Πέρασαν κιόλας σαράντα (40) ημέρες από τον θάνατο της αείμνηστης Μαρίας Χατζηγιάννη.
Της δασκάλας που δίδαξε, και γαλούχησε χιλιάδες παιδιά, που σήμερα αρκετά από αυτά κατέχουν εξέχουσες θέσεις ανά την υφήλιο. Τους δίδαξε τις υποχρεωτικές εγκύκλιες γνώσεις, σεβασμό, δικαιοσύνη και ανθρωπιά.
Η ακούραστη, που γέμιζε με γλυκό νέκταρ τις παιδικές ψυχές, που τόσο αγαπούσε. Η ένθερμη Μεραμπελιώτισσα, η δασκάλα που για χάρη της απέραντης αγάπης της στην εκπαίδευση δεν λογάριασε ποτέ τίποτε το φθαρτό και υλικό, στερούμενη ανθρώπινα και υλικά αγαθά, έδωσε τον εαυτόν της στην παίδευση των παιδικών ψυχών.
Η Μάνα, η φίλη, η αδελφή της μικρότερης αδελφής της και συναδέλφου Γαλάτιας, γιατί από μικρές ορφάνεψαν.
Σ’ όλη τη διδασκαλική της ζωή, προσπάθησε, ακόμα και με χωρίς έλεος για τον εαυτόν της, να πλάσει ανθρώπους, που να εκπέμπουν φως και με το φως τους να φωτίζουν τον δρόμο της αγάπης προς τον συνάνθρωπο, της αγωνίας για το μέλλον του, της δικαιοσύνης, της ευσυνειδησίας και της ευγνωμοσύνης σ’ εκείνον που αναγνωρίζει ό,τι τού πρόσφερε ο οποιοσδήποτε, δεν δείλιασε ποτέ και δεν ξόδεψε με μέτρο τον χρόνο της αλλά πρόσφερε αφειδώς.
Η αείμνηστη δασκάλα, (έτσι θα τη θυμούμαι πάντα επειδή σ’ όποιο μετερίζι κι αν βρισκόταν δίδασκε), μετά την αποχώρηση της από την ενεργό υπηρεσία, ασχολήθηκε με την κοινωνική προσφορά, που είναι τόσο πολύ γνωστή σε όλους. Ιδιαίτερα στο χωριό της τη Φουρνή, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή του Μεραμπέλου, κάθε της ενέργεια, μετρημένη, φιλοσοφημένη, υπεύθυνη και πάνω απ’ όλα αποτελεσματική.
Την ενθυμούμαι για την ανθρωπιά της, την καλοσύνη της, τον ήρεμο τρόπο αντιμετώπισης, την υπευθυνότητά της, την ευγένειά της, την όρεξη για βοήθεια προς όλους, την πίστη της προς τον Θεό, την αγωνία της για το τέλειο και την τεράστια δύναμη που έκρυβε μέσα στο μικροκαμωμένο σώμα της, που δεν έχω να θυμούμαι άλλον με τέτοια ηφαιστειακή δύναμη.
Την προβάλλω παράδειγμα στους νεότερους γιατί η όλη επίγεια ζωή της άφησε ανεξίτηλα χρήσιμα σημάδια, που νομίζω ότι καλόν είναι να τα ακολουθήσουν οι επιγενόμενοι.
Η γλυκιά μου αυτή ανάμνηση για την αλησμόνητη Μαρία Χατζηγιάννη, ας προστεθεί στην επιμνημόσυνη δέηση που θα αναπεμφθεί, για την ανάπαυση της ψυχής της, την Κυριακή στον Ιερό Ναό της Αναλήψεως Ηρακλείου.