Έφυγε από τη ζωή μια δασκάλα των γραμμάτων, του λαϊκού μας πολιτισμού και της ζωής: Η Ευαγγελία Πετρουγάκη-Μπουνάκη φιλόλογος συγγραφέας.
Μία άξια Κρητικιά, που επί χρόνια υπηρέτησε τα γράμματα και μελέτησε τον λαϊκό μας πολιτισμό δεν είναι πια κοντά μας.
Μια Κρητικιά με ακαταμάχητο πνευματικό παράστημα, με έμφυτη ευγένεια, με αναμφισβήτητη παιδεία, με απαράμιλλη, εξαιρετική και ασύγκριτη αγάπη προς τους μαθητές της, με άψογους τρόπους συμπεριφοράς ,με μεγαλείο και ομορφιά ψυχής και όψης, που δεν άφησαν ποτέ περιθώρια σε οποιονδήποτε να αμφισβητήσει το παραμικρό στοιχείο.
Η Ευαγγελία (Εύα) έζησε με ευθύνη, με σεμνότητα, με παραδειγματική ηθική αξιοπρέπεια, με αξιοσύνη και πολιτισμό τη ζωή της, όχι με λόγια αλλά με έργα.
Αισθάνομαι τυχερός που την γνώρισα και συνεργαστήκαμε στενά σε πολλές εκδηλώσεις, τις οποίες πραγματοποιήσαμε στο Σύλλογο Πολιτιστικής Αναπτύξεως Ηρακλείου και στις οποίες εκδηλώσεις ήταν κύριος ομιλητής θεμάτων πολιτισμικής, ιστορικής, λαϊκής και κοινωνικής αναπτύξεως.
Στο πρόσωπό της ζωγραφισμένη η ευγένεια, ο σεβασμός, η διακριτικότητα, η σοβαρότητα των λόγων της ,η αγάπη, η στοργή, η δικαιοσύνη, η ευσυνειδησία και η ευγνωμοσύνη: Φανερώνονται δε όλα αυτά στα βιβλία της, στα οποία διαφαίνεται η κοινωνική και εκπαιδευτική εμπειρία, η γνώση και η μεγάλη ευαισθησία που την διέκριναν.
Παράλληλα ο ρόλος της στο εκπαιδευτικό στερέωμα ήταν καταλυτικός σε πολλές περιπτώσεις, καθώς ήξερε να διδάσκει αλλά και να πλάθει χαρακτήρες και ανθρώπους με αξία στη ζωή και είχε κερδίσει τον σεβασμό, την αγάπη και την ευγνωμοσύνη των μαθητών και μαθητριών της.
Ως μέλος της ηρακλειώτικης κοινωνίας είχε αναδειχθεί υπόδειγμα πολίτη, συνανθρώπου, συζύγου, μητέρας, συγγενούς, φίλης και γνωστών.
Δυστυχώς, όλα αυτά σταμάτησαν ένα πρωινό σε αίθουσα αθηναϊκού νοσοκομείου, όπου σταμάτησε πλέον να κτυπά εκείνη η ΥΠΕΡΟΧΗ, ευαίσθητη καρδιά της αγαπημένης μας φίλης ΕΥΑΣ και πριν φύγει πρόωρα από τα εγκόσμια, αφήνοντας γνωστούς και φίλους σε βαθειά θλίψη ΜΑΣ ΕΙΠΕ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΕΙ.
Προσωπικά αισθάνομαι φτωχότερος φίλων και απευθύνομαι σε εσένα αγαπημένη και αλησμόνητη ΕΥΑ. Δεν βρίσκω στο λεξιλόγιό μου λόγια του κατευόδιου, παρά μόνον τους στίχους: «Μια γυναίκα φεύγει, μια ΣΩΣΤΗ ΚΥΡΙΑ».
Καλό σου ταξίδι ΕΥΑ ΜΑΣ: Το αεράκι του Μ. Κάστρου, που τόσο αγάπησες και λάτρεψες, ας δροσίζει το σπίτι της αιώνιας κατοικίας σου…
