Η συναυλία τού ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ στο Ηράκλειο, γράφηκε στην Ιστορία τής πόλης και τού Πολιτιστικού Συνεδριακού Κέντρου μας. Οι μοναδικές ερμηνείες τού Κώστα Μακεδόνα, τού Τάση Χριστογιαννόπουλου και τού Γρηγόρη Βαλτινού, όπως οι αντίστοιχες τών Γρηγόρη Μπιθικώτση, Θεόδωρου Δημήτριεφ και Μάνου Κατράκη, πενήντα έξη χρόνια πριν, στο γήπεδο τού Εργοτέλη, λίγα μέτρα πιο πέρα, έφεραν θύμησες τής νιότης μας.
Η ίδια συγκίνηση, το ίδιο ρίγος, το ίδιο πέταγμα ψυχής. Η Φιλαρμονική Ορχήστρα Αθηνών και η Λαϊκή Ορχήστρα, υπό τη συγκλονιστική διεύθυνση τού Μύρωνα Μιχαηλίδη, ζωντάνεψαν εκείνη την αξέχαστη καλοκαιριάτικη νύχτα τού 1966.
Τότε που όλοι είμασταν νέοι, που κάναμε όνειρα ν’ αλλάξουμε τον κόσμο, και μάς έδιναν τη δύναμη γι’ αυτό οι αθάνατοι στίχοι τού Οδυσσέα Ελύτη και η θεϊκή μουσική τού Μίκη Θεοδωράκη.
Ιδιαίτερα επισημαίνω τις μικτές χορωδίες, τού Ωδείου τού Δήμου Ηρακλείου, δημιούργημα τού εξαίρετου Γιάννη Κιαγιαδάκη, και τη Νεανική τής Περιφερειακής Ενότητας Ηρακλείου, υπό τη διεύθυνση τής πανάξιας Λένας Χατζη- γεωργίου. Η επισήμανση έχει να κάνει και με την εντυπωσιακή στελέχωση τους από γυναίκες και άντρες που ζουν στην πόλη μας, και οργανώθηκαν από δυο συντοπίτες μας.
Καιρός είναι να υλοποιηθεί και το όνειρο τού καλλιτεχνικού διευθυντή τού Πολιτιστικού Κέντρου, τού Μύρωνα Μιχαηλίδη. Η δημιουργία καμεράτας τού Δήμου Hρακλείου, που μόνο αυτός μπορεί να την κάνει πραγματικότητα. Ο ίδιος έβαλε το Πολιτιστικό Κέντρο Ηρακλείου στην καθημερινότητα μας. Για να δείξει πως η πόλη μας δεν είναι μόνο μια απέραντη σκηνή θεάτρου όπου τα Καλοκαίρια παίζουμε τους Κρητικούς προς τέρψη τών τουριστών. Το Ηράκλειο είναι μια αστήρευτη πηγή πολιτισμού.
Ο κόσμος του, δημιουργικός, είναι έτοιμος να τον δεχτεί και κυρίως να τον μεταδώσει, όπως δείχνει η συμμετοχή στις μέχρι σήμερα εκδηλώσεις. Κόντρα σ’ όλους εκείνους τους μικρόψυχους πολικάντηδες που πολέμησαν με λύσσα τη δημιουργία του, ο στόχος είναι ένας και αμετακίνητος. Να γίνει το Ηράκλειο φάρος πολιτισμού τής Μεσογείου. Αυτό ακριβώς ονειρεύτηκαν μεγάλοι άνδρες που πέρασαν από το Δήμο Ηρακλείου, με πρώτο απ’ όλους τον αείμνηστο Ανδρέα Καλοκαιρινό. Πιστεύω, ήρθε ο καιρός να λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση.