Το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη στην πλατεία Συντάγματος, μπροστά από τη Βουλή, δεν είναι κάτι το σύνηθες σε δημόσια θέα. Είναι κενοτάφιο, χώρος ιερός, αφιερωμένος στους άγνωστους πολεμιστές της πατρίδας μας που έλαβαν μέρος είτε σε απελευθερωτικούς είτε σε αμυντικούς πολέμους και οι οποίοι δεν καταγράφηκαν ονομαστικά στα αρχεία και τις σελίδες της ιστορίας της χώρας.
Και προφανώς αποτελεί το ελάχιστο που θα μπορούσε να προσφέρει η πατρίδα σε εκείνους που τόσα σπουδαία πρόσφεραν. Παρά το γεγονός ότι βρίσκεται καθημερινά στο προσκήνιο για ευνόητους λόγους, τον τελευταίο καιρό βρέθηκε ξανά στην καθημερινή επικαιρότητα και στον πολιτικό διάλογο, λόγω ενός χαροκαμένου πατέρα ο οποίος κατασκήνωσε μπροστά σε αυτό, για τους δικούς του λόγους, αιτούμενος διάφορα πράγματα, θέτοντας ερωτήσεις και αναμένοντας απαντήσεις τις οποίες δυστυχώς το επίσημο κράτος δεν του πρόσφερε.
Όμως δεν περνάει απαρατήρητο το γεγονός ότι η κατάσταση που δημιουργήθηκε στον συγκεκριμένο χώρο εξελίχτηκε σε τσιγγάνικο καταυλισμό ή τσαντίρι στην καθομιλουμένη, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τη γενικότερη εμφάνιση και θεώρηση της χώρας.
Ωστόσο, τα κενοτάφια γενικώς παριστούν τα πλέον ιερά σημεία κάθε χώρας σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη μας και σε μας η ανέγερση και η παρουσία του εκφράζει την ευγνωμοσύνη των πολιτών του έθνους σε εκείνες τις άγνωστες ψυχές που αγωνίστηκαν για την προάσπιση της πολύτιμης ελευθερίας της γης μας.
Ας έρθουμε τώρα στα πρόσφατα γεγονότα που συνδέονται με αυτό το μνημείο, γιατί νέο και περίεργο θέμα προέκυψε με την διαχείρισή του από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, όπως δήλωσε πρόσφατα ο πρωθυπουργός. Μία για πολλούς σωστή και για κάποιους λάθος σκέψη και απόφαση.
Κατά πάσα πιθανότητα ο πρωθυπουργός να έλαβε τη συγκεκριμένη απόφαση λόγω κάποιας υφέρπουσας γκρίνιας, διαφωνίας και αντίδρασης μεγάλης μερίδας πολιτών που πρόσκεινται πολιτικά στο συντηρητικότερο χώρο της παράταξης της ΝΔ. Ίσως ήθελε να θέσει τέρμα στις παρατηρούμενες ασχήμιες που μπορούσε να δημιουργεί ο οποιοσδήποτε κατά το δοκούν και για τους δικούς του μύχιους λόγους και απώτερους σκοπούς.
Γιατί δεν περνά απαρατήρητο το γεγονός της πολιτικής εκμετάλλευσης της παρουσίας του γνωστού πατέρα στο σημείο εκείνο από συγκριμένους, αν όχι απ’ όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς της αντιπολίτευσης, όπως καθημερινά μας υπενθυμίζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κυρίως οι τηλεοπτικοί μας δέκτες.
Παράλληλα, η κατάσταση που επικρατούσε στην πλατεία Συντάγματος ουδόλως τιμούσε τη χώρα μας και όποιος έπαιρνε αντίθετη θέση ή άποψη σε αυτό, ελάμβανε αυτομάτως και επιπόλαια τον χαρακτηρισμό του «ακροδεξιού» από τα περιθώρια της ιστορίας.
