Συναισθήματα αναπτύσσονται σε κάθε εκδήλωση της ζωής μας. Μπορεί να τα προκαλέσει είτε ένα γεγονός π.χ. χαιρόμαστε μετά από μια επιτυχία ή στενοχωριόμαστε από μια αποτυχία. Είτε οι στάσεις και τα λόγια μας, όταν αυτά δίνουν χαρά ή λύπη σε άλλους ή σ’ εμάς. Όταν π.χ. ευχαριστούμε, αναγνωρίζουμε, επιβραβεύουμε ή αντίθετα όταν εκφράζουμε αρνητική κριτική, γκρινιάζουμε, φωνάζουμε, δεν επαινούμε κ.α.
Προκαλούνται επίσης από τις σκέψεις μας π.χ. θυμήθηκα τον καβγά που είχα με τον/την σύντροφό μου προχθές και θύμωσα πάλι. Έρχονται μνήμες από τα παιδικά μου χρόνια, οι σκανδαλιές με τους φίλους, οι ιστορίες της γιαγιάς, τα οικογενειακά μαζέματα και συγκινούμαι.
Εκδηλώνονται με εκφράσεις προσώπου, χειρονομίες, διαφορετικό τόνο φωνής κ.α. Άλλοτε καταφεύγουμε σε ξεσπάσματα θυμού, άσχημα λόγια, άρνηση να δεχτούμε τις εμφάσεις ή εκφράσεις άλλων. Άλλοτε σε εκδηλώσεις αγάπης, αποτελεσματικής επαφής, αναγνώρισης στον εαυτό μας και στους άλλους.
Τα συναισθήματα, μιλάνε, έχουν λόγο και θέλουν να εκφραστούν. Ανοίγουν πόρτα επικοινωνίας και ζητάνε την προσοχή μας. Δίνουν χρήσιμες πληροφορίες για τις ανάγκες, τις επιθυμίες μας. Για το πώς εκτιμάμε τα γεγονότα και πως αντιδράμε σ’ αυτά όταν τα βιώνουμε
Είναι σημαντικός ο τρόπος που τα αντιλαμβανόμαστε και αντιδράμε, που τα κατανοούμε και τα εκφράζουμε, που τα εκλαμβάνουμε και τα διαχειριζόμαστε.
Πιθανόν να τα αναγνωρίσουμε ή να τα αγνοήσουμε. Να τα διοχετεύσουμε σε εποικοδομητική συμπεριφορά ή να τα καταχωνιάσουμε σε μια άκρη της καρδιάς μας.
Απλώνουν τη δυναμική τους και επηρεάζουν τις αντιδράσεις μας τόσο στο εξωτερικό περιβάλλον, όσο και προς εμάς τους ίδιους.
Από τη μια ενεργοποιούν, ενθαρρύνουν, ενδυναμώνουν, κατευθύνουν τη συμπεριφορά σε επιθυμητές εκδηλώσεις ή απομακρύνουν από απειλητικές καταστάσεις.
Από την άλλη επιδρούν σε αποφάσεις – επιθυμίες- σχέσεις – επιδιώξεις, δημιουργούν φραγμούς ή εμποδίζουν την πρόοδο και εξέλιξή. Πιθανόν ακόμα να καθηλώνουν σε μια καθημερινότητα που δεν μας αρέσει.
Πόση δύναμη δίνει η αγάπη. Πόση σταθερότητα και ισορροπία η ηρεμία και η γαλήνη. Πόση ώθηση το θάρρος, η ελπίδα, η εμπιστοσύνη.
Αντίθετα πόσο δυσκολεύουν η απογοήτευση, η αποθάρρυνση, ο φόβος, η ντροπή. Πόσο κακές σχέσεις δημιουργεί ο φθόνος, η μνησικακία, το μίσος, η οργή. Πόση μοναξιά η απομόνωση και η απόρριψη. Πόσο καθηλώνουν η θλίψη και ο πόνος.
Τα αρνητικά συναισθήματα αναπτύσσουν την δυναμική τους όσο αφηνόμαστε στη ροή τους. Όσο μιλάμε ή συμπεριφερόμαστε επηρεασμένοι από αυτά. Μπορεί ένα αρνητικό συναίσθημα να ακολουθεί για πολύ καιρό, ακόμα και όταν το ερέθισμα δεν υφίσταται π.χ. πονάω από την διάλυση της σχέσης μου, έχω πληγωθεί από την στάση ή την συμπεριφορά φίλων ή συγγενών, νιώθω απογοήτευση που δεν τα κατάφερα στην παρουσίαση της εργασίας μου ή στη συνέντευξη για την δουλειά. Όταν τα αφήνουμε να επιδρούν, επιτρέπουμε να κυριαρχούν. Όταν εστιαζόμαστε στο συναισθηματικό αποτύπωμα που άφησε το γεγονός και αναπαράγουμε κάθε τι που μας αναστάτωσε, δεν βοηθά πουθενά.
Τα συναισθήματα αγάπης αγκαλιάζουν. Μας κάνουν και λάμπουμε, απλώνουν ηρεμία στο πρόσωπο, χαμόγελο στα χείλη. Όταν είμαστε ερωτευμένοι τραγουδάμε, γελάμε, χορεύουμε. Όταν είμαστε ήρεμοι, χαρούμενοι, αισιόδοξοι αυτά μεταδίδουμε.
Η αγάπη είναι κύριο συναίσθημα της καρδιάς. Με αυτή τρέφεται και αυτή αναζητά. Μπορεί τα αρνητικά συναισθήματα συχνά να την καλύπτουν μα δεν την εξαφανίζουν.
Νομίζω πως την αγάπη δεν την ορίζουμε, μας ορίζει. Μέσα από τις δυσκολίες, τις δοκιμασίες, την πάλη με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Για να αναγνωρίσουμε το μεγαλείο της και να δούμε πως παρ’ όλες τις αντιξοότητες, είναι μέσα μας και είναι δυνατή.
Γιατί είναι αυθεντική και έχει πηγή της την ψυχή μας.