Της Ειρήνης Καραμπίνη
Είπαμε πριν χρόνια να δοκιμάσουμε την τύχη μας με το άθλημα σ αυτή την ευαίσθητη αλλά επικίνδυνη δεύτερη εφηβεία μας, μπας και γλιτώσουμε τα εμφράγματα και τα εγκεφαλικά που καραδοκούν κι εκτός απ την άνω και κάτω γνάθο μας, γυμνάσουμε και το υπόλοιπο κορμί, πριν αυτό μας προδώσει…. Ψάξαμε στην γκρίζα πόλη μας και βρήκαμε το ωραιότερο σημείο της. Μέσα στο καταπράσινο πάρκο νεολαίας, δίπλα στα ενετικά τείχη, που σφύζουν από ζωή, χαρά και υγεία, εξαιτίας του ιστορικού ομίλου Ηρακλείου που έχει τις αθλητικές εγκαταστάσεις του τένις του μπάσκετ του πινγκ πονγκ του σκακιού…. Σκεφτήκαμε αμέσως, εδώ είμαστε, αυτό είναι η όαση που ψάχνουμε στην καθημερινότητά μας. Και τόσο αγαπήσαμε το άθλημα, που γρήγορα ενταχτήκαμε στην οικογένεια και γίναμε κομμάτι του εκεί κάτω, στην Μποφώρ.
Άσκηση, παιχνίδια, τουρνουά για όλους, παρέες, το τένις έγινε η ψυχοθεραπεία μας και κοστίζει λιγότερο απ τους ψυχολόγους, τι άλλο θέλει κανείς σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς για να ευτυχεί;
Κι εκεί που βρήκαμε το αποκούμπι μας, ξαφνικά αρχίζει μια γκρίνια άνευ προηγούμενου. Οι εγκαταστάσεις πρέπει να φύγουν, δεν είναι εναρμονισμένες με τα τείχη, δημιουργούν προβλήματα, τα τείχη είναι μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς και η κατάσταση αρχίζει να ξεφεύγει….
Μα ποιος είπε το αντίθετο;
Φυσικά και τα τείχη είναι ένα σπουδαίο μνημείο της πόλης μας, αλλά πως οι αθλητικές εγκαταστάσεις δεν τα σέβονται; Κι αν στο παρελθόν είχαν γίνει κάποιες παρατυπίες κι επιβάρυναν αρνητικά το περιβάλλον τους, να κάτσουμε όλοι κάτω να βρούμε λύση. Και όχι την εύκολη, πονάει πόδι κόβει πόδι.
Σε τόσες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες βλέπουμε παραδείγματα ανάλογα, που συνυπάρχουν τα μνημεία με τη ζωή, την υγεία και τη χαρά, που προσφέρει ο αθλητισμός.
Ξεκίνησε λοιπόν ένας αγώνας από χρόνια, που έμοιαζε να τελειώνει αυτόν τον καιρό, με το αισιόδοξο σενάριο, μερικών μέτρων μεταφοράς των γηπέδων τένις απ την τάφρο, αντί την κατάργησή τους. Έτσι, όλοι θα ήμασταν ικανοποιημένοι.
Αμ πώς; Μια δεύτερη «κρυφή» διαβάζω στα μέσα, έκθεση, ως είθισται να συμβαίνει στην ψωροκώσταινα, έφτασε να συμπληρώσει την πρώτη στο Κ.Α.Σ. (κεντρικό αρχαιολογικό συμβούλιο) και να παίξει καταλυτικό ρόλο στην τελεσίδικη απόφαση, που μόνο για γέλια είναι….
Εντάξει, κερδίσατε μας λένε, θα παραμείνουν όλα τα γήπεδα, θα μεταφερθούν φυσικά όπως προτείνετε για το καλό των τειχών, αλλά, θα σας καταργήσουμε την σκάλα που εφάπτεται σε αυτά κι ενώνει τα υπόλοιπα τμήματα του Ηρακλειο Ο.Α.Α. Δηλαδή, την γραμματεία, τα αποδυτήρια, το μπάσκετ το πινγκ πονγκ και το σκάκι. Αν εσείς οι τενίστες θέλετε να κάνετε συνεννόηση με τη γραμματεία, να πληρώσετε, ή αν θέλετε να αλλάξετε στα αποδυτήρια πριν ή μετά την προπόνησή σας, ή ακόμη αν θέλετε νεράκι του Θεούλη γιατί διψάσετε ή κατουριέστε, τώρα είναι η ευκαιρία σας να δείξετε ποσό φιτ είστε. Θα κάνετε όλη τη διαδρομή απ τη Μποφώρ ως τα παλιά ΚΤΕΛ για να ικανοποιήσετε οποία ανάγκη σας προκύπτει, μέχρι να αποφασιστεί από́ την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ηρακλεέιου, η έγκριση των αναλυτικών κατασκευαστικών σχεδίων για τον λυοόμενο οικί́σκο του αποδυτηρί́ου, αφού́ προηγηθεί συνεννό́ηση με την Εφορεί́α για την ακριβή́ χωροθέτηση ζήσε ΜΑΗ μου…. αφού όλοι γνωρίζομαι τους ταχείς ρυθμούς που γίνονται αυτά. Η σκάλα πάντως φεύγει διαπαντός και δεν αντικαθίσταται με κάποιο άλλο συμβατό κατασκεύασμα έως ότου….
Εντάξει, σιγά το πράμα, λίγες εκατοντάδες μέτρα είναι, έτσι κι αλλιώς, είμαστε φιτ και διαλέγουμε να το δούμε απ τη θετική του μεριά. Τα γήπεδα, μένουν.
Το ρεζιλίκι που θα πέσει όμως αν επικρατήσει αυτό το σενάριο της αποκοπής των γηπέδων θέλω να δείτε, σε μια άλλη μεγαλύτερη εικόνα.
Στο πρώτο ας πούμε, ευρωπαϊκό τουρνουά που θα διοργανωθεί στον όμιλο, στη μετά σκάλας εποχή, όταν θα πρέπει να συντονιστούν από τη γραμματεία, εκατοντάδες παιδιά και να εξηγήσουμε στους αγαπημένους μας φιλοξενούμενους αθλητές και γονείς των προηγμένων ευρωπαϊκών χωρών, ότι θα πρέπει να περπατούν στον δρόμο, εκατοντάδες μέτρα, έξω απ τις εγκαταστάσεις, για να μπουν και να βγουν στα γήπεδα, γιατί η σκάλα δεν συνάδει και την καταργήσαμε και άλλη λύση δεν είχαμε πρόχειρη….
Είμαστε για γέλια και για κλάματα ταυτόχρονα….
Κι άντε εσείς εκεί στο ΚΑΣ δεν γνωρίζετε τον χώρο και την πόλη μας, δεν το ψάξατε πολύ, πήρατε αυτή τη δεύτερη έκθεση στα χέρια σας και μη σπουδαιολογώντας την κατάσταση, πήρατε αυτή την απόφαση, μια χαρά σας φάνηκε, γιατί να ξοδέψετε επιπλέον σκέψη; Γιατί μας υποβιβάζετε στην θέση των απανταχού συνομωσιολόγων ετσιθελικά;
Γιατί, άλλο, δεν μπορώ να σκεφτώ, από τους δάκτυλους, πολιτικών ή ιδιωτικών συμφερόντων που θέλουν να μας κάνουν έξωση απ το σπιτι μας με κάθε τρόπο. Ο διάβολος κρύβεται όντως στις λεπτομέρειες λοιπόν….