SUPERMAN
Σκην.: Τζέιμς Γκαν
Πρωτ.: Ντέιβιντ Κόρενσουετ, Ρέιτσελ Μπρόσναχαν, Νίκολας Χουλτ
Έχοντας μόλις αποτρέψει την εισβολή ενός κράτους σε ένα άλλο, ο Σούπερμαν ανακαλύπτει ότι επρόκειτο για μέρος ενός σχεδίου του μοχθηρού Λεξ Λούθορ, τον οποίο πρέπει να σταματήσει πριν αφανίσει ολόκληρη τη Μητρόπολη.
Περιπέτεια φαντασίας που αποτελεί την έβδομη μεγάλου μήκους ατομική κινηματογραφική εξόρμηση του υπερήρωα των κόμικ της DC, τον οποίο δημιούργησαν ο Τζέρι Σίγκελ κι ο Τζο Σούστερ το 1938. Ο 32χρονος αμερικανός Ντέιβιντ Κόρενσουετ γίνεται ο έκτος ηθοποιός που ενσαρκώνει τον ήρωα στο σινεμά, μετά τους Κερκ Άλεν (1948, 1950), Τζωρτζ Ριβς (1951), Κρίστοφερ Ριβ (1978- 1987), Μπράντον Ράουθ (2006) και Χένρι Κάβιλ (2013- 2023). Αυτός είναι και το μεγαλύτερο προτέρημα της ταινίας, κερδίζοντας επάξια τη θέση του δίπλα στον Κρίστοφερ Ριβ ως ο δεύτερος καλύτερος κινηματογραφικός Σούπερμαν. Η αποθέωση του καλού παιδιού, ενσαρκώνει την καλοσύνη, την ευγένεια και την αλληλεγγύη, όντας ταυτόχρονα κούκλος και πιο φιλόζωος από ποτέ, με τον ταραξία σκύλο του ήρωα, Κρύπτο, να κάνει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο σε μια απολαυστική ψηφιακή αναπαράσταση.
Σημαντική επίσης η προοδευτική, ανθρωπιστική σεναριακή ρητορική, που μέσα στο σημερινό ιστορικοπολιτικό πλαίσιο τάσσεται υπέρ των αδυνάτων, των μεταναστών και των κυριαρχημένων. Ο ίδιος ο Σούπερμαν είναι ένας μετανάστης από άλλο πλανήτη που προσπαθεί να ταιριάξει μέσα σ’ έναν καινούριο κόσμο. Ο Λούθορ εκβιάζει τον Σούπερμαν με τη ζωή ενός αραβικής καταγωγής φίλου του. Το κράτος- εισβολέας της πλοκής έχει σλαβικό χαρακτήρα, ενώ το συγκεκριμένο σεναριακό σχήμα περιγράφεται στους διαλόγους με ερμηνευτικά ανοιχτό τρόπο ώστε να παραπέμπει εύκολα και στην ισοπέδωση της Γάζας από το Ισραήλ.
Ευτυχώς, ο Γκαν επαναφέρει όσα κάνουν τον ήρωα να ξεχωρίζει, δηλαδή τη θετικότητα και την ελπίδα, αφήνοντας πίσω τη σε μένα ακατανόητα βλοσυρή και μονίμως προβληματισμένη εκδοχή του Χένρι Κάβιλ από τον Ζακ Σνάιντερ. Η φετινή ταινία μοιάζει μ’ ένα τεράστιο χαμόγελο, κι αν υπάρχει ένα πρόβλημα είναι ότι μάλλον παραείναι τεράστιο, ώστε να μοιάζει ν’ απευθύνεται κυρίως σε παιδικό κοινό.
