Η εφημερίδα «Ηράκλειον», που εκδιδόταν στο Ηράκλειο, σε άρθρο της του έτους 1893 αναδημοσίευσε μια δικαστική απόφαση δικαστηρίου των ΗΠΑ. Σύμφωνα με την απόφαση αυτή είχαν καταφύγει στο δικαστήριο δύο άτομα, από τους οποίους ο ένας ήταν εγγράμματος και ο άλλος αναλφάβητος.
Στην κατάθεσή του ο αναλφάβητος κατέθεσε, ότι ο εγγράμματος τον αδίκησε εκμεταλλευόμενος την αμάθειά του. Ο εγγράμματος κατέθεσε από την πλευρά του, ότι τα στοιχεία που επικαλείται ο αναλφάβητος είναι δικαιολογητικές προφάσεις για να ελαφρώσει τη θέση του.
Το δικαστήριο μετά την κατάθεσή τους διαπίστωσε, ότι κάποια στοιχεία βάρυναν και τους δύο. Επέβαλε λοιπόν μια πρωτότυπη και πρωτοφανή στα παγκόσμια δικαστικά χρονικά ποινή. Η ποινή χωρίς χρονικό περιορισμό ήταν να φυλακιστούν αμφότεροι, με την υποχρέωση ο μορφωμένος να μάθει τον αμόρφωτο αντίδικό του να διαβάζει χωρίς βοήθεια.
Με τη φυλάκιση και χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση άρχισε η εκμάθηση της γλώσσας. Το μοναδικό τους προφανώς παράπονο ήταν ότι το 24ωρο είχε μόνο 24 ώρες και ότι ο ύπνος ήταν κάτι ανωφελές για τον άνθρωπο. Ο αποδοτικός δάσκαλος και ο φιλότιμος μαθητής ολοκλήρωσαν το έργο τους και αποχαιρέτησαν τη φυλακή σε τρεις μόνο εβδομάδες.
Αντιλαμβάνεται ο καθένας τη ληστρική εκμετάλλευση του χρόνου και από τους δύο και ότι η ταχύτητα εκμάθησης μιας γλώσσας είναι πρωτοφανής. Σημειώνω εγώ ότι είναι ευτύχημα που δεν ήταν υποχρεωτική και η εκμάθηση της αρίθμησης.
*Ο Γιώργος Παναγιωτάκης είναι συγγραφέας-ιστορικός ερευνητής