ειλικρίνεια να αναφέρει τα παραπάνω, ποιος νουνεχής Έλληνας θα ξαναπέσει στην πολιτική παγίδα του ίδιου ανθρώπου;
Η ειλικρίνειά του αυτή εκπορεύεται στο γεγονός ότι δεν κυβέρνησε αριστερά, όπως μας παραμύθιασε προεκλογικά, που «με ένα νόμο και ένα άρθρο» θα καταργούσε τα μνημόνια, «που σε μια νύκτα θα καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ» και πως «θα χορέψει τους Ευρωπαίους με νταούλια και ζουρνάδες», αλλά ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ με την αλλοπρόσαλλη και ασταθή πολιτική του κυβέρνησε δεξιότερα της δεξιάς και ούτε μνημόνια κατάργησε, ο ΕΝΦΙΑ ζει και βασιλεύει, και μας φόρτωσε το 3ο μνημόνιο και γονυπετής υποθήκευσε την Ελλάδα για 100 χρόνια.
Η μνήμη κάθε σκεπτόμενου Έλληνα, βεβαίως, είναι ακόμη νωπή, με όσα ο συγγραφέας εξέθεσε κατά την παρουσίαση της ΙΘΑΚΗΣ του, που δεν απέχουν και πολύ από εκείνα που μας υποσχέθηκε ΤΟΤΕ προεκλογικά και που όλα αθετήθηκαν σε βάρος του λαού και του τόπου.
- Πώς θα ξεχάσομε αλήθεια, τις αδέξιες πολιτικές κινήσεις του, τις αλλεπάλληλες, αλληλοσυγκρουόμενες και αψυχολόγητες κυβερνητικές ενέργειές του, με τις οποίες το μόνο που κατάφερε ήταν να γίνει χορηγός του Μητσοτάκη και να τον εγκαταστήσει πρωθυπουργό και ακόμη να διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ; Μετά την πομπώδη πρόσκληση στον Κασσελάκη, έναν άνθρωπο πολιτικά και ιστορικά άσχετο (γεγονός που στο βιβλίο του το αρνείται). Μήπως, λέω, μήπως οι κινήσεις του αυτές, από τότε αποσκοπούσαν σε όσα τώρα μάς είπε κατά την παρουσίαση της ΙΘΑΚΗΣ του; Ότι δηλαδή ετοιμάζει ΝΕΟ ΚΟΜΜΑ, για το οποίο το ΜΟΝΟ που ξέρομε είναι ότι το θέλει δικό του.
- Απ’ όσα είπε κατά την παρουσίαση του βιβλίου του, εμμέσως πλην σαφώς, ΟΜΟΛΟΓΕΙ την παντελή αδυναμία του ως ΜΠΡΟΣΤΑΡΗΣ, μια και για όλες τις αστοχίες της Κυβέρνησής του «ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ», δηλαδή οι συνεργάτες του, λες και αυτούς δεν τους διάλεξε ο ίδιος; Και τώρα, ξεδιάντροπα τους «αδειάζει» μόνο και μόνο για να σώσει το «τομάρι» του. Πάντως, κάποιος έπρεπε να του πει στο αυτί πως ο ΑΞΙΟΣ ΗΓΕΤΗΣ… Ο ΚΑΛΟΣ Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ και τις ΤΥΧΟΝ ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ και όχι οι συνεργάτες και οι ναύτες και μούτσοι αντιστοίχως.
- Πώς όμως ΖΗΤΑ να ξεχάσομε, τις επιλογές του, τα έργα και τις ημέρες της πρωθυπουργίας του:
- Ότι παρέδωσε την Βουλή στη μωροφιλόδοξη κόρη του Νίκου (εκείνου που είχε βάλει σκοπό της ζωής του, από την έδρα του εισαγγελέα, να χώσει στη φυλακή τον ΑΠ;).
