Η καλύτερη ταινία της εβδομάδας είναι ασπρόμαυρη, αλλά δυστυχώς δεν παίζεται σε αίθουσα όπως θα της άξιζε.
Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΒΕΘ // THE TRAGEDY OF MACBETH
Σκην.: Τζόελ Κοέν
Πρωτ.: Ντένζελ Γουάσινγκτον, Φράνσις ΜακΝτόρμαντ, Άλεξ Χάσελ
Τρεις μάγισσες προβλέπουν ότι ένας στρατηγός θα είναι ο επόμενος βασιλιάς της Σκοτίας.
Τρελαμένος από φιλοδοξία κι ωθημένος από την πανούργα γυναίκα του, φροντίζει ο ίδιος για την εκπλήρωση της προφητείας, θα συνειδητοποιήσει όμως ότι το τίμημα της εξουσίας είναι πολύ ακριβό.
Ακόμα μία διασκευή της ομώνυμης τραγωδίας του Γουίλιαμ Σαίξπηρ, που πρωτανέβηκε στο Λονδίνο στις αρχές του 17ου αιώνα.
Το θεατρικό ύφος που επιλέγει να διατηρήσει ο σκηνοθέτης Κοέν, βασίζεται περισσότερο απ’ ό,τι σε οτιδήποτε άλλο στη μινιμαλιστική σκηνογραφία του Στέφαν Ντεσάντ, η οποία αναδεικνύεται στον εκφραστικότερο πρωταγωνιστή απ’ όλους, επισκιάζοντας (ενίοτε στην κυριολεξία) ακόμα και δύο τόσο σπουδαία ταλέντα όπως οι καθηλωτικοί Γουάσινγκτον και ΜακΝτόρμαντ.
Συγχωνεύοντας πολυάριθμες πηγές έμπνευσης, από τον Τζιόρτζιο ντε Κίρικο μέχρι τον κινηματογραφικό γερμανικό εξπρεσιονισμό, και σε συνεργασία με τον διευθυντή της ασπρόμαυρης φωτογραφίας Μπρουνό Ντελμπονέλ, που εξασφαλίζει τη λειτουργία των σκιών ως ένα εξίσου υποβλητικό αρχιτεκτονικό στοιχείο, ο Ντεσάντ συνθέτει ένα περιβάλλον εγκλωβιστικό, καχύποπτο, δυσοίωνο κι αποστειρωμένο, με μόνη ένδειξη ζωής τη στυγνή φιλοδοξία, η οποία βυθίζει το ηγεμονικό ζεύγος συνεχώς πιο βαθιά στην παράνοια. Διατίθεται στο Apple Tv+.
![Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΒΕΘ THE TRAGEDY OF MACBETH]()
ΓΑΖΑ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ // GAZA MON AMOUR
Σκην.: Άραμπ Νάσερ, Τάρζαν Νάσερ
Πρωτ.: Σαλίμ Ντάου, Χιάμ Αμπάς, Μανάλ Αουάντ
Στη σημερινή Γάζα ένας μεσήλικος ψαράς προσπαθεί να βρει τον τρόπο να εξομολογηθεί τον έρωτά του σε μια γυναίκα, που εργάζεται ως μοδίστρα σε κατάστημα με ρούχα. Η ζωή του περιπλέκεται όταν μαζί με την ψαριά του ανελκύει ένα αρχαιοελληνικό άγαλμα του Απόλλωνα.
Κομεντί που διαθέτει για μεγαλύτερο πλεονέκτημά της την ευαίσθητη, νηφάλια και διεισδυτική οπτική σε μια από τις κινηματογραφικά πιο ακριβοθώρητες περιοχές του πλανήτη. Βομβαρδισμοί και πυροβολισμοί ως καθημερινή ρουτίνα, οι πολιτικές τηλεοπτικές εκπομπές στο μπαγκράουντ που αναμασούν τα πολιτικά αδιέξοδα αγνοώντας εκείνα των ανθρώπων, η αναπόληση ενός χαμένου παρελθόντος κι η προσπάθεια επανέναρξης της ζωής, η μετανάστευση ως αναγκαστική διέξοδος, κι ο απτόητος ρομαντισμός που εκφράζεται μέσα από εγχώριες καλλιτεχνικές μορφές, αλλά κι από απροσδόκητες διεθνείς, όπως ο Χούλιο Ιγκλέσιας.
Ευτυχώς τα παραπάνω είναι αρκετά για να αποζημιώσουν για την υποπλοκή με το άγαλμα, που παραμένει μετέωρη κι ουσιαστικά ασύνδετη με την υπόλοιπη ιστορία, καθώς και για την άδικη αμηχανία με την οποία μοιάζει να εκτυλίσσεται η τελευταία σκηνή. Διατίθεται στο Cinobo.
BELFAST
Σκην.: Κένεθ Μπράνα
Πρωτ.: Τζουντ Χιλ, Τζέιμι Ντόρναν, Κατρίνα Μπαλφ, Κιάραν Χιντς, Τζούντι Ντεντς
Στο Μπέλφαστ του 1969 ο μικρός Μπάντι απολαμβάνει μια ανέμελη παιδική ηλικία στη γειτονιά του, ώσπου ξεκινούν οι Ταραχές ανάμεσα στους Καθολικούς και τους Προτεστάντες, που θ’ αποτελέσουν το κίνητρο για την οικογένεια του αγοριού ν’ αρχίσει να σκέφτεται τη μετακόμιση στην Αγγλία.
Ημι-αυτοβιογραφική κομεντί εμπνευσμένη από τα παιδικά χρόνια του σκηνοθέτη, ο οποίος έχει επίσης γράψει το σενάριο.
Ένας χαριτωμένος και συγκινητικός φόρος τιμής στη γενέθλια πόλη του Μπράνα, που αποδίδει εύστοχα τη σημασία του τόπου καταγωγής μας στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και των εμπειριών μας. Το σενάριο χειρίζεται το πολιτικό φόντο σχετικά ανώδυνα, χρησιμοποιώντας το απλώς ως καταλύτη για την πορεία της οικογένειας. Το ίδιο ανώδυνα κι εύκολα εκτυλίσσεται όλη η πλοκή, που γενικά επιλέγει να επαναπαυτεί στη νοσταλγία και στη σχεδόν τουριστικού τύπου προβολή της πόλης, μέσα από τα σύγχρονα, έγχρωμα εναέρια πλάνα που περικλείουν την ασπρόμαυρη πλοκή.