Μόλις χθες, για καλή μου τύχη, διάβασα στο φύλλο της 24/ Ιουνίου, στην εφημ. «ΠΑΤΡΙΣ», το κείμενο της μικρής μαθήτριας Α’ τάξης Γυμνασίου, Μαρίτας Δατσέρη, που απέσπασε το Α’ βραβείο Παγκόσμιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού, με αφορμή τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση.
Διαβάζοντας την… Μαρίτα δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα. Από τις πρώτες γραμμές νοιώθεις να σε πλησιάζει η συγκίνηση, να σε κυκλώνει, να μην αφήνει χώρο για κάτι άλλο, παρά μόνο για τον θαυμασμό της λογοτεχνίας της που τόσο νωρίς φανερώθηκε στη ζωή της.
Η «παρουσία» της στις μάχες με τους γενναίους Έλληνες Επαναστάτες του ‘21, οι συνομιλίες της μαζί τους και οι αποχαιρετισμοί της με όλους αυτούς τους ηρωικούς αγωνιστές, μέσα στα πελώρια κύματα της φαντασίας της, ενώ τα βόλια έρχονταν από όλες τις κατευθύνσεις, η άτρωτη Μαρίτα, τους κουνάει το χέρι χαρίζοντάς τους το τελευταίο αντίο, εκπροσωπώντας όλους εμάς που απουσιάζαμε…
Τελειώνοντας η μικρή Μαρίτα, έμπνεη φιλοπατρίας, προστίθεται στον κατάλογο αυτών που μας θυμίζουν έμπρακτα, με υπερηφάνεια, ποια είναι η Ιστορία μας. Η Ιστορία μας που οφείλουμε όλοι να σεβόμαστε με τις πράξεις μας, με την αλληλεγγύη, με την άληστη μνήμη μας.
Γιώργος Λυδάκης, φαρμακοποιός