Από την οικογένεια Μελά πήραμε επιστολή-απάντηση στην οποία ανταπαντούν στην επιστολή Σανουδάκη. Το δημοσιεύουμε με την ελπίδα ότι τελειώνει αυτός ο άχαρος δημόσιος διάλογος.
«Προς την εφημερίδα “Πατρίς”
Με έκπληξη διαβάσαμε τις αναφορές του κ. Αντώνη Σανουδάκη στην αείμνηστη μητέρα μας Ειρήνη Μπαντουβά Μελά που δημοσιεύθηκαν στα φύλλα της έγκριτης εφημερίδας σας στις 14-12-2020 και 22-12-2020.
Αρχικά θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι συμφωνούμε απόλυτα με τη θέση-απάντηση προς τον κ. Αντώνη Σανουδάκη που διατύπωσε το «Σωματείο Εθνικής Αντίστασης -Ομάδες Μπαντουβάδων», του οποίου άλλωστε είμαστε μέλη, και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα σας στις 19-12-2020.
Μας προκαλεί επίσης εντύπωση πώς είναι δυνατόν στο δεύτερο δημοσίευμά του ο κ. Αντώνης Σανουδάκης να επικαλείται τη μαρτυρία μας, αναφέροντας επι λέξει «είναι πασίγνωστο ότι υπήρχε αμοιβαία εκτίμηση, γνωστό και στην οικογένειά της, ως τις ημέρες της ασθένειας και του θανάτου της». Τον κ. Σανουδάκη δεν τον έχουμε συναντήσει ποτέ. Τον γνωρίζουμε φυσικά μέσα από την αρθρογραφία του, αλλά και από αναφορές της πολυαγαπημένης, αείμνηστης μητέρας μας Ειρήνης Μελά Μπαντουβά, ενώ η μόνη ολιγόλεπτη συνάντηση με ένα εξ’ ημών ήταν όταν παρέλαβε το βιβλίο.
Είναι αλήθεια ότι, αν και η μητέρα μας αγανακτούσε και θλιβόταν απερίγραπτα με τα γραφόμενα του κ. Σανουδάκη επειδή διαρκώς διαπίστωνε ανακρίβειες, αποκλίσεις και ψεύδη στα κείμενά του, με συγκεκριμένη στόχευση, όπως αποτυπώνεται στους επαναλαμβανόμενους μεταξύ τους δημόσιους διαλόγους, οι τοποθετήσεις της ήταν πάντοτε αξιοπρεπείς, κόσμιες και διατυπωμένες με την ευγένεια που τη χαρακτήριζε. Κυρίως όμως, οι αναφορές της ήταν απόλυτα τεκμηριωμένες ιστορικά. Οι προσπάθειές της για την αποκατάσταση της αλήθειας ήταν τα μόνα στοιχεία που συντηρούσαν τους μεταξύ τους διαλόγους, κάτι που αποτυπώνεται εξίσου ηχηρά και στις ιδιωτικές επιστολές που είχαν ανταλλάξει, και οι οποίες διασώζονται όλες.
Γνωρίζοντας η ίδια τα γεγονότα και βιωματικά, και από τον αείμνηστο πατέρα της και παππού μας Καπετάν Χρήστο Μπαντουβά, υπαρχηγό των Ομάδων Μπαντουβάδων, και από μαρτυρίες συγγενών μας και άλλων αγωνιστών που πλαισίωναν τις ομάδες Μπαντουβά στην κατοχή, θεωρούσε χρέος της να μάχεται για την αλήθεια, όπως εκείνη τη γνώριζε από πρώτο χέρι, σκοπός για εκείνη ιερός, που υπηρετούσε με ζήλο. Μέχρι και τους εννέα τελευταίους μήνες της ζωής της, κλινήρης, με λιγοστές δυνάμεις, εξακολουθούσε ασθμαίνοντας να μας διηγείται ιστορίες από την κατοχή, να νοιάζεται και να ανησυχεί για την ολοκλήρωση της έκδοσης του βιβλίου, να νοιάζεται για το Μουσείο, για την εκπροσώπηση των Ομάδων Μπαντουβάδων στις επετείους των Εθνικών Εορτών, ακόμα και για το ποιος θα μεριμνά για το μνημείο των ηρώων της Εθνικής Αντίστασης στο Κοιμητήριο του Αγ. Κωνσταντίνου -το οποίο φρόντιζε και συντηρούσε αδιάλειπτα μόνο η ίδια- αλλά και κατ’ επέκταση για την διατήρηση του Κοιμητηρίου, που λόγω της ιστορικής και πολιτισμικής του αξίας, είχε δώσει πραγματικά μεγάλη μάχη. Σε αντίθεση με άλλους, τα κίνητρα και το ενδιαφέρον της ήταν συνεπώς αγνά, ανιδιοτελή, ειλικρινή και πατριωτικά και σε τελική ανάλυση ουδόλως επωφελή για την ίδια. Οι παρεμβάσεις της επικεντρωνόταν στην ανάδειξη του πραγματικού, ατόφιου, ακομμάτιστου αγώνα των Ομάδων Μπαντουβάδων στην κατοχή, χωρίς ανακρίβειες και κομματικές υστεροβουλίες.
Οι μνήμες είναι ακόμα νωπές, ενώ οι ιστορίες και τα αφηγήματα επίσης από τον αγαπημένο μας παππού, αλλά και από τον αγαπημένο μας θείο Ζαχαρία Μπαντουβά, χρωμάτισαν τα παιδικά μας χρόνια ώστε να γνωρίζουμε πρόσωπα και πράγματα της περιόδου εκείνης.
Θα παρακαλούσαμε τον κ. Σανουδάκη να σταματήσει επιτέλους να ασχολείται με την πολυβασανισμένη από βιώματα και μνήμες της κατοχής αείμνηστη μητέρα μας Ειρήνη Μελά Μπαντουβά. Ας αφήσει τουλάχιστον να ησυχάσει το πνεύμα της! Ίσως μια συγνώμη εκ μέρους του κ. Αντώνη Σανουδάκη ακόμα και αν δεν μπορεί δημόσια, στη σκέψη του ενώπιον του Θεού, θα ήταν αρκετή για να κλείσει το θέμα εδώ. Αν δεν το αισθάνεται, δεν πειράζει.