Μια κατάσταση για την οποία ευθύνονται οι τελευταίες δεκαετίες της χώρας μας και η νεφελώδης ιδεολογία που επικράτησε σε πολλούς, εκλαμβάνοντας όποιον παίρνει θέση ή υπερασπίζεται τα σύμβολα του έθνους, ως αντιδραστικό, ακροδεξιό, φασίστα, κ.ο.κ. Αλλά πηγαίνοντας τη συζήτηση λίγο παραπέρα, θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε κάποιον «προοδευτικό» αν έχει την αντίθετη γνώμη ή ανέχεται ή αρέσκεται σε κάθε είδους εκμετάλλευση και όποια κακοποίηση των εθνικών συμβόλων;
Και ακόμα, θα ήταν ποτέ δυνατόν να χρησιμοποιείται το συγκεκριμένο σημείο, ως κίνητρο και έναυσμα αντικυβερνητικών εκδηλώσεων, τη στιγμή που λίγο παρακάτω στην πλατεία υπάρχει άφθονος χώρος και με καλύτερες και υγιεινότερες συνθήκες παραμονής;
Το κατά πόσο είναι εφικτό τώρα το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας να ασχολείται με το μνημείο, είναι μεγάλο ερώτημα, αν και οι εύζωνες εκεί ακριβώς υπάγονται, όπως άλλωστε και στις περισσότερες άλλες χώρες. Και βέβαια δεν μπορούμε να μαντέψουμε τις επίσημες αντιδράσεις ξένων κυβερνήσεων σε δημιουργίες τσαντιριών μπροστά σε ανάλογα μνημεία του δικού μας.
Από μερικούς αντιπολιτευτικούς κύκλους, ακούστηκε ότι πρόθεση της Κυβέρνησης ήταν να φέρει τον στρατό στους δρόμους των πόλεων, κάτι ανάλογο με εκείνο που συμβαίνει στις ΗΠΑ σήμερα από τον Τραμπ! Για άλλους, η απόφαση του πρωθυπουργού είχε ως σκοπό να μεταφέρει την δυσκολία της διαχείρισης του μνημείου στον σημερινό υπουργό Εθνικής Άμυνας, ο οποίος τελευταία φαίνεται να διατυπώνει διαφορετικές γνώμες από τις επίσημες κυβερνητικές θέσεις και ο οποίος φαντάζει ως ο πιθανότερος αντικαταστάτης του πρωθυπουργού, σύμφωνα με τις γενόμενες δημοσκοπήσεις.
Είτε το ένα ισχύει είτε τα άλλα, σημασία έχει ότι το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, πρέπει να παραμείνει έξω απ’ όλες αυτές τις συζητήσεις και το κυριότερο καθαρό και σεβαστό απ’ όλους, πέρα και μακρυά από φθορές, ασχήμιες και πολιτική εκμετάλλευση, γιατί όσα είδαμε τις τελευταίες μέρες μπροστά στη Βουλή κρύβουν πολλά και καθόλου, μα καθόλου, αποδεκτά!
Για όσα συνέβησαν μέχρι τώρα, ακέραιη ευθύνη φέρει η Κυβέρνηση, η οποία κάποτε πρέπει να αποφασίσει να αρχίσει να κυβερνά, αφού η εξαετής θητεία της υποδηλώνει άλλα, τελείως διαφορετικά! Και, κλείνοντας, το βασικότερο όλων ότι, η όποια έννοια της δήθεν προοδευτικότητας ορισμένων δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ανοχή της ανομίας και της επιθυμητής ακαταστασίας, αναρχίας και όχι κανονικότητας, η οποία για να θυμηθούμε κάποιες παλιότερες βαθυστόχαστες δηλώσεις, δεν βολεύει ούτε εξυπηρετεί τους τσαρλατάνους της ιστορίας!
Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι τέως διευθυντής Χειρουργικής και συγγραφέας