ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΑΤΥΧΗΜΑ
YEK TASADEF SADEH
Σκην.: Τζαφάρ Παναχί
Πρωτ.: Βαχίντ Μομπασέρι, Μάριαμ Αφσάρι, Ιμπραΐμ Αζίζι
Πέντε άνθρωποι που υπέφεραν κάποτε τα ίδια σκληρά βασανιστήρια από την ιρανική κυβέρνηση για την κοινωνική τους δράση, προσπαθούν ν’ αποφασίσουν αν και πώς πρέπει να εκδικηθούν όταν ένας απ’ αυτούς καταφέρνει ν’ απαγάγει τον βασανιστή τους.
Κοινωνικό δράμα που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο φετινό φεστιβάλ Καννών. Η αμφιβολία για την ταυτότητα του βασανιστή και τα ηθικά διλήμματα που την περιβάλλουν (εκδίκηση, αυτοδικία, δικαιοσύνη κ.α.) θυμίζουν τις ταινίες του Ασγκάρ Φαραντί. Σε αντίθεση όμως με τον συμπατριώτη του, ο Παναχί χειρίζεται το θέμα λίγο πιο πεζά. Εκτονώνει την ηθική ένταση σχετικά εύκολα, με χιούμορ, συγκεκριμένες απαντήσεις και πιο απλούς χαρακτήρες, χωρίς όμως να χάνει την πολιτική αιχμηρότητα που κινητοποιεί την πλοκή εξαρχής.
ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ
AFTER THE HUNT
Σκην.: Λούκα Γκουαντανίνο
Πρωτ.: Τζούλια Ρόμπερτς, Άιο Εντέμπιρι, Άντριου Γκάρφιλντ, Μάικλ Στούλμπαργκ
Μια φοιτήτρια φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο Γέιλ καταγγέλλει έναν καθηγητή της για βιασμό και προστρέχει σε μια καθηγήτριά της με την οποία συνδέονται φιλικά, η οποία όμως δεν ανταποκρίνεται με τη θέρμη που η κοπέλα προσδοκά, καθώς κι εκείνη κρύβει ένα σκοτεινό μυστικό.
Κοινωνικό δράμα που πραγματεύεται ένα αγαπημένο θέμα του σκηνοθέτη Γκουαντανίνο, τα όρια της επιθυμίας, αυτή τη φορά όχι από την οπτική του πάθους, αλλά του κοινωνικού αντίκτυπου, όπως αυτός έχει οριστεί την τελευταία δεκαετία μέσα από το κίνημα MeToo και την κουλτούρα της ακύρωσης.
Παρότι η δική του δεν έχει κωμικά στοιχεία, ο Γκουαντανίνο εμπνέεται κατά δήλωσή του από ταινίες του Γούντι Άλεν όπως τα «Η Χάνα και οι αδερφές της» («Hannah and her Sisters», 1986), «Μια άλλη γυναίκα» («Another Woman», 1988) και «Απιστίες και αμαρτίες» («Crimes and Misdemeanors», 1989). Του αποτίνει φόρο τιμής μιμούμενος τους τίτλους αρχής των ταινιών του: μαύρο φόντο, τα ονόματα των συντελεστών σε λευκή γραμματοσειρά Windsor με αλφαβητική σειρά και τζαζ υπόκρουση. Με την αναφορά στον συγκεκριμένο σκηνοθέτη, δημιουργεί παράλληλα και μια εξωφιλμική σύνδεση με το θέμα της πλοκής, καθώς ο ίδιος ο Άλεν βρέθηκε στο επίκεντρο πολιτιστικής ‘ακύρωσης’, έστω κι αν καμία από τις κατηγορίες που του απέδωσε η πρώην σύζυγός του, Μία Φάροου, δεν αποδείχτηκαν από τη δικαιοσύνη. Μια ανάλογη συσχέτιση λόγω τίτλου, θέματος και αμφίσημου χειρισμού μπορεί ακόμα να γίνει και με το «Κυνήγι» («Jagten», 2012) του Τόμας Βίντερμπεργκ, που επίσης αφορά έναν άντρα κατηγορούμενο για σεξουαλική παρενόχληση.