- Ότι ο ίδιος παρέδωσε την οικονομία της χώρας στον αλλοπρόσαλλο σαλτιμπάγκο της οικονομικής θεωρίας, για να διαπραγματευτεί στα ζάρια την τύχη της χώρας και αντικαταστάθηκε ΜΟΝΟ όταν έφερε την Ελλάδα στο χείλος του οικονομικού γκρεμού, αφού προηγουμένως την χρέωσε επιπλέον καμιά 20ριά δισ.;
- Ότι έκλεισε εν μια νυκτί τις Τράπεζες, ενώ ο λαός βρισκόταν στον πρώτο ύπνο, αφού πρώτα «οι διορατικοί» απέσυραν τις καταθέσεις τους;
- Ότι εμπιστεύτηκε την άμυνα της Ελλάδας στον ακροδεξιό, εμπαθή και τυχοδιώκτη της πολιτικής συνεργάτη του, μόνο και μόνο για να είναι πιστός στην προεκλογική δέσμευσή του για συνεργασία και σχηματισμό Κυβέρνησης;
- Ότι ανέθεσε τα εργασιακά σε ένα, αδαή και αμετροεπή, βολεμένο και καλοπληρωμένο καθηγητή, για να λύσει πρόβλημα των μισθών και των συντάξεων και ψήφισε ένα «σοφό» νόμο, που θα τον πληρώνομε εφ’ όρου ζωής;
- Ότι ανέθεσε το ασφαλιστικό των εργαζομένων σ’ ένα άσχετο γελωτοποιό (επιτυχημένο ηθοποιό μόνο να προκαλεί γέλωτα, τον Χαϊκάλη καλέ);
- Ότι πασιφανώς συμπορεύτηκε χέρι-χέρι με τον Καραμανλή, εκείνο που αποδεδειγμένα έφερε τη χώρα στη χρεοκοπία, με μια προφανή συμφωνία: Ο ένας δεν θα αναφέρει ποτέ για την ενοχή του στο ανοσιούργημα της χρεοκοπίας και ο άλλος να τον «σιγοντάρει» με την σιωπή του στις όποιες κυβερνητικές αστοχίες του.
Ακούσατε ποτέ να μιλήσει ο ένας για τον άλλο; Και οι δύο κράτησαν τα υπεσχημένα και ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΣ ΣΚΟΠΟΣ τους ήταν η πολιτική αποστέωση του ΠΑΣΟΚ;
- Ότι ενώ προεκλογικά δεσμεύτηκε ΡΗΤΑ ότι θα ξεσκεπάσει το «ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΔΩΡΕΑΣ ΤΗΣ ΑΤΕ» τήρησε «ΣΙΓΗ ΙΧΘΥΟΣ» και το έθαψε στον βαθύτερο βυθό του Αιγαίου, γιατί προφανώς έθιγε συμφέροντα.
- Μήπως, ίσως πρέπει να ξεχάσομε τις παλινδρομήσεις και την κατάντια της Δικαιοσύνης με τις επιλογές του;
Η τότε πρόεδρος ΑΠ, κυρία Θάνου και μετέπειτα διορισμένη πρωθυπουργός, αλλά και σύμβουλος του εξ απορρήτων, ήθελε, λέει, με μια υπουργική απόφαση να παρατείνει την ηλικία των δικαστών από 67 σε 70 ετών, αγνοώντας τον ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΜΕΝΟ χρόνο θητείας των;
Το Σύνταγμα βεβαίως διδάσκεται στο Α΄ έτος της Νομικής. Άλλος πάλι και εκείνος ο εκλεκτός στο όνομα Παπαγγελόπουλος, που πόσα δεινά και πληγές επέφερε στην ήδη πληγωμένη Δικαιοσύνη.
Σήμερα, ο ίδιος άνθρωπος, ως εάν «αναβαπτίστηκε στην κολυμβήθρα του ΣΙΛΩΑΜ», επιχειρεί ΝΕΟ ΡΕΣΑΛΤΟ στην πολιτική σκακιέρα του τόπου.
Απροκάλυπτα και με περισσή αλαζονεία μιας ιδιαίτερης ασθένειας του καιρού μας, που το χειρότερο σύμπτωμα του ασθενούς… είναι της εντύπωσης που πως είναι καλύτερος από τους άλλους; Και όταν ο ασθενής δεν μπορεί να ορίσει θετικά τον εαυτό του, ορίζει μίσος, μικροψυχίες και κατηγορίες στους άλλους, για να σώσει το τομάρι του… Ακόμη κι αν πρόκειται για πρώην φίλους του ή συνεργάτες του.
Ο εν λόγω επίδοξος νεανίας εγκατέλειψε την βουλευτική του έδρα, αφού καρπώθηκε τις απολαβές μιας 2ετίας τουλάχιστον, χωρίς ενεργή συμμετοχή ή παρουσία στο κοινοβουλευτικό του έργο, ως όφειλε (εσείς, τον είδατε;), και λίγο μετά, με λεονταρισμούς που δεν συνάδουν σε έντιμο πολιτικό και άνθρωπο μάς είπε ότι παραιτείται «γιατί δεν τον εκφράζει η λειτουργία της παρούσης Βουλής (δικαιολογία τουλάχιστον για ΑΦΕΛΕΙΣ.
Και εύλογα, ως μη αφελής, ερωτώ: Τώρα θυμήθηκες την προηγούμενη 2ετία, την οποία υπηρέτησες αμειβόμενος; Και ακόμη προσωπικά, τι έκανες τότε ως βουλευτής για να διορθώσεις τα κακώς κείμενα της Βουλής (που ασφαλώς ήταν πολλά, για να μην παρεξηγηθώ κιόλας;).
Και έφθασε η μέρα κυκλοφορίας και παρουσίας του πονήματος της ΙΘΑΚΗΣ.
Από πολιτικό ενδιαφέρον κυρίως, αλλά και για να ικανοποιήσω το χρόνιο πρόβλημά μου για τα νέα βιβλία, προσπάθησα να ενημερωθώ όσο περισσότερο μπορούσα και να μάθω για τι είδους βιβλίο πρόκειται.
- Στην ΙΘΑΚΗ του ο συγγραφέας, αναπτύσσει ανεπιτυχώς την δική του αλήθεια, όχι βεβαίως ολόκληρη, πολλές φορές μισή κατά πως τον βολεύει, για τα χρόνια του ως επικεφαλής του Σύριζα.
- Εκθειάζει ΜΟΝΟ τον εαυτό του για τις καλές μέρες της Κυβέρνησής του, και αποκρύπτει επιμελώς τις πολιτικές αστοχίες της και όπου υπήρξαν, «ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ» Ποιοι; Οι συνεργάτες του.
- Είναι γεγονός πως η διακυβέρνηση 2016-2019 ήταν δύσκολη περίοδος, αλλά γεμάτη αντιφάσεις. Από την υπόσχεση αναμέτρησης με το αμαρτωλό κατεστημένο μέχρι την οδυνηρή μνημονιακή υπογραφή. Από το ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ μέχρι την αναίρεση των υπεσχημένων και το αποτέλεσμά του, μέχρι την στιγμιαία «κωλοτούμπα» που έστειλε αμαχητί την Ελλάδα στον «λάκκο των λεόντων» και γενικά η πορεία του υπήρξε ένα πέρασμα με «κλούβιες» ελπίδες, που έδωσε στον λαό και με μόνιμους συμβιβασμούς. Όλα αυτά τα ξεπερνά επιδερμικά και ωραιοποιημένα.
- Είναι ακόμη γεγονός ότι διανύομε μια εποχή βαριάς θεσμικής, οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και αβάστακτου βάρους, με αποτέλεσμα ο Έλληνας να επιζητά εναγωνίως ένα νέο ηγέτη, που θα τον οδηγήσει σε μια πολιτική ασφάλεια.
- Η κοινωνία όμως επιζητά σοβαρότητα, σχέδιο, σταθερά βήματα και ασφάλεια· όχι κούφια λόγια και επαναστατική ρητορική. Οι προεκλογικές ελπίδες ασφαλώς χρειάζονται, γιατί η ελπίδα είναι αναγκαία. Η ελπίδα μόνη της, όμως, δεν αρκεί. Η πολιτική δεν πρέπει να στηρίζεται σε ευχολόγια και σε μεγάλα λόγια, αλλά στην αλήθεια, στην πραγματικότητα, στην ωριμότητα και σε συνεκτικές εθνικές πράξεις για να αποβεί ωφέλιμη.
Σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον μπαίνει το ερώτημα:
- Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας, με την εμπειρία του, τα λάθη του, το πολιτικό του παρελθόν, τη σημερινή διαμορφωμένη κατάσταση της χώρας, να αποτελέσει τον μπροστάρη νέας πορείας για την ΙΘΑΚΗ;
- Η απάντηση είναι απλή και εγώ δυσκολεύομαι μέχρι που αδυνατώ να τον πιστέψω, με γνώμονα:
α) Την μέχρι τώρα πορεία του, αλλά και το πρόσφατο δόγμα του «Για όλα φταίνε οι άλλοι», αποποιούμενος τις προσωπικές του ευθύνες.
β) Γιατί η μέχρι τώρα πορεία του δείχνει πως παραμένει περισσότερο στο παρελθόν παρά στο μέλλον.
γ) Γιατί με τα συνεχιζόμενα προσφιλή μεγάλα, αβασάνιστα λόγια του και τις ακοστολόγητες υποσχέσεις του, χωρίς ουδόλως να αναφέρεται σε πράξεις της επόμενης μέρας, αν κάποτε φτάσει στην ΙΘΑΚΗ, μου δίδει δικαίωμα να πιστεύω πως επαναλαμβάνει το παρελθόν του και τέλος,
δ) Γιατί ως λαοπλάνος, μας παραδίδει αορίστως «λευκή επιταγή», χωρίς αντίκρισμα, εκμεταλλευόμενος την πολυπόθητη ελπίδα του λαού, για μια καλύτερη ζωή, για ένα δικαιότερο και συγκροτημένο Κράτος, με ΜΟΝΟ ΣΚΟΠΟ να πουλήσει ΝΕΑ ελπίδα και να υφαρπάξει την ψήφο μας.
Ο Τίτος Ταγαράκης είναι επίτιμος δικηγόρος, π. πρόεδρος Νομαρχιακού Συμβουλίου Ηρακλείου