Βρισκόμαστε στο νερό μέχρι τα γόνατα. Το φουσκωτό με τους πρόσφυγες, από τα Μικρασιατικά παράλια, πλησιάζει. Είναι γεμάτο… υπερπλήρες, θα λέγαμε· στις περιπτώσεις αυτές δεν δίνουν καμία σημασία στις οδηγίες του κατασκευαστή· το σκάφος ξεκινά και πρέπει να είναι υπερπλήρες.
Διαφορετικά, το να ασχολείσαι με το επικίνδυνο επάγγελμα της διακίνησης, δεν έχει νόημα, ούτε σκεφτόμαστε μήπως το λιμενικό επιδώσει κλήση στον καπετάνιο (διακινητή). Οι επιβαίνοντες έχουν πάρει επάνω τους όλο το ρίσκο, καθώς βλέπουν στα παράλια του μικρού ελληνικού νησιού τις πρώτες ακτίνες του ονείρου τους να ανατέλλουν – έστω κι αν ανατέλλουν … από τη δύση!
Βρισκόμαστε στο νερό μέχρι τα γόνατα και το φουσκωτό πλησιάζει. Θέλουμε να βοηθήσουμε… Ο διακινητής μπορεί να βρίσκεται μαζί τους, μπορεί, όμως και να τους έδωσε πριν την αναχώρηση τις τελευταίες οδηγίες και να τους ξεπροβόδισε … με τις ευλογίες του Αλλάχ!
Η απόσταση ως το απέναντι νησί είναι μικρή, το σκάφος δεν επιστρέφει, οι μετανάστες φορούν τα σωσίβιά τους και όλα είναι κανονισμένα. Και το κυριότερο είναι, πως στα ταξίδια αυτά, τα ναύλα είναι προπληρωμένα. Σίγουρα πράματα. Πίστωσις δεν δίδεται!
Βρισκόμαστε στο νερό μέχρι τα γόνατα και περιμένουμε το σκάφος με τους μετανάστες. Θέλουμε να βοηθήσουμε. Σκεφτόμαστε πως όλοι τους, ανεξαιρέτως, έφυγαν από τις εστίες τους, για να μεταναστεύσουν σε μια άλλη χώρα, όπου θα μπορέσουν να ζήσουν μια καλύτερη ζωή. Είναι βέβαιο, ότι στη χώρα προέλευσής τους είχαν ένα μικρό έως μηδενικό εισόδημα και ζούσαν σε μια κατάσταση σχετικής ή και απόλυτης φτώχειας.
Επομένως, η μετανάστευση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πιθανότητα να βιώσουν μια καλύτερη ζωή. Αυτά για το οικονομικό σκέλος. Υπάρχουν, όμως και μετανάστες, που εγκαταλείπουν τον τόπο τους για λόγους πολιτικούς. Επειδή, το να λες ελεύθερα τη γνώμη σου, στις χώρες εκείνες, είναι επικίνδυνο, είναι ανεπίτρεπτο, είναι έγκλημα και διώκεται αυστηρά. Έτσι, έχουμε και τους πολιτικούς πρόσφυγες…
Βρισκόμαστε μέσα στο νερό μέχρι το γόνατο και το φουσκωτό πλησιάζει. Γνωρίζουμε, ότι οι οδηγίες από τον διακινητή είναι ξεκάθαρες. Αν κάποιο σκάφος της ακτοφυλακής πλησιάσει, με σκοπό την παρεμπόδιση του πλου, προς το ελληνικό νησί, το σκάφος πρέπει να βυθιστεί. Έχουν ορισθεί προκαταβολικά, εκείνοι που θα ανοίξουν με το μαχαίρι μια τρύπα στο φουσκωτό. Και τότε, οι ελεγκτές λιμενικοί, είναι υποχρεωμένοι να περισυλλέξουν τους μετανάστες και να τους μεταφέρουν στην ελληνική ακτή.
Κανείς δεν αφήνει ανθρώπινες ψυχές, άνδρες, γυναίκες και παιδιά ασυνόδευτα, να πνιγούν μεσοπέλαγα… Μπορεί κάποιοι από τους μετανάστες να μην είχαν δει θάλασσα, στη ζωή τους. Μπορεί να μην ξέρουν κολύμπι. Δεν πειράζει… Είναι ευκαιρία να μάθουν, είναι η πονηρή σκέψη στο μυαλό των διακινητών.
