ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΠΙΝΓΚΟΥΙΝΟ
THE PENGUIN LESSONS
Σκην.: Πίτερ Κατάνεο
Πρωτ.: Στιβ Κούγκαν, Τζόναθαν Πράις, Αλφονσίνα Καρότσιο
Στο ξέσπασμα της δικτατορίας του 1976, ένας καθηγητής αγγλικής φιλολογίας ξεκινά να εργάζεται σ’ ένα βρετανικό σχολείο στην Αργεντινή. Ο απόμακρος χαρακτήρας του θα μαλακώσει όταν σώσει έναν πιγκουίνο από μια πετρελαιοκηλίδα.
Βιογραφική κομεντί που αφηγείται την πραγματική ιστορία του Μίτσελ, όπως την κατέγραψε ο ίδιος στο ομώνυμο βιβλίο του που εκδόθηκε το 2015.
Η ταινία μπορεί να είναι άνευρη κι αδέξια χαριτωμένη, αλλά τουλάχιστον προσφέρει συμπαθητικές ερμηνείες (μεταξύ των οποίων κι η παρουσία του αληθινού χαριτωμένου πινγκουίνου) και πραγματεύεται σημαντικά θέματα όπως το πολιτικό θάρρος κι η σχέση του ανθρώπου με τα ζώα.
KARATE KID: ΘΡΥΛΟΙ
KARATE KID: LEGENDS
Σκην.: Τζόναθαν Έντουιστλ
Πρωτ.: Μπεν Γουάνγκ, Τζάκι Τσαν, Ραλφ Μάτσιο, Σάντι Στάνλεϊ
Ο έφηβος Λι μετακομίζει με τη μητέρα του από το Πεκίνο στη Νέα Υόρκη. Εκεί ερωτεύεται την κόρη του ιδιοκτήτη μιας πιτσαρίας, ο οποίος είναι χρεωμένος σε τοκογλύφους. Όταν το σχέδιό του να τους ξεπληρώσει αποτυγχάνει, ο Λι με τη βοήθεια του προπονητή του κ. Χαν αποφασίζουν να τον βοηθήσουν παίρνοντας μέρος σ’ έναν διαγωνισμό καράτε.
Περιπέτεια πολεμικών τεχνών που συνεχίζει τα τρία πρώτα «Καράτε Κιντ» («The Karate Kid», Τζον Άβιλντσεν, 1984, 1986 και 1989) με τον Ραλφ Μάτσιο και τον Πατ Μορίτα, το «Καράτε Κιντ: Η νέα γενιά» («The Next Karate Kid», Κρίστοφερ Κέιν, 1994) με τον Μορίτα να προπονεί πλέον τη Χίλαρι Σουάνκ και το reboot «The Karate Kid» (Χάραλντ Ζουάρτ, 2010), όπου ο Τζάκι Τσαν εισήλθε στη σειρά ως προπονητής του Τζέιντεν Σμιθ. Όμως η φετινή προσθήκη προέκυψε κυρίως χάρη στη μεγάλη επιτυχία της τηλεοπτικής σειράς «Cobra Kai» που ξεκίνησε το 2018 και φέτος διανύει την έκτη σεζόν της, η οποία επίσης συνεχίζει την ιστορία των τριών πρώτων ταινιών, με πρωταγωνιστές τον Μάτσιο και τον Γουίλιαμ Ζάμπκα, ο οποίος πραγματοποιεί εδώ μια σύντομη εμφάνιση.
Η ταινία διαθέτει όλες τις προδιαγραφές για ν’ αναβιώσει τη συγκεκριμένη κινηματογραφική σειρά, αλλά είναι αμφίβολο αν θα τα καταφέρει, καθώς αυτή η προσθήκη χαραμίζει το κεφάτο και ταλαντούχο καστ της σ’ ένα τόσο βιαστικό και διεκπεραιωτικό σενάριο, που μοιάζει να έγινε από υποχρέωση.
BALLERINA
Σκην.: Λεν Γουάισμαν
Πρωτ.: Άνα ντε Άρμας, Λανς Ρέντικ, Ίαν ΜακΣέιν, Αντζέλικα Χιούστον, Κιάνου Ριβς
Ένα μικρό κορίτσι γλιτώνει από τη δολοφονία του πατέρα του, περνάει στην κηδεμονία μιας κοινότητας που εκπαιδεύει εκτελεστές κι όταν μεγαλώνει αποφασίζει να πάρει εκδίκηση.
Περιπέτεια που αποτελεί το πρώτο spin-off της σειράς ταινιών με ήρωα τον Τζον Γουίκ. Εδώ κεντρική ηρωίδα είναι η λεγόμενη Μπαλαρίνα, που πρωτοεμφανίστηκε φευγαλέα στην τρίτη ταινία της σειράς, «John Wick: Κεφάλαιο 3» («John Wick: Chapter 3- Parabellum», Τσαντ Σταλέσκι, 2019), ενσαρκωμένη από τη Γιούνιτι Φέλαν.
Η ταινία κάνει τη δουλειά της, αν αυτή είναι μια δουλειά που σας ενδιαφέρει. Όπως οι ταινίες του αρσενικού συναδέλφου της (ο οποίος πραγματοποιεί μια σύντομη εμφάνιση ώστε να ενισχύσει τις εμπορικές προοπτικές της ταινίας), έτσι κι η ηρωίδα, ενσαρκωμένη με στερεότυπο δυναμισμό από την ντε Άρμας, ακολουθεί την όπως πάντα μονότονη αλλά χορταστική κι εξαιρετικά χορογραφημένη δομή του ευρύτερου αφηγηματικού σύμπαντος στο οποίο ανήκει: ξύλο και πυροβολισμοί, ακολουθούμενοι από περισσότερο ξύλο και πυροβολισμούς.
THE SURFER
Σκην.: Λόρκαν Φίνεγκαν
Πρωτ.: Νίκολας Κέιτζ, Τζούλιαν ΜακΜέιχον, Νικ Κάσιμ
Ένας αμερικανός επιστρέφει με τον γιο του στην αυστραλιανή παραλία όπου μεγάλωσε για να κάνουν σερφ και να του δείξει το πατρικό του σπίτι που σχεδιάζει ν’ ανακτήσει αγοράζοντάς το. Εκεί συναντούν μια συμμορία ντόπιων σέρφερ που απαγορεύει την πρόσβαση στην παραλία σε όσους δε μένουν μόνιμα στην περιοχή.
Ψυχολογικό δράμα που μεταχειρίζεται περίτεχνα τον θεατή μέσα από την ειδυλλιακή φωτογραφία του Ράντεκ Λάτζουκ και το παρανοϊκό μοντάζ του Τόνι Κράνστουν, τα οποία πλαισιώνουν τις πολύ καλές ερμηνείες των τριών πρωταγωνιστών Κέιτζ, ΜακΜέιχον και Κάσιμ.
Το πρόβλημα βρίσκεται στην πλοκή, που πέρα από το παιχνίδι με την αντίληψη και την ταυτότητα του ήρωα, δεν καταφέρνει να διατηρήσει το ενδιαφέρον της. Αντιθέτως, πλατειάζει και δημιουργεί ένα αίσθημα υπερβολής σχετικά με τη συνολική σεναριακή ιδέα του.