Ευχάριστη και ελπιδοφόρα εξέλιξη, για την ελληνική κοινωνία, αποτέλεσε η πρόσφατη, άψογη από οργανωτική άποψη αλλά και Μαζικότητα, καθόσον συμμετείχαν 270000 ενεργοί Πολίτες, ανοικτή δημοκρατική εκλογή νέου ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, μετά τον αδόκητο θάνατο της αείμνηστης προέδρου μας Φώφης Γεννηματά, στην οποία συμμετείχαν, ως υποψήφιοι, 6 πολύ αξιόλογα στελέχη του Κινήματος και στην οποία αναδείχτηκε, στον πρώτο γύρο, πρώτος και με διαφορά 10 περίπου μονάδων από τον δεύτερο, που ήταν ο πρώην Πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, ο ευρωβουλευτής ΝΙΚΟΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ.
Αυτή υπήρξε η, καθόλα σεβαστή, λαϊκή ετυμηγορία.
Την επόμενη δε Κυριακή, προβλέπεται, βέβαια, η τελική έκβαση με την αναμέτρηση ανάμεσα στους δύο παραπάνω «μονομάχους».
Οι Ηγέτες, στα δημοκρατικά καθεστώτα, αναδεικνύονται με δημοκρατικές διαδικασίες, με την ψήφο του λαού.
Λέγεται, συχνά, ότι ο πολιτικός ηγέτης δεν γίνεται αλλά γεννιέται. Ίσως, αλλά σίγουρα υπάρχουν δυνατότητες να καλλιεργήσει κάποιος τις Ηγετικές του ικανότητες και το σπουδαιότερο είναι να έχει την οξυδέρκεια, το όραμα και τον ρεαλισμό, να μπορέσει να εκφράσει τις απαιτήσεις των καιρών και της Συγκυρίας.
Πέραν από την γνώση, την εντιμότητα, το θάρρος, τον ρεαλισμό, την ανάληψη ρίσκου, την αισιοδοξία, την αποφασιστικότητα κ.λπ., ο ηγέτης πρέπει να τολμά να προκαλεί αλλαγές στην κοινωνία και να έχει την ικανότητα να τις διαχειρίζεται με δημιουργικό τρόπο υπέρ του λαού του.
Άλλωστε, οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι τόνιζαν ότι «Αρχή άνδρα δείκνυσι»…
Η πρόκριση αυτή, λοιπόν, του Νίκου Ανδρουλάκη, υπήρξε η δικαίωση της πολιτικής άποψής μας ότι για να βγει το ΠΑΣΟΚ από την πολύχρονη στασιμότητα σε μονοψήφια ποσοστά, χρειαζόταν μια ριζική ανανέωση της ηγεσίας, εμπιστευόμενοι έναν ηγέτη νέο, άφθαρτο και πολιτικά ικανό, ανταποκρινόμενοι στο παλλαϊκό αίτημα των καιρών. Χωρίς «βαρίδια» και «αχίλλειο πτέρνα», άρα θωρακισμένο από τα «εχθρικά βέλη», τα οποία τραυμάτισαν την ηγεσία του χώρου, καθόσον θεωρήθηκε, εν πολλοίς άδικα, υπεύθυνη για την οικονομική κρίση, με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση του πρώην μεγάλου πολιτικού φορέα της Δημοκρατικής Παράταξης.
Η «Αχίλλειος πτέρνα» λοιπόν των Ηγετών του χώρου μας, τότε, με τα «βαρίδια» που κουβαλούσαν, μας οδήγησαν στο περιθώριο.
Τα στελέχη, λοιπόν, τα μέλη και οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, κατά την πρόσφατη εκλογή νέου ηγέτη, κλήθηκαν να αναδείξουν έναν νέο και άφθαρτο πρόεδρο, δίνοντας το «δακτυλίδι διαδοχής» σε έναν νέο, έντιμο, ικανό γνώστη της διεθνούς πολιτικής χωρίς «βαρίδια » και «αχίλλειο πτέρνα» ώστε να μπορέσει να κινητοποιήσει τις πολιτικές δυνάμεις της Σοσιαλδημοκρατίας, συμβάλλοντας έτσι στην επιθυμητή πολιτική ανάκαμψη του χώρου, δίδοντας μήνυμα ελπίδας στον κεντρώο και κεντροαριστερό λαό μας.
Αποτέλεσμα η πρωτιά του Νίκου Ανδρουλάκη.
Σέβομαι και εκτιμώ, απεριόριστα, όλους του υποψήφιους προέδρους του ΠΑΣΟΚ, της εκλογής της 5ης Δεκεμβρίου, τους οποίους και συγχαίρω.
Θεωρώ δε δεδομένο ότι θα σεβαστούν όλοι όποιο αποτέλεσμα των εκλογών θα ισχύσει, διαφυλάσσοντας έτσι την ενότητα της παράταξης, που πρέπει να διαφυλαχτεί σαν «κόρη οφθαλμού».
Για τους λόγους αυτούς απευθύνω έκκληση προς τον σεβαστό μου και αγαπητό μου πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, τον Γεώργιο Παπανδρέου, για λόγους κατοχύρωσης της ενότητας και της πολιτικής αυτονομίας του πολιτικού μας χώρου, επειδή ο πρώτος γύρος απέδειξε την ευρεία υπεροχή, στην προτίμηση της πλειονότητας των στελεχών και φίλων του ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη, οι δε προβλέψεις όλες προμηνύουν ότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι 65% του Ν.Α. έναν 35% του Γ.Α.Π., παρακαλώ θερμά τον πρώην πρωθυπουργό να παραιτηθεί υπέρ του Νίκου Ανδρουλάκη, διότι η όξυνση της έντασης, της πόλωσης, μέχρι την επόμενη Κυριακή το μόνο που θα κάνει είναι να απειλήσει την ενότητα της παράταξης και να προκαλέσει εμφύλια διαμάχη μεταξύ των μελών και των φίλων του ΠΑΣΟΚ και να υπονομεύσει το μέλλον του.
Ενώ με την γενναία ενέργεια την παραίτησης του ΓΑΠ, υπέρ του Ν.Α. θα ανοίξει φωτεινό παράθυρο ελπίδας και το κίνημά μας, το οποίο ενωμένο και δυνατό και με την πολύτιμη εμπειρία που διαθέτει, θα πρωταγωνιστήσει ξανά στην πολιτική σκηνή, με τα στελέχη μας αγκαλιασμένα και ομονοούντα, προς όφελος του λαού και του έθνους μας.