Ο αιφνίδιος θάνατος του ποινικολόγου Βενιζέλου Κάββαλου, συγκλόνισε συγγενείς, γνωστούς και φίλους, συναδέλφους δικαστικούς και δικαστικούς υπαλλήλους. Το Μυλοπόταμο, επαρχία καταγωγής του και την Κρήτη για το ήθος κι εντιμότητα του. Ποιόυς είχε γνωρίσει κι είχε κάμει παρέα μ’ αυτόν τον άνθρωπο και δεν πόνεσε με το θάνατό του; Ο Βενιζέλος ήταν ξεχωριστός ποινικολόγος με πλούσια διαδρομή στο χώρο της δικαιοσύνης.
Δεν είχε μόνο άριστη επιστημονική κατάρτιση, αλλά και τα χαρίσματα ανθρώπου που πονεί και κλαίει με τις αδικίες, εκμεταλλεύσεις και καταπιέσεις αδύνατων ανθρώπων. Με τη δυστυχία των φτωχών, πεινασμένων και καταφρονεμένων. Το τελευταίο “Αντίο” του δόθηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά (26-1-2021). Δεν μπόρεσα να παρευρεθώ και να καταθέσω τη μαρτυρία μου γι αυτό γράφω το παρόν κείμενο στη μνήμη του.
Το Βενιζέλο τον γνώρισα μαθητή στο Γυμνάσιο Ανωγείων όπου υπηρέτησα καθηγητής και Δ/ντής 16 χρόνια. Επί δημαρχίας Λευτέρη Σκουλά δημιουργήσαμε οικοτροφεία Αρρένων και Θηλέων, για να καλύψουν τις ανάγκες του Γυμνασίου. Το σχολείο μόλις είχε αναγνωριστεί πλήρες με τη λειτουργία και της Στ’ τάξης. Ήταν όμως αδύνατο και οι αριστούχοι ανωγειανοί μαθητές έφευγαν για το Ηράκλειο. Έπεισα το Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο πως μόνο τα οικοτροφεία θα βοηθήσουν την ενδυνάμωση και σωστή πορεία του Σχολείου. Η ομόφωνη απόφασή τους τέθηκε αμέσως σε εφαρμογή
. Τον πρώτο και δεύτερο χρόνο οι ξένοι μαθητές και μαθήτριες έμεναν σ’ ενοικιαζόμενα δωμάτια. Το οικοτροφείο αρρένων έγινε στην ”Παπούρα” πολυτελής οικοδομή. Των Θηλέων Ν. Δυτικά του Γυμνασίου, πάνω από το κτίριο του γεωργικού συνεταιρισμού. Αποφασίσαμε οι φτωχοί ή ορφανοί μαθητές και μαθήτριες απ’ όλη την Κρήτη εφόσον είναι αριστούχοι να προσλαμβάνονται δωρεάν στα οικοτροφεία. Οι άλλοι, που έπρεπε νάναι επιμελείς, χωρίς νάχουν απορριφθεί, πλήρωναν συμβολικό ποσό.
Οι επιμελείς κι αριστούχοι ξένοι μαθητές βοήθησαν την ποιότητα και προκοπή του Γυμνασίου Ανωγείων. Δημιούργησαν ευγενή άμιλλα με τους ανωγειανούς μαθητές και το σχολείο ανέβηκε ψηλά. Οι απόφοιτοι του χωρίς φροντιστήρια έμπαιναν στις Ανώτατες σχολές. Τα οικοτροφεία κάλυπταν ανάγκες το πολύ 250 μαθητών και μαθητριών. Γινόταν πόλεμος ποιοί να προσληφθούν. Τ’ Ανώγεια με τη φιλοξενία, ιστορία το ορεινό του διαμερίσματος και το σεβασμό και αγάπη στους ξένους, ήταν ιδανικός τόπος για μαθητικές σπουδές. Οι φιλοξενούμενοι στα οικοτροφεία Ανωγείων, διασκορπισμένοι σήμερα στην Ελλάδα και το εξωτερικό, είναι οι μεγάλοι διαφημιστές των Ανωγείων.
Επειδή τα οικονομικά των οικοτροφείων ήταν πενιχρά, είχαν προληφθεί μόνο 2 μαγείρισσες κι ένας διαχειριστής. Ο υποφαινόμενος ήταν υπεύθυνος Δ/ντής και συντονιστής των οικοτροφείων (άμισθος). Τις θέσεις των υπαλλήλων κάλυπταν μαθητές της Δ, Ε’ και Στ’ τάξεων (ενιαίο σχολείο). Θαλαμάρχες, τραπεζάρχες, υπεύθυνοι στα μελετητήρια. Τέσσερις ώρες το απόγευμα και τρεις το βράδυ, στις αίθουσες του Γυμνασίου (μόνο οι μαθητές.
