Η φιλία για τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο Αριστοτέλη, καταγόμενο απο τα αρχαία Στάγειρα της Χαλκιδικής, είναι η κορυφαία αρετή, ανώτερη και από την δικαιοσύνη.
Αφιέρωσε το “Η” και το “Θ” βιβλίο των Ηθικών Νικομαχείων στην λεπτομερή ανάλυση της φιλίας.
Συγκεκριμένα παρατήρησε ότι η φιλία εχει ισχυρότερο δεσμό μεταξύ των πολιτών και αποτελεί συνδετικό κρίκο μεταξύ των πόλεων.
Αρετές κατά τον Αριστοτέλη ορίζονται εκείνες οι έξεις που ειναι άξιες επαίνων: ”Των έξεων δε τας επαινετάς αρετάς λεγόμενα”.
Ο ενάρετος άνθρωπος εχει ελεύθερη βούληση, χαίρετε να πραγματοποιεί ενάρετες πράξεις, ενώ λυπάται όταν διαπράττει κακό.
Για να είναι ευδαίμων ο άνθρωπος πρέπει απαραίτητα να ενδιαφέρεται για τα αγαθά της ψυχής του και οφείλει να είναι ενάρετος καθ` όλη τη διάρκεια της ζωής του και όχι μόνο για ένα μικρό διάστημα. “δοκεί δ’ ο Ευδαίμων βίος κατ` αρετήν είναι”.
Αναρωτιόμουν αν υπήρξε και αν υπάρχει εκείνος ο ιδανικούς τύπος του ανθρώπου και κατ` επέκταση η ιδανική φιλία που οραματιζόταν η σκέψη, φιλοσοφία του Αριστοτέλη.
Απο τον προβληματισμό μου με έβγαλε μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο σπίτι των παραμυθιών, μια ασυνήθιστη μάζωξη με τους παραμυθένιους φίλους μου να συνωστίζονται με μικρές παραμυθοκουβέντες, γελάκια, σου και ξου και μου, χωρίς να κρατούν τις προβλεπόμενες αποστάσεις.
Ε, τι γίνεται εδώ, είπα, δεν ακούσατε τις νέες συστάσεις, τα νέα μέτρα και τις απαγορεύσεις για τον κορωνοιό;
__Τι λες καλέ, μου απάντησε το τελευταίο μου παραμυθένιο φιλαράκι, ο Παξ, το ξωτικό της ειρήνης, δεν μπορούν να μας πειράξουν εμάς οι ιοί, γιατί είμαστε παραμυθένιοι, έχουμε και καλούς φίλους.
Εσείς να προσέχετε που δεν εκτιμήσατε την φιλία και καταντήσατε όλοι μασκοφόροι, όπως ο μάγος Μπου που δεν ήξερε τι σημαίνει φιλία, αλλά η μικρή Ηλιούσα που ξέρει τον κανόνισε.
Εγώ να ξέρεις προσωπικά έχω πολλούς και καλούς φίλους, τα ξωτικά της ειρήνης του κόσμου και την μάνα των ξωτικών, μαζευτήκαμε εδώ σήμερα για να γιορτάσουμε την ημέρα της φιλίας!
Εδώ είναι και το γέλιο πειραχτήρι που χάρισε το πιο όμορφο του γέλιο στο θλιμμένο μοναχικό κορίτσι και έγιναν φίλοι αυτοκόλλητοι
-Με τους εφτά καλούς μου φίλους ανακαλύψαμε το θησαυρό του λαβυρίνθου, είπε και η μικρή Σύνθια
-Εμένα μου χάρισε το ένα του φτερό ο καλός μου φίλος ο Κρίνος, ο Γρύλλος ο τραγουδιστής, όταν έχασα και τα δυο μου τα φτερά και θεωρώ ότι έκανε μεγάλη θυσία για μένα, γιατί με ένα φτερό δεν θα μπορούσε να τραγουδήσει, είπε η νεράιδα Αστεράτη!
Ο Κλαούρης δράκος δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του όταν είδε το κορίτσι της χαμογελαστής πολιτείας να χαρίζει στον Τετράγωνο Γίγαντα το μοναδικό της λουλούδι και πάλι η φίλη του η Γαλανή του έπαιξε φλάουτο για να τον παρηγορήσει.
Από τα παραμυθοχρώματα εμφανίστηκαν το μαύρο και το λευκό, οι δυο καλοί φίλοι για να παίξουν ακόμα μια παρτίδα σκάκι και όταν το μαύρο άφησε ένα μικρο μαύρο δάκρυ, αμέσως το λευκό του το σκούπισε τρυφερά.
-Α μα πια, το παρακάνατε, είπα με τα δάκρυα της αγάπης και της φίλιας.
Σωστά! Τώρα είναι ώρα για γέλια, είπαν τα Ηλιοχρώματα και φανέρωσαν όλο το φως της φιλίας τους!
Εκεί δίπλα στο πέτρινο λουλούδι της θάλασσας, στο Μεγάλο Κάστρο άραξαν το χάρτινο καράβι τους οι τρεις καλοί φίλοι πειρατές που έψαχναν τον πιο σπάνιο θησαυρό και έτρεξαν να συμμετέχουν στη γιορτή της φιλίας.
Ήτονε δυνατόν να λείψει η Χάρισα με τον καλό τσης τον Χαΐνη από τσ` αγάπης τη γιορτή; Μας είπαν και μια κρητική μαντινάδα για την φιλιά!
Δεντρό καρδιάς ειν` η φιλιά βγάνει βλαστούς π` ανθίζουν
κι ανέ τιμάς τα άνθη τσης δένουνε και καρπίζουν….
Έγινε μια Ηλιοχρωματιστή γιορτή της φιλίας απο όλους τους καλούς παραμυθένιους μου φίλους που δεν υπάρχουν λόγια να την περιγράψουν! Μονο παραμυθένια!
Ε, τώρα θέλω να μου απαντήσει κάποιος, έχουν ή δεν έχουν σχέση τα παραμύθια με την φιλία και την φιλοσοφία;
Χρόνια πολλά και καλά σε όλους τους αγαπημένους παραμυθένιους και μη παραμυθένιους φίλους, γιατί πιστέψτε με, μπορεί να είναι λίγοι, οι ενάρετοι και ευδαίμονες που λέει ο Αριστοτέλης, αλλά υπάρχουν!
* Η Θεοδοσία Αργυράκη-Ασαργιωτάκη είναι λογοτέχνης, εικαστικός.