ΒΕΡΜΙΛΙΟ: Η ΝΥΦΗ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ
VERMIGLIO
Σκην.: Μάουρα Ντελπέρο
Πρωτ.: Μαρτίνα Σκρίντζι, Τομάσο Ράνιο, Τζουζέπε Ντε Ντομένικο
Στην εκπνοή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ένας σικελός λιποτάκτης φτάνει σ’ ένα ορεινό ιταλικό χωριό, μαζί με τον συνομήλικο κάτοικό του που έχει σώσει από το μέτωπο, η ξαδέρφη του οποίου τον ερωτεύεται.
Κοινωνικό/ αισθηματικό δράμα που μεταξύ άλλων κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο φεστιβάλ Βενετίας του 2024.
Μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, ένα δράμα υπόγειας δύναμης, καθώς κάτω από τη φαινομενική οικογενειακή γαλήνη, την ηλικιακή αθωότητα, τη μελαγχολία κι ειδυλλιακότητα των τοπίων, σιγοβράζει πατριαρχική καταπίεση, εξουσία, χειριστικότητα κι υποκρισία.
F1
Σκην.: Τζόζεφ Κοζίνσκι
Πρωτ.: Μπραντ Πιτ, Ντάμσον Ίντρις, Κέρι Κόντον, Χαβιέ Μπαρδέμ
Ο ιδιοκτήτης μιας ασθμαίνουσας ομάδας της Formula 1 στρατολογεί τον παλιό του συνάδελφο για να καθοδηγήσει το νεαρό ταλέντο της ομάδας και μαζί να κατακτήσουν τον πρώτο της τίτλο.
Αθλητική περιπέτεια από τον παραγωγό (Τζέρι Μπράκχαϊμερ), τον σκηνοθέτη (Τζόζεφ Κοζίνσκι), τον σεναριογράφο (Έρεν Κρούγκερ), τον διευθυντή φωτογραφίας (Κλαούντιο Μιράντα) και τον συνθέτη (Χανς Ζίμερ) που έφτιαξαν το «Top Gun: Maverick» (2022). Οι συντελεστές εφαρμόζουν εδώ την ίδια αφηγηματική και τεχνική συνταγή. Μια ιστορία για έναν αποσυρμένο ατίθασο βετεράνο που ανακαλείται στη δράση για να εκτελέσει μια φαινομενικά αδύνατη αποστολή, γυρισμένη με ευρυγώνιες κάμερες τοποθετημένες πάνω και μέσα στα μονοθέσια, ώστε να καταγράψουν την ταχύτητα και την ατμόσφαιρα με όσο το δυνατό μεγαλύτερη αληθοφάνεια- και το καταφέρνουν θεαματικά γι’ ακόμα μια φορά.
Εξίσου σημαντικό για την πιστότητα της ταινίας, είναι το ότι υλοποιήθηκε σε απόλυτη συνεργασία με την FIA και το Formula One Group, σε τέτοιο βαθμό ώστε ουσιαστικά ν’ αποτελεί ένα πολυτελές διαφημιστικό για τον οργανισμό και το άθλημα. Ενδεικτικά, ο αφαιρετικός λογότυπος του οργανισμού όπως τον σχεδίασε το 2017 το γραφείο Wieden + Kennedy αποτελεί και τον λογότυπο της ταινίας. Επίσης, οι συντελεστές είχαν πλήρη πρόσβαση για γύρισμα στη διάρκεια των αληθινών αγώνων ώστε να μεταφέρουν την ατμόσφαιρά τους στην ταινία, ενώ πλήθος οδηγών, τεχνικών κι ιδιοκτητών ομάδων κάνουν φευγαλέα περάσματα, μεταξύ των οποίων ο Λούις Χάμιλτον που συμμετέχει επίσης στην παραγωγή.
Συνολικά, η ταινία είναι γρήγορη, σέξι κι εντυπωσιακή, προσφέροντας με το παραπάνω το θέαμα που υπόσχεται. Η χαλαρή μελαγχολική περσόνα του Πιτ κι η ασυγκράτητη φιλοδοξία του Ίντρις όπως ζυγίζονται από τη σύνεση της Κόντον, ο μινιμαλιστικά φουτουριστικός ασπρόμαυρος σχεδιασμός της παραγωγής από τους Μαρκ Τίλντσλι και Μπεν Μανρό, οι ποικίλες κι εξαντλητικά διεισδυτικές λήψεις προσφέρουν πολύπλευρο θέαμα κυριολεκτικά μέσα από το κέντρο της δράσης, που ενισχύονται από τον οσκαρικού επιπέδου ηχητικό σχεδιασμό.
