Ένα από τα σημεία που έλκουν την προσοχή μας όταν διαβάζουμε τις επιστολές του Αποστόλου Παύλου είναι, αναμφίβολα, οι αναφορές του στους επίγειους γραπτούς νόμους και τη δικαιοσύνη. Αποκτούν ξεχωριστή σημασία τα εν λόγω αποσπάσματα, εφόσον αντανακλούν την πίστη του στο δίκαιο και στο πόσο σημαντική για τους ανθρώπους είναι η τήρηση των αρχών και των κανόνων του στα πλαίσια της κοινωνικής συμβίωσης.
Ας αρχίσουμε, λοιπόν, με την επιστολή «Προς Τιμόθεον Α». Στο α’ κεφάλαιο της εν λόγω επιστολής, ο Παύλος αναφέρει ότι ο νόμος είναι καλός, εάν τον μεταχειρίζεται σύμφωνα με τα οριζόμενα σ’ αυτόν και γνωρίζει ότι ο νόμος δεν θεσπίστηκε για τους δίκαιους, αλλά για τους παρανομούντες, τους ασεβείς και τους κάθε λογής εγκληματίες (παράγραφοι 8 – 10).
Στο στ’ κεφάλαιό της (παρ. 11), ο επιστολογράφος μας προτρέπει τον Τιμόθεο και κάθε χριστιανό ν’ αναζητά πρώτ’ απ’ όλα τη δικαιοσύνη και μετά, ευσέβεια, πίστη, αγάπη, υπομονή και πραότητα.
Ακολούθως, στην «Προς Τιμόθεον Β» ο Παύλος λέει ότι όποιος επικαλείται το όνομα του Κυρίου πρέπει να μην είναι άδικος (κεφάλαιο β’, παρ. 19) και ν’ αναζητά, μακριά από τις νεανικές του επιθυμίες, τη δικαιοσύνη, την πίστη και την ειρήνη (κεφάλαιο β’, παρ. 22) από τη μια και από την άλλη ότι μερίδιο στην ολοκλήρωση του ανθρώπου έχει και η εκπαίδευση που συνοδεύεται από τη δικαιοσύνη (κεφάλαιο γ’, παρ. 16).
Ο επιστολογράφος μας, στη μεν «Προς Θεσσαλονικείς Α» επιστολή του (κεφάλαιο δ’, παρ. 6), συμβουλεύει τους χριστιανούς να μην υπερφαλαγγίζει και να μην αδικεί ο ένας τον άλλο, γιατί, διαφορετικά, θα τιμωρηθεί από το Θεό. Στη δε «Προς Εφεσίους» (κεφάλαιο στ’, παρ. 14) επιστολή, παρομοιάζει τη δικαιοσύνη ως θώρακα των ανθρώπων έναντι των εχθρών της πίστης τους και τους καλεί να τον φορούν συνέχεια.
Κάνοντας την αυτοκριτική του ο Παύλος στην «Προς Φιλιππησίους» επιστολή, αναφέρει ότι ήταν κατά το παρελθόν «άμεμπτος» υποστηρικτής της δικαιοσύνης που ορίζουν οι επίγειοι νόμοι, άρα τέλειος πολίτης (κεφάλαιο γ’, 6), άσχετα αν αυτό συμπεριλαμβανόταν σε εκείνα που ο ίδιος θεωρούσε «κέρδος» για τον εαυτό του και τού φάνηκαν τελικά «ζημιά» εξαιτίας του Χριστού (παρ. 7).
Και κλείνουμε με όσα σημειώνει ο επιστολογράφος στην παρ. 25 του γ’ κεφαλαίου της «Προς Κολοσσαείς» επιστολής: Εκείνος που αδικεί, δηλαδή βλάφτει τους συνανθρώπους του, θα λάβει ανταπόδοση της αδικίας του.
Συνοψίζοντας, λοιπόν, ας συμφωνήσουμε ότι, κατά τον Παύλο, η αδικία είναι ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα των ανθρώπων. Συνάμα, η δικαιοσύνη και η τήρηση των κανόνων του δικαίου είναι από τα σπουδαιότερα εφόδια του ανθρώπου και της κοινωνίας, που τον περιβάλλει, στον καθημερινό τους αγώνα.