ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ: Ποιος θα μιλήσει για σπατάλη στα φάρμακα;

Από τη μία η όποια μορφή τέχνης πάντα αποτελούσε και μία ιδιότυπη ψυχοθεραπεία γι΄ αυτόν που την ασκεί. Και κάθε μορφή τέχνης είτε μας αρέσει είτε όχι οφείλουμε να τη σεβόμαστε. Και αυτή και το δημιουργό της χωρίς όμως να μας αφαιρείται το δικαίωμα να την κρίνουμε. Από την άλλη τα χάπια αποτελούν ένα πολύτιμο αγαθό για κάθε ασθενή. Ειδικά αν δεν έχει τη δυνατότητα να τα προμηθευτεί. Πώς συνδέονται αυτά τα δύο, φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους, πράγματα.

Τα συνδέει μία έκθεση που πρόσφατα εγκαινιάστηκε όπου παρουσιάζονται ψηφιδωτά με ληγμένα χάπια. Έργα τέχνης μεν, εύλογα ερωτήματα δε. Δεν υπήρχε τρόπος διάθεσης των φαρμάκων σε άπορους συνανθρώπους μας που τα έχουν ανάγκη πριν αυτά λήξουν; Πώς προμηθεύεται και με ποια κριτήρια ένα νοσοκομείο και σε ποιες ποσότητες φαρμακευτικά σκευάσματα για να καλύψει τις ανάγκες του; Υπάρχει κάποιας μορφής συνεννόηση μεταξύ των νοσοκομείων που εδρεύουν στην ίδια περιφέρεια για τα αποθέματα φαρμάκων;

Υπάρχουν πρωτόκολλα καταστροφής των ληγμένων φαρμάκων; Ποια είναι η θέση του υπουργού υγείας που σήμερα βρίσκεται στην Κρήτη αλλά και της ΔΥΠΕ στην παρουσιαζόμενη σπάταλη στην προμήθεια φαρμάκων; Μία σπατάλη που την επιβαρύνεται ο ελληνικός λαός.

Νίκος Αντωνακάκης