Ωστόσο, λόγω της ίδιας δημιουργικής ομάδας και της σκόπιμης επανάληψης του φορμά του «Maverick», η σύγκριση είναι αναπόφευκτη: εδώ το σενάριο δεν καταφέρνει ποτέ ν’ αποκτήσει το συναισθηματικό βάρος και την κρισιμότητα του διακυβεύματος του αεροπορικού έπους, τα αεροπλάνα είναι πιο εντυπωσιακά από τ’ αυτοκίνητα, ενώ όσο γοητευτικός κι αν παραμένει, ο Πιτ δε διαθέτει την πυγμή και την ηγετική στόφα του Τομ Κρουζ.
28 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ
28 YEARS LATER
Σκην.: Ντάνι Μπόιλ
Πρωτ.: Άλφι Γουίλιαμς, Τζόντι Κόμερ, Άαρον Τέιλορ- Τζόνσον, Ρέιφ Φάινς
Είκοσι οχτώ χρόνια αφότου ο πλανήτης καταλήφθηκε από έναν ιό που μετέτρεψε τον πληθυσμό σε ζόμπι, ένα 12χρονο αγόρι από μια απομονωμένη κοινότητα επιζώντων στη Βρετανία τολμά να εξορμήσει στην ενδοχώρα για να εντοπίσει έναν γιατρό που μπορεί να βοηθήσει την καρκινοπαθή μητέρα του.
Τρίτη προσθήκη στη σειρά ταινιών τρόμου, που ξεκίνησε με τις «28 μέρες μετά» («28 Days Later», Ντάνι Μπόιλ, 2002) και συνέχισε με τις «28 εβδομάδες μετά» («28 Weeks Later», Χουάν Κάρλος Φρεσναντίλο, 2007). Με τη φετινή προσθήκη ξεκινάει μια νέα τριλογία, το δεύτερο μέρος της οποίας έχει ήδη γυριστεί από τη σκηνοθέτρια Νία ΝταΚόστα με τίτλο «28 Years Later: The Bone Temple» κι έχει προγραμματιστεί για τον Γενάρη του 2026. Η τελευταία ταινία της τριλογίας θα γυριστεί και πάλι από τον Ντάνι Μπόιλ, εφόσον το επιτρέψει η εμπορικότητα αυτών των δύο πρώτων.
Παρότι ή ίσως επειδή είναι γυρισμένη στο μεγαλύτερο μέρος της με iPhone 15 ενισχυμένα με επιπλέον φακούς, η ταινία δεν πετυχαίνει την ίδια πρωτοποριακή, χειροτεχνική αίσθηση που διατηρεί την πρώτη ταινία κλασική στο είδος, μία από τις πρώτες mainstream παραγωγές που γυρίστηκαν με ψηφιακή κάμερα στην εποχή της και μ’ ένα φυσικά έρημο Λονδίνο χωρίς ψηφιακές παρεμβάσεις. Επιπλέον, ενώ το καστ είναι εξαιρετικό, και το μοντάζ του Τζον Χάρις δένει τις σκηνές με νεύρο, δημιουργώντας κλίμα άγχους και φόβου, η πλοκή μοιάζει να ‘κάθεται’ από ένα σημείο και μετά, έχοντας χάσει αυτή την ενέργεια και τη σπουδαιότητά της.
M3GAN 2.0
Σκην.: Τζέραρντ Τζόνστοουν
Πρωτ.: Άλισον Γουίλιαμς, Βάιολετ Μαγκρό, Έιμι Ντόναλντ, Τζένα Ντέιβις (φωνή)
Το ρομπότ τεχνητής νοημοσύνης Megan βοηθάει τη δημιουργό της και την ανιψιά της να εξοντώσουν ένα νέο κι εξίσου εξελιγμένο ανθρωποειδές, την Αμέλια.
Παραφορτωμένη, συγκεχυμένη, ασυνάρτητη κι εν τέλει αδιάφορη συνέχεια του «M3gan» (2022) από τον ίδιο σκηνοθέτη, ο οποίος μεταφέρει ειδολογικά την ιστορία από τον τρόμο στην περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, χωρίς να έχει να προσθέσει τίποτα σημαντικό στο χιλιοϊδωμένο θέμα της τεχνητής νοημοσύνης.