Ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου, έφυγε από την ζωή ο Γιώργος Μαρκάκης, μια πολυσχιδής προσωπικότητα, με σημαντική παρουσία στην πνευματική ζωή του Ηρακλείου και της Κρήτης γενικότερα.
Από την πατρίδα του Βιτσέντζου Κορνάρου, τη Σητεία προερχόμενος, ο Γιώργος Μαρκάκης έχει να παρουσιάσει ένα πλουσιότατο επιστημονικό, κοινωνικό και συγγραφικό έργο.
Ειδικεύτηκε στην οφθαλμολογία και στην ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία είχε εκλεγεί Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, Υφηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και επ.Καθηγητής οφθαλμολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Μέλος πολλών Ιατρικών Εταιρειών της Ελλάδος και του εξωτερικού, υπήρξε πρωτεργάτης των Ιατρικών Συνεδρίων στο νησί μας,όντας οργανωτής του 1ου Ιατρικού Συνεδρίου με διεθνή συμμετοχή 17 Ευρωπαϊκών χωρών στην Κρήτη το 1977,ενώ δεκάδες ήταν τα Ελληνικά και Διεθνή συνέδρια στα οποία στα οποία ο ίδιος συμμετείχε.
Δύο χρόνια μετά την εγκατάστασή του στο Ηράκλειο (1963), μαζί με τον άλλους συναδέλφους του, επανασύστησαν την Ιατρική Εταιρεία Ηρακλείου, στην οποία εκτός από ιδρυτικό μέλος, διετέλεσε και Πρόεδρος από το 1976 έως το 1980. Από κοινού δε με τον τότε πρόεδρο της Ιατρικής Εταιρείας Χανίων Οδυσσέα Καλιγιάννη, διοργάνωσαν το A’ Παγκρήτιο Ιατρικό Συνέδριο στο Ρέθυμνο, το 1979, που είχε τέτοια Πανελλήνια απήχηση ώστε να εδραιωθεί και να καθιερωθεί έκτοτε ως θεσμός που διοργανώνεται ανά διετία από τις Ιατρικές Εταιρείες της Κρήτης. Υπήρξε επίσης Ιδρυτικό μέλος του Μουσείου Ιστορίας της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Δημιούργησε το μουσείο Παραδοσιακής Ζωής και Λαϊκού Πολιτισμού της Κρήτης «ο Λυχνοστάτης» την περίοδο 1986-1992. Οι θεματικές ενότητες του μουσείου, είναι η παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Κρήτης, οι παραδοσιακές ασχολίες και επαγγέλματα, η σύγχρονη Κρητική τέχνη, η προ-βιομηχανική τεχνολογία, κ.ά. Ας σημειωθεί ότι το μουσείο ήταν υποψήφιο για το βραβείο του Ευρωπαϊκού Μουσείου της χρονιάς 1996, ενώ το 1997 έλαβε έπαινο από το Πανεπιστήμιο Κρήτης.
Το πλούσιο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει βιβλία όπως το «Αναλαμπές σε σκοτεινό θάλαμο», «Άνω τελεία (στοχαστικά ακροπατήματα)», «Όπως πέρσι όπως και πάντα», «Το Άσπρο Ράσο», «Πρωτοθυγατέρες» αλλά και μια ποιητική συλλογή.
Πέραν όμως του πλούσιου επιστημονικού, κοινωνικού και συγγραφικού του έργου, ο Γιώργης Μαρκάκης υπήρξε ένας σεμνός και προσιτός άνθρωπος, πρόθυμος να συμβουλέψει τους νεοτέρους του.
Παρέμεινε πάντα πιστός στις διαχρονικές αξίες του με στόχο την ανιδιοτελή προσφορά στην κοινωνία, αλλά κυρίως στον άρρωστο που πάντα υπηρέτησε στην μακρόχρονη σταδιοδρομία του, με τρόπο μάλιστα που ξεπερνούσε κατά πολύ την τυπική σχέση θεράποντα –ασθενούς και που μάλλον σπανίζει τις μέρες μας. Πίστευε ότι ο συναισθηματικός δεσμός του με τον ασθενή και η εμπιστοσύνη του δεύτερου προς αυτόν, λειτουργούσε καταλυτικά στην έκβαση του θεραπευτικού αποτελέσματος . Και το διαπιστώνει κανείς αυτό μέσα από τα ίδια τα βιβλία του. Όπως έγραψε ο ίδιος, «Γιατρός που δε μοιράστηκε τ’αρρώστου του τον πόνο ποτέ δεν έγινε γιατρός στ’όνομα ήταν μόνο. Ο τρόπος του, ο λόγος του κ’ η έγνοια στην ματιά του τον ξαρρωστούν τον άρρωστο πλιο κ’ απ’ τα φάρμακά του».
Με την απώλεια του Γιώργη Μαρκάκη,ο πνευματικός κόσμος της Κρήτης έγινε φτωχότερος, το έργο του όμως θα παραμείνει σημαντική παρακαταθήκη και παράδειγμα για μίμηση, έχοντας αφήσει ανεξίτηλα επιστημονικά, συγγραφικά και κοινωνικά σημάδια .
* Ο Ιωάννης Βαβουρανάκης είναι πρόεδρος της Ιατρικης Εταιρείας Ηρακλείου.( Εκ μέρους του Δ.Σ.)
(Ο κος Βαβουρανάκης είναι Ειδικός Καρδιολόγος και Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών)