Μια απίστευτη αληθινή ιστορία ζωντανεύει απολαυστικά χάρη σ’ έναν χαρισματικό ηθοποιό.
ΟΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΗΣ ΣΟΜΑΛΙΑΣ – THE PIRATES OF SOMALIA
Σκην.: Μπράιαν Μπάκλεϊ
Πρωτ.: Ίβαν Πίτερς, Μπάρκαντ Άμπντι, Αλ Πατσίνο, Μέλανι Γκρίφιθ
Ακολουθώντας τη συμβουλή ενός καταξιωμένου δημοσιογράφου τον οποίο θαυμάζει κι ο οποίος του συνιστά να βρει ένα θέμα που δε θα τολμούσε ν’ αγγίξει κανείς άλλος, ταξιδεύει στη Σομαλία για να ερευνήσει το ζήτημα της πειρατείας.
Δημοσιογραφική βιογραφική κομεντί, που αφηγείται την αληθινή περιπέτεια του Μπαχαντούρ, βασισμένη στο βιβλίο του «The Pirates of Somalia: Inside Their Hidden World», το οποίο εκδόθηκε το 2011. Η ταινία αποδεικνύεται λιγότερο αγωνιώδης απ’ όσο προδιαθέτει το πρόσφορο θέμα της. Οι καταστάσεις δηλαδή στις οποίες μπλέκεται ο Μπαχαντούρ αποδεικνύονται πιο ακίνδυνες κι η διείσδυσή του στο δίκτυο των πειρατών πιο εύκολη απ’ όσο προετοιμάζονται.
Παρόλαυτά η αφήγηση παραμένει ευχάριστη σχεδόν αποκλειστικά χάρη στον συναρπαστικό Πίτερς, τον οποίο απολαύσαμε ξανά πριν από μερικές εβδομάδες στο «Μια αμερικάνικη ληστεία» («American Animals», Μπαρτ Λέιτον) κι ο οποίος ενσαρκώνει τον ήρωα με όλη την ενέργεια, το πάθος, την τρέλα, την περιέργεια, τον (αυτο-)σαρκασμό και την οξυδέρκεια που απαιτεί ο ρόλος.
Σημαντικά επίσης τα επιμύθια, τόσο για τα άκρα ενάντια σε κάθε λογική που αξίζει να φτάσει κανείς για να εκπληρώσει το όνειρό του, όσο και για μια μορφή ιστορικής ‘ενσυναίσθησης’ που προτείνεται. Τη δυνατότητα δηλαδή μεταξύ των λαών να αντιλαμβάνονται την ιστορική συγκυρία στην οποία βρίσκεται καθένας τους κάθε δεδομένη στιγμή, από την οποία προκύπτει η αλληλεγγύη που απαιτείται σε καιρούς κρίσης. Σύμφωνα με την ταινία, η δουλειά του Μπαχαντούρ απέδειξε ότι πίσω από την πειρατεία βρισκόταν ένα κράτος που προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια του, παρεξηγημένο από τον υπόλοιπο κόσμο εξαιτίας μιας εγκληματικής δραστηριότητας από την οποία και το ίδιο προσπαθούσε να απαλλαγεί.
Για όσους ενδιαφέρονται για το θέμα, προτείνονται επίσης οι πρόσφατες ταινίες μυθοπλασίας «Πειρατεία στον ωκεανό» («Kapringen», Τομπίας Λίντολμ, 2012), «Captain Phillips» (Πωλ Γκρίνγκρας, 2013) και «Fishing Without Nets» (Κάτερ Χόντιερν, 2014), καθώς και το ντοκιμαντέρ «Stolen Seas» (Τιμάια Πέιν, 2012). Μάλιστα η ταινία του Γκρίνγκρας συνδέεται με τη φετινή μέσα από το κάστινγκ του σομαλού Μπάρκαντ Άμπντι, ο οποίος εκεί βρέθηκε υποψήφιος για Όσκαρ β’ ανδρικού ρόλου ως αρχηγός των πειρατών, ενώ εδώ υποδύεται έναν άκακο μεταφραστή.
MILE 22
Σκην.: Πίτερ Μπεργκ
Πρωτ.: Μαρκ Γουόλμπεργκ, Λώρεν Κόαν, Ίκο Ουάις, Τζον Μάλκοβιτς
Σ’ ένα κράτος της ανατολικής Ασίας μια παραστρατιωτική ομάδα της αμερικανικής κυβέρνησης αναλαμβάνει να φυγαδεύσει έναν ντόπιο αστυνομικό, που κατέχει τις τοποθεσίες όπου βρίσκεται κρυμμένο ένα χημικό συστατικό το οποίο θα μπορούσε ν’ αποτελέσει τη βάση για τη δημιουργία ενός θανάσιμου τρομοκρατικού όπλου. Τον αστυνομικό διεκδικούν επίσης η τοπική αστυνομία και οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες θα κάνουν εφιαλτική τη διαδρομή των αμερικανών, που πρέπει να διασχίσουν 22 μίλια από την πόλη ως τον αεροδιάδρομο διαφυγής.
Ταινία δράσης η οποία αποτελεί την τέταρτη συνεργασία ανάμεσα στον σκηνοθέτη Μπεργκ και τον πρωταγωνιστή Γουόλμπεργκ, μετά από τα «Ο μόνος επιζών» («Lone Survivor», 2013), «Deepwater Horizon» (2016) και «Η μέρα των ηρώων» («Patriots Day», 2016). Όλες τους μαζί με τη φετινή διακρίνονται για τη συντηρητική ρητορική τους, παραμέτρους της οποίας αποτελούν τα εθνικά αμερικανικά σύμβολα, η στρατιωτική ισχύς, το άγχος για την εθνική ασφάλεια, ο πατριωτισμός, ο παραδοσιακός ανδρισμός και βεβαίως η ενσάρκωση όλων αυτών στο πρόσωπο του Αμερικανού Ήρωα, το οποίο στις συγκεκριμένες περιπτώσεις ανήκει στον Μαρκ Γουόλμπεργκ.
