Θα ξεκινήσω από τον τωρινό Σεπτέμβρη, τον μήνα των σχολείων και τα πολλά παράπονα της εκπαιδευτικής κοινότητας και συγκεκριμένα του συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης νομού Ηρακλείου «Δομήνικος Θεοτοκόπουλος».
Ο σύλλογος καταγγέλλει, ότι δεν καλύφθηκαν ούτε τα μισά κενά σε δασκάλους και νηπιαγωγούς. Αποτέλεσμα, τα σχολεία να μην μπορούν να διαμορφώσουν ολοκληρωμένα το πρόγραμμά τους.
Όσο για τους εκπαιδευτικούς, εκτός των άλλων, να βάζουν θέμα επιβίωσης, αφού η ακρίβεια, το κόστος των ενοικίων και οι χαμηλές αποδοχές, τους συνοδεύουν.
Απ’ ότι φαίνεται η καθιερωμένη εμφάνιση του πρωθυπουργού στη Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης και το εξαγγελθέν πακέτο των 1.76 εκατομμυρίων ευρώ έχει αφήσει πολλούς στο παράπονο, ταλανίζοντας την Κυβέρνηση. Φυσικά δεν παύουν καθημερινά να ξεφυτρώνουν και νέες αποκαλύψεις για νέα σκάνδαλα. Αλήθεια πού πάμε; Πού βαδίζουμε;
Τι πρέπει να γίνει; Τι κοινωνία θα παραδώσουμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας; Αναρωτηθήκαμε ποτέ; Ας γυρίσουμε όμως κάποιες δεκαετίες πίσω και ας έρθουμε σ’ εκείνον τον «ανήσυχο» Σεπτέμβρη του 1946. Ήταν οι μέρες εκείνες που επρόκειτο να γίνει ένα δημοψήφισμα, με διεκδικητές του αποτελέσματος τις δύο παρατάξεις, τους δημοκρατικούς και τους βασιλικούς.
Γνώριμοι σαν αντίπαλοι από τις συχνές αναμετρήσεις, μέσα σ’ ένα κλίμα, όχι και τόσο ευχάριστο, αφού η ένταση, η βία, οι τραυματισμοί και φυσικά η νοθεία είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του.
Εφημερίδες της εποχής μας πληροφορούν, ότι στην οδό Ασκληπιού και Ναυαρίνου στην Αθήνα συνεπλάκησαν τοιχοκολλητές που κολλούσαν προκηρύξεις και από τις δύο παρατάξεις με αποτέλεσμα να τραυματισθεί ελαφρά στον ώμο ο υιός του Μιχάλη Κύρκου, ο Λεωνίδας Κύρκος.
Παρ’ όλες αυτές τις εντάσεις έγινε το δημοψήφισμα της Κυριακής 1ης του Σεπτέμβρη. Από το πρωί οι ψηφοφόροι έκαναν ουρά στα διάφορα εκλογικά τμήματα. Στην περιοχή της Αθήνας ψήφισαν 321.810 και 184.704 απ’ αυτούς ήταν υπέρ της επανόδου του βασιλιά. Υπέρ του θεσμού της δημοκρατίας ψήφισαν 136.292.
Τα συγκεντρωτικά αποτελέσματα που βγήκαν ύστερα από δύο έως τρεις ημέρες έδωσαν 68% στον βασιλιά και 32% στο δημοκρατικό κόμμα. Ο Θεός και η ψυχή τους που λέει και ο λαός μας! Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι η παράταξη που αντιπροσώπευε την κυβερνητική άποψη, άσκησε αθέμιτη επιρροή προκειμένου να εξασφαλιστεί η επιστροφή του Άνακτα, γιατί αλλιώς οι Έλληνες θα έχαναν το «κελεπούρι». Τότε οι δημοκρατικοί έκαναν λόγο για «λευκή τρομοκρατία».
Η Κρήτη πρωτοπόρα στις δημοκρατικές αρχές, καταψήφισε τον βασιλιά δίνοντας στους δημοκρατικούς το ποσοστό 69,6%. Ξεφυλλίζοντας την εφημερίδα «Ελεύθερη Κρήτη» στις 7 του Σεπτέμβρη 1946, διαβάζουμε τα εξής:
«Πραγματική αηδία προκαλεί σε κάθε τίμιο άνθρωπο, ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση, η λυσασμένη επίθεση της αμαρτωλής εφημερίδας “Ίδης“ εναντίον των κατοίκων των συνοικισμών και προαστείων Ηρακλείου, γιατί ετάχθησαν στην συντριπτική τους πλειοψηφία, υπέρ της Δημοκρατίας.
Οι χυδαίες ύβρεις της μοναρχικής εφημερίδας εναντίον των προσφύγων, μαρτυρούν την αμηχανία που κατέχει την βασιλική παράταξη ύστερα από την υπερψήφιση της δημοκρατίας στην Κρήτη και στα μεγάλα αστικά κέντρα της υπόλοιπης Ελλάδας, όπου το δημοψήφισμα δεν έγινε κάτω από το μαχαίρι του Σούρλα, του Καλαμπαλίκη, του Βουρλάκη και των άλλων Ηρακλέων του στρέμματος.
Μια ομάδα χωροφυλάκων με πολίτες, μεθυσμένη απειλούσε προχθές στην Άνω Βιάννο γη και ουρανό, και ξερνούσε βρισιές κατά των δημοκρατικών, τέτοιες που είναι αδύνατο να δημοσιευθούν. Κολλούν εικόνες του Γεωργίου στις πόρτες των δημοκρατικών και επιδίδουν έπειτα διακοινώνεις και καθιστούν προσωπικά υπεύθυνους για να μη σχιστούν. Σε 500 περίπου ψήφους πήρε τους 51.
Τόση ήταν η δύναμη χωροφυλάκων και αγροφυλάκων. Εκεί λοιπόν δεν αφήνουν κανένα μέσο πρόκλησης και τρομοκρατίας που να μη το βάλουν σε ενέργεια. Δεκαεπτά άνθρωποι ξυλοκοπήθηκαν μετά το δημοψήφισμα χωρίς κανένα λόγο. Μόνο και μόνο, επειδή δεν είχαν τις πολιτικές αντιλήψεις των οργάνων της εξουσίας…
Η τακτική αυτή οδηγεί τον κόσμο σε αδιέξοδο. Η ανθρώπινη υπομονή έχει τα όριά της. Η υπέρβασή τους θα οδηγήσει μοιραία σε γεγονότα άγνωστης έκτασης και εξέλιξης. Προειδοποιούμεν…».
Συχνά φαινόμενα αυτά, για περασμένες συνήθως εποχές, που ευχόμαστε να μην επανέλθουν και να μην επαναληφθούν!