Βρισκόμαστε μέσα στο νερό μέχρι το γόνατο και περιμένουμε. Ευτυχώς, σήμερα, η θάλασσα είναι λάδι· ή σχεδόν λάδι. Θυμόμαστε ότι οι άνθρωποι αυτοί, άφησαν τις εστίες τους, επειδή τους υποχρέωσαν οι πόλεμοι και οι εμφύλιοι σπαραγμοί. Θυμόμαστε τον πόλεμο του Κόλπου, το 1991… τους πολέμους για τη διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας (από το 1991 ως το 1999). Πόλεμο στο Αφγανιστάν, το 2001. Ακολουθεί η σύρραξη στο Ιράκ, το 2003 και μετά στο Λίβανο, το 2006, με χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες και πρόσφυγες.
Πιο πρόσφατα, τον εμφύλιο πόλεμο στη Συρία, το 2011. Στον πόλεμο αυτό, μέχρι σήμερα έχουν χάσει τη ζωή τους πάνω από 370.000 άνθρωποι και χιλιάδες άλλοι βρίσκονται εκτοπισμένοι ενώ, πάνω από 4 εκατομμύρια έχουν εγκαταλείψει τη Συρία, ως πρόσφυγες και έχουν καταφύγει στις γειτονικές χώρες, Ιορδανία, Λίβανο, Ιράκ, Τουρκία και … Ελλάδα.
Είμαι σχετικά καινούργιος, εδώ. Ήρθα να βοηθήσω· σχεδόν χωρίς ακριβώς να ξέρω το γιατί. Χθες, αφού τελειώσαμε με τις αφίξεις και είχε αρχίσει να πέφτει το σκοτάδι, δεν ξέρω πως βρέθηκε δίπλα μου ένας γεροντάκος, με άσπρα μαλλιά και γενειάδα. Κάτι μου θύμιζε… Μου είπε: Μπράβο παιδί μου, έχεις μεγάλη ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ… έχεις τη χάρη να μπαίνεις στη θέση του άλλου!
Παραξενεύτηκα… ήταν η πρώτη φορά που άκουγα τη λέξη “Ενσυναίσθηση”. Ένιωσα, όμως, πως κι αν άγνωστη σαν λέξη, την καταλάβαινα, τη βίωνα. Το έψαξα, χωρίς καθυστέρηση. Είδα πως είναι η ταύτιση με τη συναισθηματική κατάσταση ενός άλλου ατόμου. Είναι η ευκολία να καταλαβαίνεις τη συμπεριφορά και τα κίνητρα κάποιου. Το να μοιράζεσαι και να βιώνεις τα συναισθήματα ενός τρίτου προσώπου.
Λένε πως όσοι έχουν το χάρισμα της ενσυναίσθησης, έχουν ανεπτυγμένο ένστικτο, καταλαβαίνουν εύκολα πότε κάποιος λέει ψέματα· η ενέργεια των άλλων μπορεί να αλλάξει τη δική σου… νιώθεις συχνά τον πόνο των άλλων, ότι είσαι πολύ ευαίσθητος και οι άνθρωποι νιώθουν ότι μπορούν να απευθύνονται σε σένα, όταν έχουν κάποιο πρόβλημα… ότι είσαι πολύ ευαίσθητος και θέλεις να βρίσκεσαι κοντά στη φύση, πράγμα που σε αναζωογονεί- ιδιαίτερα θέλεις να είσαι κοντά στο νερό! Έχεις μεγάλη καρδιά και συνεχώς αναζητάς μια απάντηση για όλα. Κάποιες φορές πιάνεις τον εαυτό σου να βάζει τις ανάγκες των άλλων πάνω από τις δικές σου… είσαι καλός ακροατής και επηρεάζεσαι συναισθηματικά πολύ από την ενέργεια των ανθρώπων που βρίσκονται γύρω σου…
Ήταν πολύ αργά, για να καθίσω και να ξεκαθαρίσω ποιο και τι απ’ όλα αυτά είναι μέσα στον χαρακτήρα μου. Η αλήθεια είναι πως χωρίς κάποια απ’ αυτά τα χαρακτηριστικά, απλά δεν θα ήμουν εδώ για να βοηθήσω. Αναρωτήθηκα, όμως, ποιοι και πόσοι από όλους αυτούς που έρχονται μπορεί να έχουν τα ίδια συναισθήματα ενσυναίσθησης με μένα; Μήπως θα πρέπει, κάποτε … «να αφήσουμε τους εγωισμούς και να κοιτάξουμε και λίγο τον εαυτό μας;»!