Ηράκλειο, Ιούλιος του 1938. Φαίνεται ότι έχουν μπει για τα καλά οι Ηρακλειώτες στην περίοδο των κυνικών καυμάτων. Η ζέστη έχει γίνει μαρτυρική και ο υδράργυρος συνεχώς ανεβαίνει. Οι εργασίες στο «Μπεντενάκι» επισπεύδονται, προκειμένου ο χώρος αυτός να αποτελέσει ιδιαίτερο προορισμό για τους Καστρινούς. Καθώς επίσης, το ταχύτερο δυνατόν, προετοιμάζονται και οι χώροι των παιδικών εξοχών για να υποδεχθούν τους ενδιαφερόμενους!
Ένα από τα μεγάλα κοσμικά γεγονότα της πόλης μας, είναι και ο χορός που δίνεται στο ασκητήριο του Συλλόγου Αντισφαιρίσεως, είναι ο χορός του Τένις. Ο Σύλλογος των Επιπλοποιών αναζητά περισσότερη δροσιά και ηρεμία, την οποία σίγουρα εξασφαλίζει ο χώρος της Ιεράς Μονής Βροντησίου. Παράλληλα «ζηλεύει» και ο Σύλλογος Κτιστών, ο οποίος διοργανώνει εκδρομή στην συναϊτική και γραφικότατη Ιερά Μονή της Σπηλιώτισσας.
Ο Φιλολογικός Σύλλογος «Παρνασσός», αποφασίζει να αυξήσει σε 20.000 χιλιάδες δραχμές το χρηματικό βραβείο για τον Καλοκαιρίνειο διαγωνισμό που αφορά στα θεατρικά έργα. Μια κίνηση που τιμάει ιδιαίτερα τους διοικούντες των Ιδρυμάτων Ανδρέου και Μαρίας Καλοκαιρινού.
Τα ιδρύματα αυτά παράλληλα με την ευρεία κοινωνική τους αποστολή, δεν θέλουν να αγνοήσουν την πνευματική προαγωγή του τόπου, συνηθίζοντας τις υψηλόφρονες παραδόσεις τις οποίες κατέλιπεν ο ευεργέτης Ανδρέας Καλοκαιρινός.
Τέτοιες μέρες αρχίζει και η καταγραφή των απόρων οικογενειών, από τις συσταθείσες επιτροπές, για την παροχή περιθάλψεως. Με την ευκαιρία αυτή ανακοινούνται ότι οι άποροι του τομέα Χανιόπορτα – φαρμακείο Χανιωτάκη – Αγίου Μαθταίου-Πηγαΐδα, πρέπει μέσα σε οκτώ μέρες να υποβάλουν πίνακα των μελών των οικογενειών τους και να τον παραδώσουν στον διευθυντή του Δημοτικού Νοσοκομείου, ιατρόν κ. Στυλιανόν Μηλιαράν.
Η Φιλαρμονική του Δήμου μας δεν παύει να ψυχαγωγεί στην πλατεία του κέντρου, τους πελάτες των γύρω καταστημάτων, αλλά και όσων επισκέπτονται την πλατεία, μονίμων κατοίκων αλλά και περιηγητών (τουριστών). Δεν είναι όμως και λίγος ο κόσμος που συγκεντρώνεται κάθε βράδυ στο στέκι του λαοφιλή καραγκιοζοπαίκτη Χαρίτου στο Μπεντενάκι.
Πρόκειται για μοναδικό θέαμα, αφού ανέκαθεν αποτελεί το ψυχαγωγικότερο θέαμα του λαού. Καραγκιόζη επίσης οι Καστρινοί μπορούν να απολαύσουν και στο καφεζυθοπωλείο του Αλέκου Ανδρικάκη, παππού του δημοσιογράφου Αλέκου Ανδρικάκη, στο εργοστάσιο της Ηλεκτρικής. Το πρόγραμμα διαρκεί δύο ώρες, με τον αμίμητο καραγκιοζοπαίκτη Γ. Λαμπρόπουλο.
Ιούλιος, καλοκαίρι και οι εκτός του νησιού μας Κρήτες, δεν ξεχνούν την γενέθλια γη τους. Ήδη κατέρχονται στην πόλη μας, οι εν Θεσσαλονίκη εγκατεστημένοι Κρήτες, επιχειρούντες εκδρομή στους διάφορους νομούς του νησιού μας. Αποτέλεσμα αυτής της επίσκεψης, είναι ότι καταβάλλονται όλες οι απαιτούμενες ενέργειες για την πιο άρτια διοργάνωση της υποδοχής τους.
Δεν θα μπορούσε λοιπόν το λιμάνι του Ηρακλείου να μην αποκτήσει την σχετική υποδομή που θα εξασφάλιζε τέλεια πρόσβαση και εξέλιξη. Για το συγκεκριμένο θέμα υπάρχει πρόταση του τότε αρχιμηχανικού Λιμενικής Επιτροπής Ευαγγέλου Γιαμαλάκη (ήταν θείος του Μανώλη Βασιλάκη, του γνωστού μας πρώην αντιδημάρχου του Δήμου Ηρακλείου). Αποσπάσματα του άρθρου του – πρότασής του, στην εφημερίδα «Η Δράσις», με ημερομηνία 7η και 8η Ιουλίου 1938, σας παραθέτω:
«Με δικαιολογημένη συγκίνηση παρακολουθήσαμε πάντες την εκτέλεση και αποπεράτωση του υπηνέμου και προσηνέμου κυματοθραύστου. Τα έργα δύνανται να θεωρηθούν ως δοκιμασθέντα, έχοντα όμως ανάγκη της συνεχούς μερίμνης του Λιμενικού Ταμείου δια την συντήρησή τους. Εάν ακόμα σήμερον μετ’ εκπλήξεως βλέπομεν τουριστικά τινά πλοία να αγκυροβολούν έξωθεν του Λιμένος, τούτο οφείλεται στην έλλειψη χώρου αρκετού στις υποδοχές, που να παρέχει τα αναγκαία βάθη για την ασφαλή έλιξη, μεγάλου βυθίσματος πλοίων.
Ο Λιμήν Ηρακλείου, ερχόμενος τέταρτος μεταξύ των άλλων εν Ελλάδι από απόψεως ποιότητος και ποσότητος κινουμένων δι’ αυτού προϊόντων, φέρει επαξίως την σειράν αυτού». Ο Ευάγγελος Γιαμαλάκης, στις προτάσεις του είχε συμπεριλάβει βέβαια και το «Μπεντενάκι» καθώς και τον όρμο «Δερματά», χώροι που έπρεπε να υποθεμελιωθούν και να εξωραϊστούν, ώστε οι κάτοικοι του Ηρακλείου να συνεχίσουν να κάνουν τον παλιό τους αγαπητό περίπατο, σ’ ένα περιβάλλον όμως σύγχρονο και εξευγενισμένο.
Κλείνοντας, θέλουμε να ενημερώσουμε τους αναγνώστες μας, ότι πριν οι Καστρινοί ανακαλύψουν τον χώρο περιπάτου, από το Μεϊντάνι μέχρι την εκκλησία της Ανάληψης, το λεγόμενο «νυφοπάζαρο», ο χώρος περιπάτου ήταν το «Μπεντενάκι»!