ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΑΡΑΧΝΗΣ
KISS OF THE SPIDER WOMAN
Σκην.: Μπιλ Κόντον
Πρωτ.: Τονατίου, Ντιέγκο Λούνα, Τζένιφερ Λόπεζ
Στην εκπνοή του δικτατορικού καθεστώτος στην Αργεντινή του 1983 ένας ομοφυλόφιλος νεαρός τοποθετείται στο ίδιο κελί με το ηγετικό στέλεχος μιας αντιστασιακής οργάνωσης. Αρχικά αταίριαστοι, αναπτύσσουν σταδιακά μια όλο και πιο στενή σχέση, καθώς ο πρώτος αφηγείται στον δεύτερο την αγαπημένη του ταινία για να τον κάνει να ξεχάσει την ταλαιπωρία του, ένα αισθηματικό μιούζικαλ από τη δεκαετία του 1950, με πρωταγωνίστρια μια σαγηνευτική σταρ.
Πολιτικό μιούζικαλ που διασκευάζει το ομώνυμο πολυβραβευμένο θεατρικό το οποίο πρωτανέβηκε το 1992 σε μουσική του Τζον Κάντερ, στίχους του Φρεντ Εμπ και λιμπρέτο του Τέρενς ΜακΝάλι. Η παράσταση βασιζόταν με τη σειρά της στο ομώνυμο μυθιστόρημα του αργεντινού Μανουέλ Πουίχ, που εκδόθηκε το 1976 κι έχει μεταφερθεί ακόμη μια φορά στον κινηματογράφο το 1985 από τον Έκτορ Μπαμπένκο με τους Γουίλιαμ Χαρτ, Ραούλ Τζούλια και Σόνια Μπράγκα.
Ακόμα ένα μιούζικαλ στη φιλμογραφία του Κόντον, έμπειρου στο είδος καθώς έχει σκηνοθετήσει τα «Dreamgirls» (2006) και την «Πεντάμορφη και το τέρας» («Beauty and the Beast», 2017), ενώ έγραψε το σενάριο του «Σικάγο» («Chicago», Ρομπ Μάρσαλ, 2002), για το οποίο βραβεύτηκε με Όσκαρ. Εδώ στήνει ευχάριστα μια ιστορία για τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη σεξουαλικότητα και τον ίδιο τον κινηματογράφο.
Ο ουσιαστικά πρωτοεμφανιζόμενος Τονατίου επισκιάζει τους δύο διάσημους συναδέλφους του με την camp ευαισθησία, την ευαλωτότητα και την πληθωρικότητά του. Ο Ντιέγκο Λούνα μεταστρέφει πειστικά τη σεξουαλικότητά του, ενώ η πάντα σαγηνευτική Τζένιφερ Λόπεζ προσφέρει μουσικοχορευτικά πλούσιο και δεξιοτεχνικό, αλλά υποκριτικά επιφανειακό θέαμα. Από την πλευρά τους, ο σχεδιασμός παραγωγής του Σκοτ Τσάμπλις κι η φωτογραφία του Τομπάιας Σλίσλερ αντιπαραβάλλουν εντυπωσιακά τους κόσμους της φυλακής και της φαντασίωσης.
SPRINGSTEEN: DELIVER ME FROM NOWHERE
Σκην.: Σκοτ Κούπερ
Πρωτ.: Τζέρεμι Άλεν Γουάιτ, Στίβεν Γκρέιαμ, Γκάμπι Χόφμαν, Πωλ Γουόλτερ Χάουζερ
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ο ανερχόμενος αμερικανός μουσικός Μπρους Σπρίνγκστιν δημιουργεί το αντισυμβατικό άλμπουμ του «Νεμπράσκα», μέσα από το οποίο πραγματεύεται προσωπικά βιώματα και τραύματα, όπως τη σχέση με τον αλκοολικό πατέρα του.
Μουσική βιογραφία βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Γουόρεν Ζέινς, που εκδόθηκε το 2023, κι η οποία αφιερώνεται στην αρχή της καριέρας του Σπρίνγκστιν, ενός από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες της παγκόσμιας μουσικής.
Οι πολύ καλές ερμηνείες κι η τρυφερή σκηνοθεσία αποδίδουν συγκινητικά την ενδοσκοπική πορεία του καλλιτέχνη, έστω κι αν η πολύ συγκεκριμένη πλοκή πιθανώς περιορίζει την απήχησή της μόνο στο κοινό που ενδιαφέρεται ειδικά για τον Σπρίνγκστιν.
