Πρόσφατα έλαβα το καινούριο βιβλίο του φίλου Δημήτρη Θεοδοσάκη με τον τίτλο «ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΣΤΡΟ», που είχε την ευγενή καλοσύνη να μου δωρίσει με μια πολύ ευγενική αφιέρωση. Από καρδιάς στον ευγενέστατο καλό φίλο, Νίκο Φλεμετάκη μια πνευματική μεταλαβιά από το Μεγάλο Κάστρο. Υπογραφή».
Τα γραφόμενα σε αυτό το βιβλίο αφορούν ορισμένες οικογένειες, οι οποίες είτε κατοικούσαν και κατοικούν, είτε είχαν την έδρα της εμπορικής δραστηριότητάς τους σε μια συγκεκριμένη περιοχή του Μεγάλου Κάστρου, στην οποία περιοχή ο συγγραφέας είχε διοριστεί ως ταχυδρομικός διανομέας.
Δεν θα αναλύσω το βάθος και το ύψος της συγγραφικής-λογοτεχνικής του δεινότητας και να του πλέξω στεφάνια, αφού με τα λογοτεχνικά έργα του, έχει κερδίσει επάξια μια σημαντική θέση ανάμεσα στους σύγχρονους Κρητικούς λογοτέχνες, τιμώντας την Κρητική Ιστορία και τις παραδόσεις της Κρήτης μας με τα προηγούμενα συγγραφικά του πονήματα.
Αναφέρεται σε πρόσωπα και οικογένειες, στις οικίες των οποίων παρέδιδε την αλληλογραφία τους και με τη συνεχή ανθρώπινη αντάμωση (καλωσόρισμα, συζητήσεις, ανταλλαγή απόψεων κλπ) αποκόμισε ανθρώπινα στοιχεία και απόκτησε οικειότητα, ώστε να είναι σε θέση να ζωγραφίσει με το πινέλο της λογοτεχνικής του δεξιότητας και με τα ανάλογα χρώματα να στολίσει τους χαρακτήρες, εκείνων των παλιών Ηρακλειωτών τους οποίους γνώρισε.
Είναι αληθινές ιστορίες, τις οποίες βίωσε «ΤΟΥ ΚΑΣΤΡΟΥ ο ΤΑΧΥΔΡΌΜΟΣ», την εποχή της υπαλληλικής, κουραστικής, πεζοπορικής διαδρομής του, σε ορισμένους δρόμους και σοκάκια της Παλιάς Πόλης του Ηρακλείου. Είναι αναμνήσεις μιας περασμένης εποχής, οι οποίες αναμνήσεις είναι το θείο βάλσαμο στην ψυχή μας στη σημερινή δύσκολη περίοδο που διανύουμε.
Και όλα αυτά δεν παύουν ακόμα και σήμερα να συγκινούν, εκείνους τους Ηρακλειώτες, που γνώρισαν, έζησαν και εκτίμησαν τα αναγραφόμενα πρόσωπα στο εν λόγω, βιβλίο, καθώς και τα σχετιζόμενα γεγονότα της εποχής εκείνης, τα οποία έζησαν από «πρώτο χέρι».
Διαβάζοντας τις δέκα ενότητες καταλαμβάνεται ο αναγνώστης από ένα φάσμα πλούσιων συναισθημάτων είτε θετικών είτε αρνητικών όπως: Συγκίνηση, νοσταλγία, θάρρος, αισιοδοξία, αλλά και από άγχος και θυμό για την κατάσταση στην οποία η τύχη έφερε πολλά των αναγραφομένων προσώπων, τα οποία όμως, με σθεναρή θέληση, επιμονή και υπομονή, μετέτρεψαν τα αρνητικά συναισθήματα σε δύναμη και θάρρος υπερβαίνοντας τις αντιξοότητες που τα δημιούργησαν.
Ο αγαπητός Δημήτρης Θεοδοσάκης, στην «ΚΡΗΤΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ, ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΣΤΡΟ», μαζί με τις διηγήσεις τριάντα εφτά (37) αφηγητών, συγγενών των περιγραφομένων προσώπων, μας μεταφέρουν σε παλιές εποχές του Μεγάλου Κάστρου και μας διηγούνται να καταλάβουμε πώς σκέπτονταν και ενεργούσαν διάφοροι επαγγελματίες συμπολίτες μας.
Επίσης, όπως αναγράφει και ο συγγραφέας, προσφέρει, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης και αγάπης, ένα αφιέρωμα σε παλιούς Καστρινούς, που έχτισαν και μεγάλωσαν την πολιτεία. Ανέβασαν τον πήχη ψηλά και κράτησαν ορθή την ψυχή της πόλης μας.
Ακόμη, με το βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας αποδίδει μεγάλη τιμή στη μνήμη εκείνων των Ηρακλειωτών που υπήρξαν παράδειγμα εργατικότητας, φιλίας, συνεργασίας, αλληλεγγύης, αλληλοσεβασμού, πολιτισμικής και κοινωνικής κληρονομιάς με ψυχικό μεγαλείο, που χρειαζόταν να έχουν μέσα τους για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στης μοίρας τα καμώματα.
Οι θύμησες, οι αναμνήσεις, τα διάφορα παρελθοντικά γεγονότα, είτε αυτά αναγράφονται από τον συγγραφέα είτε διηγούνται από συγγενή αφηγητή, είναι ένα θυμίαμα στη μνήμη των δικών τους ανθρώπων και των στενών φίλων του συγγραφέα.
Και για τους δυο είναι μια επαναφορά στη μνήμη προσωπικών βιωμάτων ορισμένης χρονικής στιγμής του παρελθόντος, τα οποία συνδέονται με ζωηρές αναμνήσεις μιας προηγούμενης ζωής, που δεν ξανάρχεται ποτέ.
Με το παρόν πόνημά του ο συγγραφέας αποδεικνύει ότι μέσα στην καρδιά του υπάρχουν παλιές αναμνήσεις των παρελθοντικών ατομικών και υπηρεσιακών του χρόνων, που σαν κύματα θαλάσσης μεταδίδονται στον χώρο και στον χρόνο και την ταράζουν ώστε η παλμική κίνηση αυτών των αναμνήσεων, να εξωτερικεύεται σπρώχνοντας τον συγγραφέα μας να θέσει σε κίνηση το συγγραφικό δαιμόνιό του, γιατί θέλει να μας επισημάνει ότι το παρελθόν πρέπει να είναι η αφετηρία του μέλλοντος και μας εκπλήσσει με νέα πονήματά του.
Εύχομαι στον συγγραφέα ατομική και οικογενειακή υγεία και να μας χαρίζει όμορφες συγγραφικές αναμνήσεις, οι οποίες αποτελούν το άρωμα της ζωής.