Οι μαθήτριες είχαν μελετητήρια στο οικοτροφείο τους). Οι μαθητές των Α’, Β’ και Γ’ τάξεων, κάλυπταν τις ανάγκες καθαριότητας, μαγειρείων, σερβιτόρων και βοηθοί παντού. Μεγάλη συμπαράσταση στις ανάγκες των οικοτροφείων πρόσφερε ο Μακαριστός Αρχ/πος Κρήτης Κυρός Ευγένιος, φίλος του πατέρα μου και φίλος των Ανωγειανών.
Μας είχε συνδέσει με οργανισμούς και καλύπταμε τις ανάγκες διατροφής. Οικότροφος κι ο μαθητής Βενιζέλος Κάββαλος. Διακρίθηκε μεταξύ των μαθητών, από τις μικρές τάξεις μέχρι τις μεγαλύτερες. Είχε αρίστη διαγωγή, κατόρθωμα της ανατροφής των γονέων του Στα οικοτροφεία υπήρχε μια βασική αρχή. Ο καθένας υπεύθυνος, όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και τους άλλους που ήταν γύρω του, στο θάλαμο στην τραπεζαρία, στα μελετητήρια και το σχολείο.
Να δίνει το παράδειγμα και να βοηθά και τους γύρω του να γίνουν καλύτεροι. Είχε επικρατήσει η αρχή. Ο ένας για όλους και όλοι για τον ένα. Χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια να επικρατήσει αυτή η αρχή. Βοήθησαν αποτελεσματικά οι θαλαμάρχες κι ο αρχηγός του Οικοτροφείου (αριστούχος της Στ’ τάξης). Ο αρχηγός είχε την δικαιοδοσία να μου εισηγηθεί την αποπομπή μαθητή κι εγώ έκανα δεκτή την εισήγησή του.
Αυτό τον είχε κάνει παντοδύναμο. Ο Βενιζέλος βοήθησε τη θεμελίωση αυτής της πειθαρχίας. Διέπρεπε στα μαθήματα και βοηθούσε αυτούς που είχαν ανάγκη. Κουβέντιαζε πολύ με τους ζωηρούς και προλάβαινε παρεκτροπές. Να προσέχομε έλεγε στις παρέες του. Αυτά που έχομε εμείς στο οικοτροφείο μας δεν τάχουν άλλοι μαθητές. Αν έλειπε το οικοτροφείο μας “θα βλέπαμε πρόβατα”.
Για όλους αυτούς τους λόγους τα καθήκοντα μας είναι περισσότερα από τα δικαιώματά μας. Ήταν ο αγαπημένος φίλος όλων των μαθητών και σ’ εμάς τους υπεύθυνους πολύτιμος βοηθός. Το κήρυγμά του ήταν “με τη φιλία συνεργασία αδελφική αγάπη και την βοήθεια του Θεού λύομε όλα τα προβλήματα. Προοδεύομε στα γράμματα και δίδομε μεγάλη χαρά στους φτωχούς γονείς μας. Υπερασπίστηκε, πολλές φορές ζωηρούς λέγοντας “εγώ μπορώ να τους αλλάξω”. Μιλούσε σαν να ήταν πολύ μεγάλος. Ηταν φαινόμενο άξιου μαθητή.
Με τη σύζυγό του Στέλλα έκαμε δύο χαριτωμένα παιδιά. Το Γιώργο, δικηγόρο σήμερα, που συνεχίζει το έργο του και τη Νίκη γιατρό. Τους εύχομαι ολόψυχα, θερμά συλλυπητήρια και νάναι πάντα υγιείς να τον θυμούνται και να θυμιατίζουν στη μνήμη του. Στον αγαπημένο μου μαθητή και φίλο εύχομαι καλό δρομο στον καινούργιο του κόσμο και να προσεύχεται και για μας. Αιωνία του η μνήμη.
Υ.Γ.: Οι διάδοχοι Δήμαρχοι του αείμνηστου Λευτέρη Σκουλά, αείμνηστοι Βασίλης Σπαχής και Γιώργος Κλάδος βοήθησαν αποφασιστικά την εδραίωση των οικοτροφείων που βοήθησαν για ν’ αναδειχθεί το Γυμνάσιο πρώτο επαρχιακό. Έπαινο μου απένειμε το Δημοτικό Συμβούλιο Ανωγείων, επί δημαρχίας Κλάδου, για την προσφορά μου στα οικοτοροφεία, στο Γυμνάσιο, την κοινωνία των Ανωγείων κι επαρχία Μυλοποτάμου.