Μεγάλος θόρυβος γίνεται τελευταία σε πληθώρα μέσων μαζικής ενημέρωσης και θα συνεχιστεί, κατά τα φαινόμενα, σχετικά με το βιβλίο του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, που βρίσκεται ήδη στις βιτρίνες των περισσότερων βιβλιοπωλείων.
«Το χειρότερο από το να μιλούν άσχημα για σένα είναι να μη μιλούν καθόλου για σένα», είπε κάποια στιγμή ο Όσκαρ Ουάιλντ, αλλά και πολλοί άλλοι έχουν πει παρόμοιες εκφράσεις με αυτή του Ιρλανδού ποιητή, για το συγκεκριμένο πάντοτε θέμα.
Βεβαίως, δεν περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι προωθούν ακόμα και αρνητικές ειδήσεις, με αντικειμενικό και απώτερο σκοπό να φέρνουν το όνομά τους στην επικαιρότητα, με διάφορες κάθε φορά επιδιώξεις.
Τι πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από τα δήθεν πικάντικα γεγονότα των αποκαλούμενων celebrities, που οι ίδιοι αφήνουν να διαρρεύσουν δημοσίως ή εκστομίζουν απλώς και μόνον για να γίνει συζήτηση γύρω από το όνομά τους, ή απλώς να παραταθεί μια ήδη υπάρχουσα!
Από την άλλη μεριά, είναι γνωστό εκείνο που έχουν διατυπώσει σοφοί άντρες, ότι δηλαδή είναι πιο σοφό να μην εκφράζεται κανείς επιπόλαια σε συγκεκριμένο θέμα, αν δεν έχει κάτι σοβαρό να πει. Κάπως παρόμοια είναι η κατάσταση και τα ισχύοντα για τις αποκαλούμενες αυτοβιογραφίες, ειδικά αν προέρχονται από πολιτικά πρόσωπα, δεδομένου ότι αφορούν περισσότερους πολίτες και κυρίως την πολιτική ζωή της χώρας.
Γι’ αυτό, κάθε φορά που έρχεται στη δημοσιότητα βιβλίο με απομνημονεύματα, ειδικά πρώην πρωθυπουργών, τα σχόλια είναι άφθονα, όπως και οι συζητήσεις και οι απαραίτητες αντεγκλήσεις.
Κάποιοι, όπως λέγεται και φημολογείται, έγραψαν τις αυτοβιογραφίες τους μόνοι, άλλοι με τη βοήθεια άλλων προσώπων, αφού έδωσαν σε εκείνους πληροφορίες με τη μορφή κυρίως συνεντεύξεων ή αφηγήσεων!
Όμως, η συγγραφή και η κυκλοφορία απομνημονευμάτων από πολιτικούς, είναι αποδεκτό από τους περισσότερους ότι συνιστά στην ουσία συνταξιοδότηση από την επίσημη πολιτική σκηνή, αφού οι συγγραφείς τους είναι ηλικιωμένοι ή έχουν αποτραβηχτεί από την ενεργό δραστηριότητα και τα κοινά, πλην ίσως ελαχίστων εξαιρέσεων.
Για να έρθουμε λοιπόν τώρα εις τα καθ’ ημάς, η απόφαση και επιλογή του Αλέξη Τσίπρα να οδεύσει στην συγγραφική του «Ιθάκη», μάλλον δεν αποτελεί το τέρμα της πολιτικής του πορείας, αλλά περισσότερο και κυρίως βάση, εφαλτήριο και πρόσχημα για περαιτέρω πολιτική εμπλοκή.
Ο πρώην πρωθυπουργός, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι με την κίνησή του αυτή προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί από το επώδυνο και καταστροφικό για όλους παρελθόν του, ρίχνοντας το ανάθεμα σε πρώην συνεργάτες του, όσα τουτέστιν έκανε και δεν έπρεπε, ή δεν καταλάβαινε για διάφορους λόγους, μάλλον πλήρους άγνοιας, τι ακριβώς διαμειβόταν στα παρασκήνια και τόσα άλλα ακόμα νωπά στους πάντες. Πολιτικούς και πολίτες!
Το χρονικό διάστημα που χρημάτισε ως βουβός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, αναμφίβολα σκέφτηκε, κάτι έμαθε, αλλά δεν μπορούσε να συνεχίσει έτσι και γι’ αυτό πήρε την απόφαση παραίτησής του.
Να μιλήσει εντύπως για τα πεπραγμένα της διακυβέρνησής του, να πάρει την απαραίτητη άφεση αμαρτιών, να προσπαθήσει να κλείσει με κάθε θυσία τους λογαριασμούς με το παρελθόν και να έρθει ξανά στο προσκήνιο με τη δημιουργία ενός νέου σχήματος.
Αυτή είναι μάλλον η προσδοκία του Αλέξη Τσίπρα, έχοντας ως βάση την «Ιθάκη» του, αν και η τελευταία δεν προσφερόταν ή δεν υπαινισσόταν, όπως μάθαμε, κάτι τέτοιο, αλλά ακριβώς για το αντίθετο. Φυσικά, η εν λόγω δημοσιότητα των πεπραγμένων του, θα δώσει την ευκαιρία ή το έναυσμα σε άλλους, συνοδοιπόρους και πολιτικούς αντίπαλους, να εκφραστούν αναλόγως, είτε θετικά είτε περισσότερο αρνητικά, σε όσα θα δουν το φως τη δημοσιότητας με το ήδη εκδοθέν βιβλίο του.
Επομένως, δεν πρόκειται για κλείσιμο λογαριασμών με πεπραγμένα και πολιτικές αστοχίες, ερασιτεχνισμούς και επιπολαιότητες του πρώην πρωθυπουργού, αλλά μάλλον για ξεκίνημα νέων. Καλές είναι οι όποιες απολογητικές προσπάθειες κάθε ανθρώπου, αλλά όχι ως βάση για συγχώρεση και άφεση αμαρτιών και επανεμφάνιση με νέες επιδιώξεις. Η ιστορία του είναι πολύ πρόσφατη, και πολύ αρνητική μαζί του.
Το κόμμα, που δημιούργησε και κυβέρνησε τη χώρα, έγινε με τη βοήθεια άλλων και για συγκεκριμένο σκοπό τον οποίο όλοι γνωρίζουμε, αλλά δίχως να του προσφέρει κάποιο βραβείο!
Όλα τ’ άλλα είναι για τους αφόρητα αφελείς! Αν μη τι άλλο όμως, με την δημοσίευση των όποιων απομνημονευμάτων του στο πολυσέλιδο βιβλίο του, ο ανεπάγγελτος αυτός πολιτικός θα κερδίσει ένα μεγάλο ποσό από τον εκδοτικό οίκο, αν λάβουμε υπ’ όψιν μας τις πωλήσεις τού πολυδιαφημισμένου βιβλίου του και τις ανατυπώσεις του.
Θα το χρειαστεί για το μέλλον της οικογένειάς του. Όσον αφορά για τη χώρα, ας την αφήσει στην ησυχία της. Δεν τον χρειάζεται, ούτε αυτόν, ούτε τους ομοίους του!
Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι τέως διευθυντής Χειρουργικής και συγγραφέας