Αγαπημένη μου εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ,
Ορμώμενη από το εξαιρετικό άρθρο του Γιάννη Ζωράκη στο φύλλο του Σαββάτου ήλθαν στην μνήμη μου γεγονότα της εποχής στην οποία αναφέρεται το Διαφάνι και στην εξέλιξη της σειράς Άγριες Μέλισσες.
Πολλοί νεότεροι δεν θα έχουν καταλάβει αρκετά από αυτά στα οποία αναφέρεται ο δημοσιογράφος σας αλλά και σε μερικά γεγονότα τα οποία διαδραματίζονται στην σειρά του Αντέννα. Π.χ. η σκηνή στην οποία η Δρόσω παίρνει το ψαλίδι από την αδελφή της η οποία ήταν έτοιμη να την κουρέψει… μάλλον γουλί … και μετά το έκανε μόνη της αλλά με παραλλαγή…
Μικρό παιδάκι στο μαγαζί του μπαμπά μου στην κεντρική αγορά του Ηρακλείου ακούω τον εξής διάλογο που δεν θα ξεχάσω ποτέ και που τόσο η σειρά όσο και ο έγκριτος δημοσιογράφος σας ξέθαψε από την μνήμη μου:
Ακούσατε, ακούσατε τα νέα…; ο τάδε… πολύ γνωστός και υψηλής κοινωνίας Ηρακλειώτης κούρεψε… με την ψιλή… την… γκ.. φιλενάδα του…
Οι πελάτες στο μαγαζί του μπαμπά μου μένουν άφωνοι… το ίδιο και ο μπαμπάς μου… Όλοι γνωρίζουν τον Κύριο… αλλά τυγχάνει να γνωρίζουν και την κοπέλα του… Όλοι γνώριζαν ότι ο γνωστός Ηρακλειώτης μπαινόβγαινε στο σπίτι του κοριτσιού και γνώριζαν επίσης ότι ήταν παντρεμένος με παιδιά αλλά αυτό δεν τους ένοιαζε εκείνη την στιγμή καθόλου. Άλλα ούτε και αργότερα αφού καταδίκασαν την κοπέλα που τόλμησε να ζητήσει διακοπή της σχέσης τους.
Θυμάμαι τον δικό μου μπαμπά να λέει: Την καημένη την κοπέλα…όταν ακούγεται σχεδόν από αρκετούς …Καλά της έκανε…και ξέρετε γιατί; Γιατί η κοπέλα ήθελε να διακόψει τον παράνομο δεσμό και να παντρευτεί ένα παλικάρι που ήθελε να την πάρει «έτσι όπως ήταν».
Η κοπέλα έκανε μήνες να βγει από το σπίτι της… κουρεμένη γουλί… Ήταν το έθιμο για το οποίο πολλοί κοκοκορεύονταν κιόλας… ο Κύριος γύρισε στην δουλειά του… αρκετά υψηλή θέση… η γυναίκα του μετακόμισε στην Αθήνα αλλά η κοινωνία του Ηρακλείου σχεδόν τον επιβράβευσε…
Η κοπέλα επέζησε του χλευασμού και οι άνθρωποι όπως οι γονείς μου, παππούδες μου και όλη η γειτονιά μας στο κέντρο του Ηρακλείου που την γνωρίζανε σταθήκανε δίπλα της… Παντρεύτηκε και έφυγε και αυτή από το Ηράκλειο… Δεν την ξαναείδα ποτέ…
…Το μπακάλικο του μπαμπά μου ήταν σαν το φαρμακείο Χλουβεράκη σε άλλο στυλ όχι μόνο γιατί έπαιρνε εφημερίδα και κάθονταν μερικοί και την διάβαζαν, αλλά και γιατί συμπαθούσαν πάρα πολύ τον Μανωλάκη και την όμορφη γυναίκα του την Μαρία, που δούλευαν μαζί δίπλα δίπλα και ήταν πολύ ευγενικοί με τους πελάτες… Άκουγα να μιλούν για μια πάλι όμορφη πλην φτωχειά κοπελιά σε κοντινό χωριό της πόλης μας, που έπεσε…ή την έριξαν στο πηγάδι γιατί είχε μείνει έγκυος. Και όλοι ήξεραν και πάλι ποιος ήταν ο δράστης αλλά κανείς δεν μιλούσε…
Πόσο δίκιο έχει ο δημοσιογράφος σας στην περιγραφή του για τον μουσικό…
Να φοράς Αντίντας, να κρατάς τσάντα Gucci και να κλαις για τους πρόσφυγες. Kαι γιατί το κράτος ή η Τουρκία τους χρησιμοποιεί σαν μοχλό πίεσης.
Και ας με συγχωρέσει ο κ. Ζωράκης που κλείνω με το δικό του σχόλιο… γιατί ίσως μερικοί να μην το διάβασαν στο φύλλο του Σαββάτου..
«Ζω σε μια χώρα που με πονά.. Με πονά και με αγχώνει, με πληγώνει και με διώχνει… Και αν δεν υπήρχε αγάπη, τίποτα, κανένα κόμμα, καμιά ιδέα και καμμιά θρησκεία, δε θα μπορούσε να με κρατήσει κοντά της… Εχουν φροντίσει γι’ αυτό διαχρονικά πολλοί…”.
Και δυστυχώς συνεχίζουν να το κάνουν χωρίς να ενοχλείται κανείς. Συμπληρώνω εγώ.
Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία…
Χρυσούλα Αντωνογιαννάκη