Καλεσμένος στην εκπομπή “Buongiorno” βρέθηκε ο Μιχάλης Σαράντης όπου, μεταξύ άλλων, μίλησε για ένα προσωπικό βίωμα που τον βάραινε για χρόνια και του προκαλούσε έντονο αίσθημα ενοχής.
Όπως αποκάλυψε, για μεγάλο χρονικό διάστημα ένιωθε πως έφερε ευθύνη επειδή ο παιδικός του φίλος “έφυγε” από τη ζωή, ενώ εκείνος συνέχισε να ζει. Η αίσθηση αυτή υποχώρησε μόνο όταν, ένα βράδυ, μιλώντας τυχαία με μια άγνωστη κοπέλα, εκείνη τού είπε με απόλυτη φυσικότητα πως δεν ευθυνόταν σε τίποτα. Αυτή η απλή κουβέντα, όπως τόνισε, τον απελευθέρωσε από τις ενοχές που κουβαλούσε επί χρόνια.
«Έχασα τον καλύτερό μου φίλο σε πολύ τρυφερή ηλικία. Ένιωθα πολλές ενοχές που έμεινα εγώ στη ζωή και έφυγε εκείνος. Για πολλά χρόνια δεν έκανα όσα θα μπορούσα γιατί ένιωθα ενοχές που έχω μείνει εγώ στη ζωή και δεν έχει μείνει αυτό το λαμπρό παιδί που έφυγε τότε, ο Ηλίας. Ένιωθα τρομερές ενοχές σε όλα…» δήλωσε αρχικά, ο Μιχάλης Σαράντης.
Και πρόσθεσε: «Δεν ένιωθα ότι έφταιγα. Ήμασταν στο Δημοτικό με τον Ηλία. Ήταν ένα λαμπρό παιδί. Φανταστικό παιδί, φωτεινό, πανέξυπνο, ευγενέστατο…Εγώ κι εκείνος ήμασταν από τους κοντούληδες της τάξης στο Δημοτικό. Ήμασταν μαζί από την πρώτη Δημοτικού μέχρι τη μέρα που έφυγε. Ο Ηλίας αρρώστησε στην πρώτη Γυμνασίου και σταμάτησε το σχολείο εκεί.
Τον ξαναείδα στη Β’ Γυμνασίου, το καλοκαίρι που μεσολάβησε εγώ ψήλωσα. Μας κάλεσαν οι γονείς του με τα άλλα παιδιά να πάμε να τον δούμε, για να τον χαιρετήσουμε ουσιαστικά. Πήγα και ήμουν ένα κεφάλι πιο ψηλός από εκείνον, και μου λέει, “είδες φιλαράκο μου; Ψήλωσες”. Κάπου εκεί εγώ διαλύθηκα. Δεν μου το έκανε επίτηδες. Το έκανε από χαρά για τον φίλο του, και από στεναχώρια γιατί εκείνος έφευγε. Εγώ όμως διαλύθηκα….».
Τέλος, ο Μιχάλης Σαράντης εξομολογήθηκε: «Σταμάτησα να έχω ενοχές όταν βρέθηκε κάποιος να μου πει ότι δε φταίω εγώ που έφυγε από τη ζωή. Ήταν μια άγνωστη κοπέλα σε ένα μπαρ. Καθόμασταν σε ένα μπαρ που συχνάζαμε, δε φλερτάραμε, πιάσαμε απλώς την κουβέντα και κάπως της είπα αυτό το περιστατικό. Αυτή η κοπέλα τότε μου είπε, “δε φταις”. Όταν το ακούς από κάποιον που δε σε ξέρει, σου ανάβει ένα λαμπάκι μέσα σου. Για εκείνη ήταν το προφανές αυτό…».