Η λέξη Μακεδονία παρέμεινε όρος γεωγραφικός ή διοικητικός και ο χώρος της μεταβλήθηκε πολλές φορές. Ο Στράβων (63π.Χ. -23μ.Χ.) αναφέρει στα γεωγραφικά του ότι η Μακεδονία απλωνόταν δυτικά μέχρι την Ήπειρο και το Ιόνιο πέλαγος. Το δέκατο (10°) μ.Χ. αιώνα η Μακεδονία εκτεινόταν μέχρι τη Θράκη, όπου είχαν γεννηθεί και γι’ αυτό ονομάζονταν Μακεδόνες οι αυτοκράτορες του Βυζαντίου Βασίλειος Α’ ο Μακεδών και Βασίλειος Β’ ο Βουλγαροκτόνος.
Πολλά φύλα αλλοφύλων είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή επί δύο χιλιάδες συνεχή χρόνια, από τρεις αλληλοδιάδοχες πολυεθνικές αυτοκρατορίες (Ρωμαϊκή-Βυζαντινή-Οθωμανική) οπότε Μακεδόνες ονομάζονταν όλοι οι διάφοροι κάτοικοι της Μακεδονίας αλλά όλοι αυτοπροσδιορίζονταν με την εθνότητά τους, Έλληνας Μακεδόνας, Βούλγαρος Μακεδόνας, Σέρβος, Τούρκος κ.α. ώστε να μη συγχέονται. Στις αρχές του εικοστού αιώνα ο όρος Μακεδονία υποδήλωνε τα τρία τουρκικά βιλαέτια ή επαρχίες της Θεσσαλονίκης, του Μοναστηριού και του Κοσσόβου. Δεν υπήρχε κάποιος άλλος κοινά αποδεκτός ορισμός της Μακεδονίας.
Μακεδονικό έθνος δεν υπήρξε ποτέ στο διάβα της ιστορίας γιατί ούτε μακεδονική γλώσσα υπήρξε ούτε μακεδονική εθνότητα. Η Μακεδονία δεν αποτελούσε ποτέ μια φυλετική ή πολιτική ενότητα. Η δημιουργία μιας επίσημης γλώσσας των Σκοπίων, διαφορετικής από τη βουλγαρική και τη σέρβική η οποία θα ταυτιζόταν με το νέο κράτος των Σκοπίων και το νεοπαγές έθνος ήταν επιτακτική υπόθεση.
Αρχικά επιλέχθησαν οι διάλεκτοι που ομιλούνταν στα βόρεια σύνορα των Σκοπίων αλλά δεύτερες σκέψεις οδήγησαν στην απόρριψή τους γιατί είχαν ομοιότητες με τη σλαβική γλώσσα. Τελικά προτιμήθηκε η διάλεκτος που χρησιμοποιούσαν οι τοπικοί πληθυσμοί στον Περλεπέ και στο Μοναστήρι. Ο ορισμός του αλφαβήτου έγινε στις 3 Μαΐου 1945 και η βασική ορθογραφία της γλώσσας τέσσερις μέρες αργότερα. Το πρώτο αναγνωστικό παρουσιάστηκε το 1946 ταυτόχρονα με την πρώτη γραμματική από τον Krume -Kepeski.
Ο Blazhe-Koneski αναδείχθηκε κορυφαία μορφή στον τομέα της μορφοποίησης της νέας γλώσσας. Το 1950 εξέδωσε το πρώτο αναγνωστικό και το πρώτο ορθογραφικό λεξικό και το 1951 δημοσίευσε την εργασία του «η διάλεκτος του περλεπέ» στο περιοδικό του πανεπιστημίου Godissen sbomik και ένα χρόνο αργότερα το 1952 εξέδωσε τον πρώτο τόμο της ολοκληρωμένης επίσημης γραμματικής (ο δεύτερος τόμος εκδόθηκε το 1954).
Το 1952 εμφανίστηκε μια άλλη γραμματική από τον πρώτο μη Σλαβομακεδόνα γλωσσολόγο Horace Lunt.
Ήδη από το 1950 άρχισε η προσπάθεια διάδοσης της γλώσσας αυτής, της «δήθεν Μακεδονικής» με τη διοργάνωση σεμιναρίων στο Πανεπιστήμιο των Σκοπίων. Έτσι με τη δημιουργία μιας επίσημης γλώσσας «της δήθεν Μακεδονικής» οι Σκοπιανοί δημιούργησαν προϋπόθεση για τη σύσταση μιας χωριστής «εθνικής ταυτότητας».
Όλα όσα αναφέρθηκαν αποτελούν ανιστόρητους ισχυρισμούς των Σκοπίων περί Μακεδονικού Έθνους· και Μακεδονικής Γλώσσας. Οι Σκοπιανοί είναι Σλάβοι. Όσο η Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας αποτελούσε μέρος της Γιουγκοσλαβίας η ιστορία των Σκοπίων παρέμεινε πιστή στο πνεύμα της Σλαβικής ταυτότητας των κατοίκων, της ύπαρξης ενός έθνους με σλαβικές ρίζες και της αλληλεγγύης των σλαβικών λαών.
Όταν όμως κατέρρευσε η Γιουγκοσλαβία και δεν ήταν απαραίτητος ο σεβασμός στη σλαβική καταγωγή και ταυτότητα τότε οι βασικές κατευθύνσεις άλλαξαν και οι απαρχές της ιστορίας του έθνους τοποθετήθηκαν ΨΕΥΔΩΣ στη δυναστεία του Φιλίππου και του Μ. Αλεξάνδρου διεκδικώντας το σύνολο του ιστορικού και πολιτιστικού παρελθόντος από την Ελλάδα. Όμως όταν ο Μανώλης Ανδρόνικος έφερε στο φως τα ευρήματα της Βεργίνας φανερώθηκαν πασιφανώς οι ανιστόρητοι ισχυρισμοί των Σκοπίων για Μακεδονικό έθνος και Μακεδονική γλώσσα.
Πηγές:
-
Ανδριώτης Νικ.: Το Ομόσπονδο Κράτος των Σκοπίων και η Γλώσσα του.
-
Μέρτζος Νικ.: Τα Σκόπια και οι Άλλοι
-
Βλασίδης Βλάσης: Στη Μεθόδιο Ελλάδα FYROM
-
Καραμπέλιας Γρηγ.: Η Γένεση του Μακεδονισμού
-
Βλασίδης Βλάσης: Το Μακεδονικό Ζήτημα και η Γιουγκοσλαβία
-
Ιωαννίδου Αλεξάνδρα: Τα σλαβικά Ιδιώματα στη Μακεδονία
*Ο Κων/νος Βορνιωτάκης είναι αξιωματικός ΕΛ.ΑΣ. ε.α.