HOW TO HAVE SEX

Κινηματογραφή

HOW TO HAVE SEX

Σκην.: Μόλι Μάνινγκ Γουόκερ

Πρωτ.: Μία Μακένα- Μπρους, Ένβα Λούις, Λάρα Πικ.

Τρεις νεαρές βρετανίδες φτάνουν στα Μάλια για τις ξέφρενες καλοκαιρινές διακοπές τους, για μία απ’ αυτές όμως το ταξίδι δε θα είναι όσο ανέμελο φανταζόταν.

Νεανικό δράμα που κέρδισε το βραβείο του τμήματος Ένα Κάποιο Βλέμμα στο περυσινό φεστιβάλ Καννών. Το μεγάλου μήκους ντεμπούτο της τριαντάχρονης βρετανής σκηνοθέτριας είναι μια διεισδυτική και νηφάλια ματιά ακριβώς στη στιγμή της μύησης ενός κοριτσιού στην αίσθηση και την πράξη του σεξ.

Γυρισμένη όντως στα Μάλια, η ταινία αποδίδει με εξαιρετική λεπτότητα την ποικιλία των συμπεριφορών και τις διαφορές μεταξύ τους, από τα νεύματα, τις χειρονομίες, τα βλέμματα και τα λόγια, ο τρόπος με τον οποίο εκτελούνται κι εκφέρονται δημιουργεί όλη την απόσταση ανάμεσα στη συναίνεση και την παραβίαση, την επιθυμία και το ανεκπλήρωτο, το συναίσθημα και την εκτόνωση. Διατίθεται στο Cinobo.

HOW TO HAVE SEX

ΟΙ ΓΑΜΟΙ ΤΗΣ ΤΗΛΟΥ

Σκην.: Παναγιώτης Ευαγγελίδης

Το 2008 ο δήμαρχος Τήλου, Τάσος Αλιφέρης, αποφασίζει να τελέσει τους δύο πρώτους γάμους ομόφυλων ζευγαριών στην Ελλάδα, δημιουργώντας πολιτικές, νομικές και κοινωνικές αντιδράσεις.

Ο Παναγιώτης Ευαγγελίδης είναι ένας από τους καλύτερους και σημαντικότερους ντοκιμαντερίστες του ελληνικού κινηματογράφου. Οι ταινίες του εστιάζουν σε κουίρ άτομα με συνήθειες και τρόπο ζωής αντισυμβατικά, τα οποία όμως προσεγγίζει με υποδειγματική απλότητα, ευαισθησία και φυσιολογικότητα, που οδηγούν στην αναθεώρηση βαθιά ριζωμένων αντιλήψεων.

Δεδομένου λοιπόν ότι κατά καιρούς ο σκηνοθέτης έχει ασχοληθεί με ζητήματα όπως ο φετιχισμός, η πολυσυντροφικότητα κι η πορνογραφία, αυτό το ντοκιμαντέρ παραγωγής 2022 είναι σίγουρα η λιγότερο ιδιόμορφη ταινία του, θεματικά κι υφολογικά.

Αφενός επειδή αφορά ένα θέμα το οποίο πίσω στον χρόνο που εκτυλίχθηκε μπορεί να αποτελούσε μεγάλο ταμπού, αλλά σήμερα ξαναγίνεται επίκαιρο για τους αντίθετους λόγους, ακριβώς επειδή βαίνει προς τη νομική αποκατάστασή του.

Αφετέρου, ο σκηνοθέτης  παρακολουθεί τα γεγονότα ως μέλος ο ίδιος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας βεβαίως, αλλά και φίλος των εμπλεκομένων, άλλοτε με βιωματική/ ημερολογιακή κι άλλοτε με ρεπορταζιακή αμεσότητα. Κάτι που μπορεί να υπονομεύει την αισθητική αξία της ταινίας, ειδικά σε σχέση με τις προηγούμενες του δημιουργού, αλλά δε μειώνει την καταγραφική της σημασία για ένα κορυφαίο γεγονός στην ιστορία της ελληνικής ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Διατίθεται στο Cinobo.

 

ΟΝΕΙΡΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ

DREAM SCENARIO

Σκην.: Κρίστοφερ Μπόργκλι

Πρωτ.: Νίκολας Κέιτζ, Τζουλιάν Νίκολσον, Λίλι Μάθιους

Ένας καθηγητής πανεπιστημίου γίνεται διάσημος από τη μια μέρα στην άλλη, όταν όλος και περισσότερος κόσμος αρχίζει να τον βλέπει στα όνειρά του.

Κοινωνική σάτιρα που προσφέρει εύκολα μία από τις καλύτερες ερμηνείες στην καριέρα του Νίκολας Κέιτζ, ο οποίος εδώ είναι απολαυστικά νευρικός κι ανασφαλής ως σπασικλάκος καθηγητής, που βρίσκεται στο επίκεντρο μιας κατάστασης, η οποία άνετα θα μπορούσε να είναι γραμμένη από τον Τσάρλι Κάουφμαν, σεναριογράφο μεταξύ άλλων των «Στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς» («Being John Malkovich», Σπάικ Τζόουνζ, 1999) και «Adaptation» (Σπάικ Τζόουνζ, 2002)- το δεύτερο επίσης με πρωταγωνιστή τον Κέιτζ.

Γραμμένη από τον σκηνοθέτη Μπόργκλι, η ταινία σατιρίζει την εποχή της πολιτικής ορθότητας και την κουλτούρα της ακύρωσης ως φαινόμενα κατασκευασμένα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης.

Κι ενώ ομολογουμένως συνθέτει μια πολύ ευφάνταστη αλληγορία για τη δημιουργία και διάδοση εντυπώσεων, καθώς και την αυθαίρετη μετατροπή τους σε γεγονότα, τελικά υπονομεύει τη σάτιρά της ακριβώς επειδή αυτή μοιάζει μονόπλευρη κι έξω από το κακοποιητικό πλαίσιο που τη γέννησε εξαρχής.

Με το να σκιαγραφεί δηλαδή τον Πωλ ως έναν αδιαμφησβήτητα αθώο κι αδικημένο χαρακτήρα, μοιάζει όχι απλώς να παραβλέπει, αλλά και να εξωραΐζει την άλλη πλευρά του ζητήματος που καυτηριάζει. Σαν δηλαδή η κουλτούρα της ακύρωσης να προέκυψε από το πουθενά και σαν όλα τα θύματά της να είναι απλώς αντικείμενα άδικης δυσφήμησης- κάτι που φυσικά δεν ισχύει, καθώς πολλά απ’ αυτά έχουν πρώτα αποδεδειγμένα κακοποιήσει άλλα άτομα, στην πλειοψηφία τους γυναίκες.