Μία συγκινητική ανάρτηση στα social media έκανε ο Μιχάλης Χατζηγιάννης και αναφέρθηκε στην ιστορία της οικογένειά του και τα όσα συνέβησαν στους δικούς του ανθρώπους, όταν οι Τούρκοι εισέβαλλαν στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου 1974.
Με αφορμή τη συμπλήρωση των 51 ετών από την εισβολή του «Αττίλα», ο γνωστός ερμηνευτής με καταγωγή από την Κερύνεια, μίλησε για τους παππούδες του που βίωσαν τον ξεριζωμό και «ξεφύλλισε» με τους θαυμαστές του το φωτογραφικό άλμπουμ της οικογένειάς του. Μάλιστα, ο Μιχάλης Χατζηγιάννης μοιράστηκε και κάποιες συγκλονιστικές μνήμες που έχει από αφηγήσεις.
«Η σημερινή μέρα με βρίσκει στην Κύπρο, να ξεφυλλίζω και πάλι το άλμπουμ… Κάποιες φωτογραφίες στις σελίδες του, από τα ελάχιστα πράγματα που κατάφεραν οι δικοί μου να διασώσουν εκείνη την ημέρα, σαν σήμερα, 51 χρόνια πριν… Ξεφυλλίζω και “ταξιδεύω” στα μονοπάτια μιας ζωής που ξεριζώθηκε τόσο βίαια. “Μπαίνω” στο σπίτι που έμεινε πίσω, με την πόρτα ανοιχτή και το τραπεζομάντηλο στρωμένο. “Μυρίζω” στην αυλή το γιασεμί που σ’ ένα πρωί ξεράθηκε. “Συνομιλώ” με γείτονες που δεν γνώρισα ποτέ…
Μεγάλωσα ξεφυλλίζοντας αυτό το άλμπουμ κι ακούγοντας από τη γιαγιά, τον παππού, τους γονείς, για την Κερύνεια μας και για εκείνο το πρωινό του Ιούλη, που όλα άλλαξαν. Ψυχές που χάθηκαν μα ποτέ δεν ξεχάστηκαν. Ρίζες που ξεριζώθηκαν, μα κράτησαν μέσα τους κόκκους χώμα. Χώμα που άνθισε μέσα από τις αφηγήσεις, τις φωτογραφίες, τα τραγούδια, τις προσευχές, την ελπίδα.
Κάθε φορά που έρχομαι στην Κύπρο, πιάνω στα χέρια μου αυτό το άλμπουμ γιατί μέσα στις σελίδες του, το πριν συναντά το μετά. Το χθες ενώνεται με το σήμερα και μαζί ατενίζουν το αύριο που όλοι προσμένουμε», αναφέρει ο Μιχάλης Χατζηγιάννης στην ανάρτησή του.
«Όταν αποχωρίζεσαι έναν άνθρωπο από την ζωή σου, με τον οποίο έχεις περάσει πολλά και έχεις δεθεί, ο τρόπος για να εκφραστείς είναι να αναβλύζουν από μέσα σου ένα σωρό συναισθήματα. Εκείνη τη στιγμή πολύ εύκολα, τουλάχιστον στην περίπτωση μου, μπορώ να γράψω γιατί είναι τόσα πολλά τα συναισθήματα», είχε εξομολογηθεί πρόσφατα σε συνέντευξη του στην εκπομπή «Καλύτερα δε γίνεται» ο Μιχάλης Χατζηγιάννης.