Η ΤΕΛΕΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ
THE PERFECT NEIGHBOR
Σκην.: Γκίτα Γκάντμπιρ
Σε μια πόλη της Φλόριντα το 2023 μια κακότροπη λευκή μεσήλικη γυναίκα καλεί συνεχώς την αστυνομία επειδή ενοχλείται από τα -περισσότερα μαύρα- παιδιά που παίζουν στη γειτονιά της. Καθώς η συμπεριφορά της γίνεται όλο και πιο κακοποιητική προς τη γειτονιά, η μητέρα ενός παιδιού πηγαίνει στο σπίτι της για να παραπονεθεί κι εκείνη την πυροβολεί με το πρόσχημα της αυτοάμυνας.
Ντοκιμαντέρ που κέρδισε βραβείο σκηνοθεσίας στο φετινό φεστιβάλ του Σάντανς και βρίσκεται ανάμεσα στα φαβορί για την Οσκαρική πεντάδα της σχετικής κατηγορίας. Ολόκληρο το οπτικοακουστικό υλικό της ταινίας προέρχεται από τις κάμερες σώματος των αστυνομικών που ανταποκρίνονταν στις άσκοπες κλήσεις της γυναίκας κι έπειτα βρέθηκαν στη σκηνή του εγκλήματος. Το μοντάζ της Βιριδιάνα Λίμπερμαν ξετυλίγει την ιστορία με σαφήνεια κι αγωνία, έστω κι αν σε σημεία θα μπορούσε να είναι πυκνότερη. Μετά τη δολοφονία η πλοκή φαινομενικά ‘ξεφουσκώνει’, αλλά είναι τότε που γίνονται ακόμη πιο έκδηλα τα ζητήματα που ανακύπτουν, όπως ο διαρκής και συγκαλυμμένος φυλετικός ρατσισμός, καθώς κι η οπλοχρησία ως μάστιγα ανεστραμμένης λογικής. Διατίθεται στο Netflix.
A HOUSE OF DYNAMITE
Σκην.: Κάθριν Μπίγκελοου
Πρωτ.: Ίντρις Έλμπα, Ρεμπέκα Φέγκιουσον, Γκέιμπριελ Μπάσο
Ένας πυρηνικός πύραυλος εκτοξεύεται εναντίον των Η.Π.Α., με πιθανότερη αλλά όχι επιβεβαιωμένη προέλευση τη Βόρεια Κορέα και χρόνο πρόσκρουσης 20 λεπτά. Οι αμερικανικές υπηρεσίες ασφαλείας τίθενται στο υψηλότερο επίπεδο συναγερμού κι ο Πρόεδρος αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο δίλημμα της θητείας του.
Πολιτικό/ στρατιωτικό θρίλερ που εξετάζει την αντίδραση της αμερικανικής κυβέρνησης σε μια πιθανή πυρηνική επίθεση. Η Μπίγκελοου επιστρέφει στα πατριωτικά/ μιλιταριστικά χωράφια των «The Hurt Locker» (2008) και «Zero Dark Thirty» (2012) που της χάρισαν Όσκαρ και πολυάριθμα άλλα βραβεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο τμήμα της πλοκής που εκτυλίσσεται στην Αίθουσα Επιχειρήσεων του Λευκού Οίκου, μία από τις φωτογραφίες που εντοπίζονται κρεμασμένες στον τοίχο είναι το διάσημο στιγμιότυπο που τράβηξε την Πρωτομαγιά του 2011 ο επίσημος φωτογράφος του Λευκού Οίκου, Πιτ Σούζα, με τον Μπαράκ Ομπάμα και το επιτελείο του να παρακολουθούν την επιχείρηση εξόντωσης του Οσάμα μπιν Λάντεν, η οποία ήταν το θέμα του «Zero Dark Thirty». Η Μπίγκελοου συνθέτει έτσι έμμεσα ένα ευρύτερο αφηγηματικό σύμπαν στη φιλμογραφία της, ένα άτυπο μίνι Bigelow-verse, έστω κι αν εδώ δεν πραγματεύεται κάποιο αληθινό γεγονός.
Η ιδωμένη από τρεις διαφορετικές οπτικές γωνίες πλοκή διατηρεί ένα σχετικό ενδιαφέρον χάρη στο αξιόπιστο καστ, τον σταθερό ρυθμό, αλλά και τον πραγματισμό με τον οποίο αντιμετωπίζει το πρόβλημά της μέχρι -πεσιμιστικού- τέλους. Ωστόσο, το εγχείρημα συνολικά μοιάζει σαν παρατεταμένο πρελούδιο ταινίας καταστροφής, όπου ως συνήθως εξετάζεται η ανθρώπινη πλευρά των χαρακτήρων πριν τη θεαματική κλιμάκωση, η οποία εδώ παραλείπεται και μόνο υπονοείται. Ακόμα κι αυτό όμως δε θα ήταν πρόβλημα, αν η αφήγηση δε βάλτωνε στην επανάληψη κι αν ο ρεαλισμός δεν έχανε την κρισιμότητά του. Διατίθεται στο Netflix.