Καταρχάς, ο Γκαν φτιάχνει μια ανώφελα γεμάτη πλοκή, πλημμυρισμένη από χαρακτήρες, κυρίως υπερήρωες που τραβούν την προσοχή μακριά από τον Σούπερμαν χωρίς να το αξίζουν, διακευβεύματα που εκπληρώνονται χωρίς κρισιμότητα, και ιδέες που δεν υπάρχει χρόνος να εξηγηθούν επαρκώς, όπως π.χ. το μικροσύμπαν του Λούθορ. Επίσης, η αλλαγή ύφους μπορεί να είναι ευπρόσδεκτη, αλλά ο τρόπος με τον οποίο υπηρετείται συχνά μοιάζει υπερβολικά παιδικός, καθώς, για παράδειγμα, ακόμα και το υποτιθέμενα απειλητικό κάιτζου με το οποίο μονομαχεί ο Σούπερμαν μοιάζει με τον Φαφούτη του «Πώς να εκπαιδεύσετε τον δράκο σας», ενώ κι ο ίδιος ο ήρωας τον αντιμετωπίζει συμπονετικά σαν κατοικίδιο αποκαλώντας τον στιγμιαία “buddy” (“φιλαράκο”). Η Μπρόσναχαν είναι μια ευφυής, δυναμική και σέξι Λόις Λέιν κι η χημεία της με τον Κόρενσουετ είναι απολαυστική, αλλά ο Χουλτ είναι ο πιο ‘άχρωμος’ και διεκπεραιωτικός Λούθορ που έχουμε δει ποτέ.
Παρόλαυτά, ο Κόρενσουετ αξίζει να παραμείνει στον ρόλο για καιρό κι έτσι ελπίζω ότι θα τον ξαναδούμε σύντομα, είτε ξανά υπό την καθοδήγηση του Γκαν, είτε, ακόμη καλύτερα από κάποιου άλλου.
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ
DANGEROUS ANIMALS
Σκην.: Σων Μπερν
Πρωτ.: Χάσι Χάρισον, Τζος Χιούστον, Τζάι Κόρτνι
Ο ιδιοκτήτης ενός σκάφους που προσφέρει καταδύσεις με καρχαρίες σε τουρίστες, απάγει τους πελάτες του και τους ταΐζει στους καρχαρίες καθώς τους βιντεοσκοπεί. Τελευταία του θύματα μία σέρφερ κι ο καινούριος της φίλος, που προσπαθούν ν’ αποδράσουν από το σκάφος πριν να είναι αργά.
Ταινία τρόμου που παρά τις επιμέρους σεναριακές ασυνέπειες (π.χ. γιατί δεν αναζητά κανείς τα θύματα του Τάκερ και πώς μετά τις δολοφονίες τόσων τουριστών η δράση του δεν έχει ανακαλυφθεί από τις Αρχές, το ανώδυνο κι ανυποψίαστο πέρασμα του σωστικού ελικοπτέρου πάνω από το σκάφος κ.α.), στήνει μια κάθε άλλο παρά εύκολη δοκιμασία για τους πρωταγωνιστές, με αυξανόμενη δυσκολία και διαδοχικά πισωγυρίσματα. Η απολαυστικότητα της συνολικής δοκιμασίας ενισχύεται από τις εξαιρετικές ερμηνείες, ειδικά της Χάσι Χάρισον που μοιάζει στη Τζένιφερ Λώρενς όχι μόνο εμφανισιακά αλλά και σε τσαγανό, ενώ ο Τζάι Κόρτνι είναι παρανοϊκά τρομακτικός χωρίς να γίνεται γραφικός, σε μια από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του.
Ο ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΤΡΕΛΑΘΗΚΕ
JAMAIS SANS MON PSY
Σκην.: Αρνό Λεμόρ
Πρωτ.: Κριστιάν Κλαβιέ, Μπατίστ Λεκαπλέν
Ένας ψυχίατρος υποδέχεται στο σπίτι του τον καινούριο σύντροφο της κόρης του, που δεν είναι άλλος από τον πιο ενοχλητικό ασθενή του, από τον οποίο νόμιζε ότι είχε απαλλαγεί έναν χρόνο πριν. Κρυόπλαστη και ανόητη κωμωδία που παραμορφώνει τη σεναριακή ιδέα του κλασικού «Γαμπρός της συμφοράς» («Meet the Parents, Τζέι Ρόουτς, 2000).