Στην ταινία του Γκουαντανίνο πάντως, το σενάριο της Νόρας Γκάρετ (που παίζει και στην ταινία) παρέχει κίνητρα κι αντικίνητρα σε όλους τους χαρακτήρες, παρότι δεν τηρεί και τελείως ίσες αποστάσεις απ’ όλους, καθώς αφήνεται να εννοηθεί ότι ο Χανκ είναι πιθανότερα ένοχος, μέσα από την τελευταία συνάντησή του με την Άλμα, αλλά κι από την αποφασιστικότητα με την οποία η Μάγκι δημοσιοποιεί το γεγονός. Σε όλους τους ήρωες προστίθεται επίσης και μια αμφιλεγόμενη πλευρά, μια αντιπαθητική, αλλόκοτη ή σκοτεινή συμπεριφορά που τους εμπλουτίζει συναρπαστικά, πέρα από το απλουστευτικό ηθικολογικό δίπολο καλού και κακού. Η μουσική των Τρεντ Ρέζνορ και Άτικους Ρος (που έντυσαν επίσης το «Tron: Ares» της προηγούμενης εβδομάδας) φορτώνει με υποψία κι υπονόμευση τις καταστάσεις.
ΤΥΧΗ ΒΟΥΝΟ
GOOD FORTUNE
Σκην.: Αζίζ Ανσάρι
Πρωτ.: Αζίζ Ανσάρι, Σεθ Ρόγκεν, Κιάνου Ριβς, Κίκι Πάλμερ, Σάντρα Ο
Ένας καλόκαρδος αλλά αφελής άγγελος υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του κι αποφασίζει να βοηθήσει έναν φτωχό μεροκαματιάρη να επανεκτιμήσει τη ζωή του, ανταλλάσσοντας τη ζωή του μ’ εκείνη του πλούσιου επιχειρηματία για τον οποίο εργάζεται.
Κοινωνική κωμωδία που μπορεί να ιδωθεί ως μια σύγχρονη διασταύρωση των «Μια υπέροχη ζωή» («It’s A Wonderful Life», Φρανκ Κάπρα, 1946) και «Πολυθρόνα για δύο» («Trading Places», Τζον Λάντις, 1983).
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ανσάρι, ο οποίος επίσης γράφει και πρωταγωνιστεί, είναι μία από τις καλύτερες κωμωδίες των τελευταίων χρόνων, επειδή χρησιμοποιεί έξυπνο χιούμορ για να πει κάτι σημαντικό κι επίκαιρο, σε μια εποχή όπου η κινηματογραφική κωμωδία σπάνια πια αξιοποιείται στην υπηρεσία των κοινωνικών ζητημάτων.
Ευφάνταστος χειρισμός των χαρακτήρων, ειδικά στην ανατροπή με την οποία ο Αρτζ δε βλέπει τίποτα αρνητικό στο να είναι κανείς πλούσιος, στην αφέλεια του αγγέλου Γαβριήλ και στην ακεραιότητα της Ελένα που αναλαμβάνει να καθοδηγήσει τον Αρτζ σε μια πιο δύσκολη, αλλά πιο σημαντική πορεία ζωής, που εκπληρώνει προσωπικούς στόχους αντί να υπεκφεύγει απ’ αυτούς, παλεύοντας ταυτόχρονα για κάτι πέρα απ’ τη στενή προσωπική επιδίωξη, για το ευρύτερο κοινωνικό καλό.
ΝΕΚΡΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ 2
BLACK PHONE 2
Σκην.: Σκοτ Ντέρικσον
Πρωτ.: Μέισον Τέιμς, Μάντλιν Μαγκρό, Ίθαν Χωκ
Αφού δολοφονήθηκε από το αγόρι που είχε απαγάγει, ο Αρπαχτής επιστρέφει μέσα από τα όνειρα της αδερφής του με σκοπό να τη σκοτώσει για να τον εκδικηθεί.
Ταινία τρόμου που συνεχίζει το πρώτο μέρος του 2021 από τον ίδιο σκηνοθέτη και με τους ίδιους πρωταγωνιστές, με τη σειρά του βασισμένο στο ομώνυμο διήγημα του αμερικανού Τζο Χιλ, που εκδόθηκε το 2004.
Ο Ντέρικσον αποσπά πολύ καλές ερμηνείες από το καστ του και κάνει ό,τι μπορεί για να προσδώσει καλλιτεχνικό ύφος στην εικόνα του, γυρίζοντας τους απόκοσμους εφιάλτες της Γκουέν με φιλμ Super 8. Μια επιλογή οπτικά εύστοχη αλλά όχι αρκετή ώστε ν’ αποζημιώσει για την ασυνέπεια κι αυθαιρεσία που διατρέχουν την πλοκή, η οποία δε δικαιολογεί τη σχεδόν δίωρη διάρκειά της.