Κύριε Διευθυντή,
Διάβασα στην έγκριτη εφημερίδα σα άρθρο που δημοσιευτηκε στις 10-05-2021 με τίτλο “Για το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης”, καθώς και άλλο του ίδιου αρθρογράφου με τίτλο ¨Λαικίστικη δημαγωγία και φιλελεύθερη πολιτική¨ που δημοσιευθηκε στις 04-01-2021, στα οποία αναφέρεται μεταξύ άλλων για τα ποσοστά που είχε το κόμμα της σημερινής Αξιωματικής Αντιπολίτευσης τα προηγούμενα χρόνια (3 – 4,5%) και την κατακόρυφη αύξηση τους στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, με αποτέλεσμα να γίνει ακόμη και Κυβέρνηση.
Την αύξηση αυτή μάλιστα την αποδίδει στον άκρατο λαϊκισμό και δεν θα διαφωνήσω ότι μπορεί να οφείλεται και σε αυτό, μόνο που κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις και όταν βλέπεις μόνο την μια όψη, τότε εμφανίζεται η μισή αλήθεια, αλλά η μισή αλήθεια είναι χειρότερη από το ψέμα, γιατί στην άλλη όψη του ίδιου νομίσματος υπάρχει ο πολιτικός αντίπαλος ο οποίος για να κερδίσει την ψήφο του Ελληνικού λαού, εκμεταλλεύτηκε πολιτικά διάφορα θέματα, όπως ήταν για παράδειγμα το Μακεδονικό, για το οποίο υποκινούσε πριν από τις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές συγκεντρώσεις σε ολόκληρη τη Χώρα, υποσχόμενος ότι όταν γίνει Κυβέρνηση θα καταργήσει την όποια συμφωνία γίνει και σήμερα πράττει ακριβώς το αντίθετο.
Μάλιστα η Ντόρα Μπακογιάννη σε πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή δήλωσε όχι μόνο ότι υποστηρίζει τη συμφωνία των Πρεσπών, αλλά διεκδικεί και την πατρότητα της, ενώ η Κυβέρνηση συμφώνησε για την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αποδεικνύουν ποιες ήταν οι πραγματικές της προθέσεις.
Όσον αφορά την κριτική για τα ποσοστά που είχε το συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα δηλαδή 3-4,5% και την αύξηση του στο 36%, νομίζω ότι δεν είναι επιτυχής, διότι για τα ποσοστά αυτά αποφασίζει ο Ελληνικός λαός και κανένας άλλος και αν πρέπει να γίνει κριτική, αυτή πρέπει να γίνει στον ίδιο τον Ελληνικό λαό.
Άλλωστε και κατά το σχετικά πρόσφατο παρελθόν και συγκεκριμένα το έτος 1977, άλλο πολιτικό κόμμα είχε λάβει σε βουλευτικές εκλογές ποσοστό μόλις 1,08% και όμως ο ηγέτης του έγινε Πρωθυπουργός της Χώρας με την ψήφο του Ελληνικού λαού.
Εδώ λοιπόν μπορεί να συμβαίνουν δύο τινά, ή στην ικανότητα του ενός να πείσει το εκλογικό σώμα και να του παρέχει την εμπιστοσύνη του ή ότι οι υπόλοιποι ήταν πολύ κατώτεροι των περιστάσεων και δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο στις ανάγκες της Χώρας. Ενώ σε ό,τι αφορά τον λαϊκισμό, αυτός είναι ένα μόνιμο εργαλείο των κομμάτων, τα οποία άλλα υπόσχονται και άλλα κάνουν, ή μάλλον κάνουν αυτά που δεν λένε και δεν κάνουν αυτά που λένε.
Αντί όμως να γίνεται αναφορά για τα ποσοστά των πολιτικών κομμάτων, πόσα είχαν και πόσο αυξήθηκαν, θα ήταν προτιμότερο τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, που η Χώρα μας περνά μια πολύ δύσκολη υγειονομική κρίση, να γίνει μια άλλη αναφορά, δηλαδή που οφείλεται η Χώρα μας να έχει πενήντα με εξήντα θανάτους από κορονοϊό την ημέρα και η Μεγάλη Βρετανία με εξαπλάσιο πληθυσμό από τη Χώρα μας, να έχει ημερησίως μόλις τρεις έως πέντε θανάτους ή και κανένα από την ίδια αιτία.
Επίσης η Πορτογαλία με πληθυσμό ίσο με τη Χώρα μας, η οποία πέρασε μια δύσκολη υγειονομική κρίση λόγω του κορονοϊού, σήμερα να βρίσκεται στην πράσινη ζώνη και ο αριθμός των τουριστών που θα την επισκεφτεί φέτος προβλέπεται να είναι πολλαπλάσιος σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο, ενώ η Χώρα μας να βρίσκεται στην πορτοκαλί ζώνη, που κανείς δεν ξέρει πότε και αν θα πρασινίσει, με αποτέλεσμα να είναι σε πολύ χαμηλό επίπεδο στις προτιμήσεις κυρίως των Ευρωπαίων τουριστών και έτσι τα περισσότερα ξενοδοχεία να μένουν κλειστά και η Χώρα μας να αντιμετωπίζει μεγάλο οικονομικό και εργασιακό πρόβλημα.
Αυτά λοιπόν είναι τα προβλήματα που απασχολούν σήμερα την Ελληνική κοινωνία και όχι τα ποσοστά που είχαν τα πολιτικά κόμματα κατά το παρελθόν ή και στο μέλλον, διότι αυτά τα θέματα σε Κοινοβουλευτικές Δημοκρατίες τα επιλύει μόνο ο Ελληνικός λαός και κανένας άλλος.
*Ξηρουχάκης Ιωάννης, Πρώην Δ/ντής ΕΛΤΑ