Αγαπητέ κ. Δ/ντή,
Διαβάζω αυτές τις ημέρες στην έγκριτη εφημερίδα σας ότι οι Δημοτικές παρατάξεις του Δήμου Ηρακλείου στο πλαίσιο πιθανών συνεργασιών τους, μεταξύ άλλων, συζητούν ότι η ύδρευση και η καθαριότητα (πιθανόν να εννοούν και την αποχέτευση) πρέπει να θεωρούνται δημόσια κοινωνικά αγαθά.
Μάλλον συγχέεται η έννοια του πρώτου άρθρου της Ελληνικής αλλά και της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 60/2000, που ορίζει ότι “το νερό δεν είναι εμπορικό αγαθό, αλλά αποτελεί κληρονομιά, που πρέπει να προστατεύεται…”, με το ότι οι Υπηρεσίες Ύδρευσης και Αποχέτευσης παρέχονται από κοινωφελείς, μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, όπως είναι οι δικές μας ΔΕΥΑ, συνήθως τελούν υπό την εποπτεία των Δημοτικών Συμβουλίων (όπως στη χώρα μας, στις σκανδιναβικές χώρες και αλλού) και το νερό δεν μπορεί να είναι δημόσιο αγαθό.
Οι ΔΕΥΑ, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία, πρέπει να παρέχουν τις βέλτιστες υπηρεσίες τους με το βέλτιστο κόστος/όφελος (ανταποδοτικά), ανεξάρτητα αν κάποιες δράσεις εκτελούνται από το προσωπικό τους, ανάδοχους εργολάβους ή εξωτερικούς συνεργάτες και θα πρέπει να επιδιώκουν τη συνεχή βελτίωσή τους. Αυτό ισχύει στις περισσότερες χώρες της ΕΕ. Η βιωσιμότητά τους εξαρτάται από την κοινωνική καταξίωση και αποδοχή τους και από την οικονομική τους κατάσταση, δηλαδή επαρκή έσοδα, που να είναι ανταποδοτικά.
Στο Ηράκλειο το μέσο τιμολόγιο των ανταποδοτικών υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης της ΔΕΥΑΗ παραμένουν σχεδόν αμετάβλητο από την 10/ετία του 90 και κυμαίνεται κατά μέσο όρο στο 1,22 €/m3 νερού. Σήμερα, σε ολόκληρη την ΕΕ οι μέσες τιμές νερού κυμαίνονται από 9,00 €/m3 νερού στη Δανία μέχρι 1,40 €/m3 νερού (την μικρότερη σε όλη την ΕΕ) στην Ελλάδα, που βέβαια υποδηλώνουν και την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Οι Δημοτικοί μας Άρχοντες δεν μπορούν να κατανοήσουν/συμφωνήσουν ούτε στα αυτονόητα.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Με τιμή,
Α. Ν. Αγγελάκης