Ο Χρήστος Νικολόπουλος σε συνέντευξή του αναφέρθηκε εκτενώς στη συνεργασία και τη σχέση του με τον Στέλιο Καζαντζίδη, φωτίζοντας τόσο τη μεταξύ τους ρήξη για την πατρότητα ορισμένων τραγουδιών όσο και πτυχές του χαρακτήρα του αξέχαστου ερμηνευτή.
Μιλώντας στο Action24 για την πορεία του στο λαϊκό τραγούδι, ο γνωστός συνθέτης αποκάλυψε ότι ο Καζαντζίδης εμφανιζόταν ως συνδημιουργός μεγάλων επιτυχιών, όπως το «Υπάρχω», το «Πουκάμισο» και το «Αγριολούλουδο». Όπως εξήγησε, αυτή η πρακτική είχε επιβληθεί από τον ίδιο τον τραγουδιστή στη δισκογραφική εταιρεία, με αποτέλεσμα να προκύψει σοβαρή σύγκρουση, η οποία έληξε όταν εκείνος αναγνώρισε πως τα τραγούδια ανήκουν αποκλειστικά στον Χρήστο Νικολόπουλο.
«Με τον Καζαντζίδη είχαμε διαφωνία σε 35 τραγούδια, “Υπάρχω”, “Πουκάμισο”, “Αγριολούλουδο”, γιατί είχε το όνομά του ως δημιουργός, μαζί με το δικό μου. Το επέβαλε στην εταιρεία, από τότε που βγάλαμε τα πρώτα τραγούδια και μετά τις διαφωνίες που είχαμε, καταλήξαμε να αποδεχτεί πλέον ότι τα τραγούδια είναι δικά μου και να μου τα δώσει πίσω», υποστήριξε ο συνθέτης στην εκπομπή «Αστερόσκονη».
Παράλληλα, σχολίασε και την ταινία «Υπάρχω», υποστηρίζοντας ότι δεν αποτύπωσε με ακρίβεια τη ζωή και την προσωπικότητα του Καζαντζίδη, παρότι, όπως τόνισε, επρόκειτο για μια ιδιαίτερα φροντισμένη παραγωγή με ταλαντούχους συντελεστές.
«Ήταν περισσότερο μυθοπλασία. Πολύ καλογυρισμένη ταινία, αλλά περισσότερο ήταν μύθος παρά η πραγματική ζωή και ο χαρακτήρας του Καζαντζίδη. Ίσως καλά κάνανε γιατί ο κόσμος τον αγάπησε παρά πολύ που έπρεπε να εξωραϊστεί η εικόνα», σχολίασε.
Σκιαγραφώντας τον χαρακτήρα του τραγουδιστή, ο Χρήστος Νικολόπουλος τον περιέγραψε ως έναν πολύ δύσκολο και καχύποπτο άνθρωπο, ο οποίος δεν εμπιστευόταν κανέναν. Την ίδια στιγμή, αναγνώρισε τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Καζαντζίδη στις διεκδικήσεις των τραγουδιστών απέναντι στις δισκογραφικές εταιρείες, καθώς υπήρξε – όπως είπε – ο πρώτος που εξασφάλισε ποσοστά, ανοίγοντας τον δρόμο και για τους υπόλοιπους.
«Ο Στέλιος Καζαντζίδης ήταν πολύ δύσκολος άνθρωπος και καχύποπτος. Φοβόταν τα πάντα, δεν εμπιστευόταν κανέναν. Ο Καζαντζίδης ήταν ο πρώτος που πήρε ποσοστά από τις δισκογραφικές εταιρίες και κατόπιν τον ακολούθησαν και οι άλλοι. Όχι ότι έκανε συνδικαλισμό και τέτοια, δεν υπήρξε αυτό», ανέφερε.
Πέρα από τον Στέλιο Καζαντζίδη, ο Χρήστος Νικολόπουλος μίλησε και για άλλους σημαντικούς ερμηνευτές με τους οποίους συνεργάστηκε, ξεχωρίζοντας μεταξύ άλλων τη Χαρούλα Αλεξίου, της οποίας την απόφαση να αποσυρθεί από το τραγούδι χαρακτήρισε γενναία και απολύτως δικαιωμένη, καθώς – όπως είπε – με αυτόν τον τρόπο «έμεινε στην ιστορία».
«Μου αρέσει φοβερά η Χαρούλα Αλεξίου. Πάνω από όλες τις τραγουδίστριες βάζω αυτή, τη Βιτάλη και φυσικά τη Μαρινέλλα. Το αγαπημένο κομμάτι που έχω γράψει για την Αλεξίου είναι ”Τώρα κι εγώ θα ζήσω”. Είχα πει καλά έκανε και σταμάτησε το τραγούδι. Δεν ήθελε να καταρρίψει τον μύθο που είχε χτίσει και καλά έκανε. Όταν ένιωσε ότι η φωνή της δεν την ακολουθεί όπως πριν, αποφάσισε να σταματήσει και έμεινε στην ιστορία γιατί είναι πολύ δύσκολη απόφαση αυτή», σημείωσε.