Μια ακόμα υπουργική επίσκεψη για το νέο αεροδρόμιο Ηρακλείου είχαμε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Και φυσικά διαπιστώθηκε η πρόοδος των εργασιών και επαναδιατυπώθηκαν οι προοπτικές για την τοπική ανάπτυξη που θα φέρει, όταν λειτουργήσει και όλα τα συναφή. Κάθε τέτοια επίσκεψη όμως αφήνει πίσω της και ερωτήματα…
Το αεροδρόμιο είναι μια στρατηγική υποδομή, δεν υπάρχει αμφιβολία, αλλά δεν είναι αυτοδύναμη και δεν μπορεί να νοείται αποκομμένη από το περιβάλλον της. Είναι μέρος ενός δικτύου μεταφοράς ανθρώπων και αγαθών. Αν δεν αναπτυχθούν έγκαιρα και αποτελεσματικά τα “νευρικά” δίκτυα που θα το συνδέσουν με τους τελικούς προορισμούς, ούτε το ίδιο θα αποδώσει τα προσδοκώμενα, ούτε ο τόπος θα ωφεληθεί όσο μπορεί.
Με τον νέο ΒΟΑΚ να… μπουσουλάει τα πρώτα του βήματα, με τις κάθετες συνδέσεις να βρίσκονται ακόμα σε ένα υποθετικό και ευχετικό στάδιο και την περίφημη σύνδεση με τη Μεσαρά να εξακολουθεί να είναι ζητούμενο, όλο σχεδόν το πακέτο των οδικών συνδέσεων του νέου αεροδρομίου συνεχίζει να βρίσκεται στον αέρα.
Σε χειρότερη μοίρα ασφαλώς ή μάλλον χωρίς… στον ήλιο μοίρα βρίσκεται η προοπτική για ανάπτυξη σύνδεσης με μέσο σταθερής τροχιάς. Στην Ισπανία πριν μερικά χρόνια ένα νέο υπερσύγχρονο αεροδρόμιο φτιάχτηκε, το Σιουδάδ Ρεάλ, για να γίνει το δεύτερο της Μαδρίτης, σε μεγάλη χιλιομετρική απόσταση από την πόλη. Κόστισε ένα δισεκατομμύριο ευρώ περίπου. Μέσα στον πρώτο ήδη χρόνο λειτουργίας του απαξιώθηκε πλήρως. Ο λόγος ήταν ότι δεν ολοκληρώθηκε ποτέ η σιδηροδρομική γραμμή υψηλής ταχύτητας που θα αποτελούσε την κεντρική σύνδεση του αεροδρομίου…
Δεν σημαίνει ότι αυτό θα συμβεί στο Καστέλλι, αν δεν υπάρχει σύνδεση με τρένο. Σημαίνει όμως ότι εύκολα μια στρατηγική υποδομή δεν αποδίδει όσα περιμένουμε, αν δεν υποστηρίζεται από τις αναγκαίες συνοδές υποδομές. Και εκεί δεν έχει δοθεί μέχρι στιγμής η απαραίτητη προσοχή σε ό,τι αφορά το νέο αεροδρόμιο.
Έπειτα, πέρα από τις συγκοινωνιακές και μεταφορικές συνδέσεις, υπάρχει ένα μεγάλο κάδρο, ένα ευρύτερο έλλειμμα σε υποδομές. Πρώτο και κυρίαρχο ζήτημα η σταθερά βιώσιμη υδροδότηση του αυξανόμενου πληθυσμού της Ανατολικής Κρήτης, μόνιμα εγκατεστημένου και τουριστικού, που με το νέο αεροδρόμιο θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο μέσα σε λίγα χρόνια.
Τι νερό θα καταναλώνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που προσδοκούμε ότι θα έρχονται τα επόμενα χρόνια; Με τις σημερινές συνθήκες είναι αδύνατο να καλυφθούν αυτές οι ανάγκες, το παραδέχονται όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς. Συνεπώς, επείγει να προχωρήσει ο σχεδιασμός για τη σημαντική διεύρυνση των πηγών υδροληψίας και του εκσυγχρονισμού των δικτύων ύδρευσης συνολικά, παράδειγμα ο τραγικός αγωγός των Μαλίων.
Σαν αυτό το παράδειγμα υπάρχουν και άλλα. Και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συνδέονται με την ανάπτυξη που αναμένεται ότι θα εισφέρει το νέο διεθνές αεροδρόμιο. Καλές λοιπόν οι επισκέψεις, οι στρογγυλεμένες δηλώσεις και οι φωτογραφίες στα εργοτάξια, αλλά πρέπει να έρχονται από κοντά και κάποιες απαντήσεις στα κρίσιμα ζητήματα.