40 μέρες από τον οριστικό αποχαιρετισμό του Μιχάλη Ασκορδαλάκη

Αδυσώπητη η ροή του χρόνου δεν αφήνει περιθώρια για αμφιταλάντευση και πισωγυρίσματα. Ναι, πέρασαν 40 μέρες από τον άδικο και πρόωρο χαμό ενός συνεπούς αγωνιστή της Αριστεράς, ενός αξιόλογου δικηγόρου, αξιάγαπητου συζύγου και πατέρα, αλλά και μερακλή ανθρώπου και έμπιστου φίλου.

Ο Μιχάλης Ασκορδαλάκης, άνθρωπος πολυτάλαντος, λαϊκός, πρόσχαρος, πληθωρικός, υπηρέτησε το λειτούργημά του πεισμένος στην αρχή ότι «η Δικαιοσύνη είναι το ψωμί του Λαού» και έδωσε τη μάχη- απ’ όποιο πόστο του αγώνα κι αν βρέθηκε- για να προασπιστεί αφειδώλευτα, ανυπόκριτα και μαχητικά κάθε πτυχή των αιτημάτων του λαϊκού κινήματος, είτε αυτά αφορούσαν την απονομή του Δικαίου, είτε τα εκπαιδευτικά ζητήματα, είτε συνολικότερα τον Αγώνα απέναντι στο άδικο κοινωνικό σύστημα της λαϊκής καταπίεσης και ξενικής επικυριαρχίας.

Η παρουσία του στα Δημόσια αξιώματα, αλλά και στις εκδηλώσεις του μαζικού αγώνα- σφραγισμένη από το χαμόγελο, τη φιλικότητα, τη ζωντάνια και την εντιμότητα – πέρασε στην πολιτική ιστορία αυτής της πόλης, προβάλλοντας το αίτημα για τη διαρκή πάλη για το « δίκιο και τη λευτεριά» του λαού.

Αποδέκτες αυτής της βαρυσήμαντης ιδεολογικής, ηθικής και κοινωνικής παρακαταθήκης, κυρίως, η αγαπημένη φίλη και σύζυγός του ‘Ολγα, αλλά και τα αξιολάτρευτα παιδιά του, καλούνται σήμερα να συνειδητοποιήσουν πικρά, στη ροή του πανδαμάτορα χρόνου, τη δυσβάσταχτη απουσία του.

Η ίδια όμως η εικόνα του αλησμόνητου και θαρραλέου Μιχάλη-που με τόση γενναιότητα και χωρίς ίχνος δραματικότητας στη φωνή του μου δήλωνε τηλεφωνικά τον περασμένο Ιούνη τον.. ακριβή αριθμό των μηνών της ζωής που μετρούσε, ζητώντας μου να εξοικειώσω την αγαπημένη του σύζυγο με αυτή την πικρή και αναπότρεπη αλήθεια-θα σταθεί ξανά ο καλύτερος οδηγός και συμπαραστάτης για τα πολυαγαπημένα του πρόσωπα.

Για τη σύζυγο, τα παιδιά, τα αδέλφια, τους οικείους, τους συντρόφους και τους φίλους. Γιατί οι σχέσεις που οικοδομούνται στις γερές βάσεις της τιμιότητας, της ειλικρίνειας και της προσφοράς δεν… πεθαίνουν ποτέ. Αποτελούν αστείρευτη πηγή ψυχικής άντλησης και φωτίζουν το δρόμο μας.

Αυτόν το φωτεινό δρόμο της αξιοπρέπειας και της αγωνιστικότητας γνώρισε και ακολούθησε η οικογένεια του αλησμόνητου φίλου Μιχάλη και είμαι σίγουρη ότι και σε αυτή τη δύσκολη στιγμή θα κρατήσει σταθερό το μονοπάτι της στη ζωή.

Εύχομαι από ψυχής στην αγαπημένη φίλη Ολγα και τα παιδιά της καλή δύναμη, με την πεποίθηση ότι διαθέτει και την ψυχική αντοχή, αλλα και την ηθική παιδεία, ώστε να περιφρουρήσει και να διαιωνίσει όλα αυτά τα ιδεολογικά, ηθικά και κοινωνικά μεγέθη που μοιράστηκε με τον πολυαγαπημένο σύζυγό της.

Με τιμή, σεβασμό και αγάπη.