Μετά από 60 χρόνια αποφοίτησής μας από την Παιδαγωγική Ακαδημία Ηρακλείου (έτος 1962) συνα-
ντηθήκαμε σήμερα στο Ηράκλειο μπροστά και έξω από το κτήριο της Παιδαγωγικής Ακαδημίας και στη συνέχεια είχαμε την ευκαιρία για πολλές ώρες σε γειτονική ταβέρνα να συζητήσουμε για τα παλιά αλλά και την τωρινή μας κατάσταση με συσπουδαστές και συσπουδάστριές μας. Με το ξεκίνημα της εκδήλωσης και μετά από την εισήγηση και το χαιρετισμό του αγαπητού φίλου Νίκου Φλεμετάκη, διάβασα τα ονοματεπώνυμα σπουδαστών (50) και σπουδαστριών (33), για να τα θυμηθούμε όλοι οι παρευρισκόμενοι. Κρατήσαμε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη όλων όσοι έχουν “φύγει” για το ταξίδι της αιωνιότητας.
Στη συνέχεια διάβασα τους παρακάτω στίχους, που έγραψα ειδικά γι αυτή την εκδήλωση. Απολαύσαμε τα νόστιμα ορεκτικά και το μενού της ταβέρνας “Έργανος”, τραγουδήσαμε και χορέψαμε παλιά όμορφα τραγούδια, που έπαιζε ο Τάσος Κόλλιας στο ακορντεόν του, τον οποίο και ευχαριστούμε από καρδιάς. Ας ευχηθούμε να είμαστε καλά και να μπορέσουμε, ει δυνατόν, περισσότεροι να βρεθούμε πάλι σε επόμενη συνάντηση!!
60 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ
ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
(Ιούλιος 1962- Ιούλιος 2022)
Με γοργοτάξιδα φτερά ο νους πετάει πίσω
στα χρόνια τα φοιτητικά, πώς θα ’θελα να ζήσω.
Μεγάλη η συγκίνηση που νιώθω αυτή την ώρα,
που έρχεται το παρελθόν, να σμίξει με το τώρα!
Τότε νέοι ανέμελοι, γέλια, χαρές, παιγνίδια,
να μας κοσμούν της νιότης μας τα πιο όμορφα στολίδια!
Πρώτων ονείρων η φωλιά ήταν η Ακαδημία,
σχολείο γνώσης ήτανε για μια καλή πορεία.
Η Ακαδημία ήτανε λίκνο για την Παιδεία,
έργο καλό να έχουμε όλοι μας στα σχολεία.
Εφόδια επήραμε απ’ τους καθηγητές μας,
σωστά να εκπαιδεύσουμε κι εμείς τους μαθητές μας.
Χρέος μας τους καθηγητές πάντοτε να τιμούμε
και αιωνία η μνήμη τους, αν «έφυγαν», ας πούμε.
Τίτλος τιμής ο δάσκαλος είναι στην κοινωνία,
με προσφορά ανεκτίμητη, μεγάλη έχει αξία.
Τώρα η πυξίδα της καρδιάς εχάραξε τη ρότα,
να θυμηθούμε τα παλιά, τα χρόνια μας τα πρώτα.
Νέοι και νιες με όνειρα εις την Ακαδημία
σημαντική για τη ζωή ήταν αφετηρία.
Νέοι με καλλιέργεια και με ευαισθησία
αυτός ο χώρος ήτανε για μας αφετηρία.
Πάντα η φοιτητική ζωή αφήνει αναμνήσεις,
γλυκές που είναι οι πιο πολλές, γι’ αυτές θες να μιλήσεις.
Άσβεστες ας κρατήσουμε αυτές τις αναμνήσεις
στους νέους να τις κάνουμε όμορφες διηγήσεις.
Σήμερα που νοσταλγικά για όλ’ αυτά μιλούμε,
τα χρόνια να γυρίζανε πίσω, πόσο ποθούμε!
Μα αυτό είναι αδύνατο, όσο κι αν το ποθούμε,
τα χρόνια αδυσώπητα περνούνε, δε γυρνούνε!
Πάνε τα χρόνια, φεύγουνε, σαν το νερό κυλούνε,
τα νιάτα φεύγουν κι οι ομορφιές και δεν ξαναγυρνούνε.
Μόνο την ομορφιά ψυχής ο χρόνος δεν πειράζει
κι ως τα βαθιά τα γηρατειά ο κόσμος τη θαυμάζει!
Γι αυτό όλοι το σήμερα ας ζήσουμε αντάμα
και να μην περιμένουμε να γίνει τέτοιο θαύμα.
Και αν το θέλει ο Θεός μία ευχή ας πούμε,
στα εβδομήντα όλοι μας και πάλι να βρεθούμε!
Αν και λιγάκι δύσκολο κι άλλη 10ετία
συνάντηση να κάνουμε εις την Ακαδημία!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Νίκο Φλεμετάκη,
στις τρεις τις συναντήσεις μας δούλεψε με μεράκι.
Και τούτη η συνάντηση δική του ήταν ιδέα,
σ’ αυτό το χώρο σήμερα να κάνουμε παρέα.
Κι ακόμη, τελειώνοντας, μία ευχή από μένα,
υγεία, ευτυχία και χαρά να έρθει στον καθένα.
Κι άλλη εγκάρδια ευχή: να έχετε υγεία
και τη ζωή να χαίρεστε σε κάθε ευκαιρία!
* Ο Γεώργιος Εμμ. Αυγουστινάκης είναι συνταξιούχος δάσκαλος