Η φετινή συνεργασία τους διακρίνεται από δύο επιπλέον χαρακτηριστικά: είναι η πρώτη που δε βασίζεται σε αληθινά γεγονότα κι αυτή με την εντονότερη πολιτική χροιά από τις τέσσερις. Αναφορικά με τη δεύτερη, η ταινία αναγνωρίζει ότι όσα παρουσιάζει αποτελούν παράδειγμα της διαχρονικά επεκτατικής πολιτικής των Η.Π.Α., μέσα από τα χιουμοριστικά κουκλάκια των προέδρων με τα οποία η ομάδα διακοσμεί τον εξοπλισμό της. Μάλιστα ακριβώς πριν την έναρξη της επιχείρησης, στο πλάνο όπου στήνονται οι προεδρικές μινιατούρες με το κινούμενο κεφάλι, φαίνονται να τοποθετούνται διαδοχικά εκείνες του προοδευτικού Δημοκρατικού Μπαράκ Ομπάμα και του συντηρητικού Ρεπουμπλικανού Ντόναλντ Τραμπ, σε μια προσπάθεια πολιτικού ‘αποχρωματισμού’ της ταινίας αλλά και σε μια παραδοχή ότι η αμερικανική εξωτερική πολιτική παραμένει το ίδιο ‘καουμπόικα’ επεκτατική ανεξάρτητα από το κόμμα που κυβερνάει.
Ωστόσο η αληθινή πολιτική ταυτότητα του φιλμ αποκαλύπτεται όταν ο Σίλβα επικρίνει μ’ ένα σύντομο σχόλιό του την κατηγορία εναντίον του Τραμπ για συμπαιγνία (collusion) με τους Ρώσους στη διάρκεια των προεδρικών εκλογών, ενώ το συνολικότερο σεναριακό σχήμα που τοποθετεί τους Ρώσους ως τους αδιαμφισβήτητους εχθρούς των Η.Π.Α., μοιάζει να προσπαθεί να ‘ξεπλύνει’ το κατηγορητήριο εναντίον του προέδρου.
Κατά τ’ άλλα, το φρενήρες μοντάζ της Μελίσα Λώσον Τσενγκ και του Κόλμπι Πάρκερ Τζούνιορ προσφέρει καταιγιστικό ρυθμό στη δράση. Παράλληλα όμως υπονομεύει τη σαφήνεια και τη βαρύτητα των πληροφοριακών μερών της πλοκής, καθώς και την υπόσταση των χαρακτήρων, με σπασμωδικότητα που αφήνει τον Σίλβα στο όριο του γραφικού φανατισμού, επισκιασμένο από τον Ουάις που επιβάλλεται με την ατάραχη αυτοκυριαρχία του και τις σαρωτικές μαχητικές ικανότητες που κρύβει κάτω απ’ αυτή.
Το ανοιχτό τέλος επιβεβαιώνει τη δηλωμένη πρόθεση των συντελεστών ν’ απλώσουν την ιστορία σε μια τριλογία. Όμως το φτωχό εισπρακτικό άνοιγμα της ταινίας στις Η.Π.Α. το Σαββατοκύριακο που μόλις πέρασε, με μόλις δεκατρία εκατομμύρια δολάρια, κάνει αμφίβολη την υλοποίηση περισσότερων ταινιών. Μάλλον καλύτερα για όλους.
ΤΟ ΕΞΠΡΕΣ ΤΩΝ ΖΩΝΤΑΝΩΝ
ΝΕΚΡΩΝ
BUSANHAENG
Σκην.: Γιον Σανγκ- χο
Πρωτ.: Γκονγκ Γιού, Γιουνγκ Γιου-μι, Κιμ Σου-αν, Μα Ντονγκ-σεόκ
Ένας πατέρας ταξιδεύει με το τρένο από τη Σεούλ με τη μικρή του κόρη για να την παραδώσει στη μητέρα της στο Μπουσάν. Στην πορεία διαπιστώνουν ότι στον συρμό έχουν επιβιβασθεί άτομα προσβεβλημένα από έναν ιό που τους μετατρέπει σε ζόμπι, τα οποία πολλαπλασιάζονται αστραπιαία.
Περιπέτεια τρόμου που στο μεγαλύτερο μέρος της αποτελεί μια ευαίσθητη, αληθοφανή κι αγωνιώδη αλληγορία για την ανθρώπινη φύση και κοινωνία, τουλάχιστον μέχρι την κορύφωση της πλοκής, όπου χάνεται τελείως η πειστικότητα κι επικρατεί ο μελοδραματισμός.
Έχοντας σημειώσει μία από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες στην ιστορία της Νότιας Κορέας, με πάνω από 80 εκατομμύρια δολάρια που σχεδόν καλύπτουν και το σύνολο των παγκόσμιων εισπράξεών της, ο σκηνοθέτης ανακοίνωσε πριν από λίγες μέρες ότι αυτή την εποχή προετοιμάζεται η συνέχεια της ταινίας, που θα ξεκινήσει να γυρίζεται στις αρχές του επόμενου έτους με προσωρινό τίτλο «Peninsula», καθώς αυτή τη φορά ο ιός πρόκειται να εξαπλωθεί σε όλη την Κορεατική Χερσόνησο.