Οργή, απόλυτη και ωμή, ήταν το κυρίαρχο συναίσθημα στα λόγια της Κρίστεν Στιούαρτ στην εκδήλωση Academy Women’s Luncheon, όπου η ηθοποιός και πλέον σκηνοθέτιδα πιτέθηκε στο πατριαρχικό σύστημα της κινηματογραφικής βιομηχανίας.
«Θα μπορούσα να φάω αυτό το πόντιουμ με ένα πιρούνι και ένα μαχαίρι, τόση είναι η οργή μου», είπε χαρακτηριστικά η Στιούαρτ, αναφερόμενη στην φυσικοποιημένη αδιαφορία της βιομηχανίας για τις γυναίκες δημιουργούς.
«Η βιομηχανία μας βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης», διακήρυξε η ηθοποιός, η οποία χρειάστηκε οκτώ χρόνια για να υλοποιήσει την πρώτη της σκηνοθετική απόπειρα και κάλεσε τις γυναίκες του κινηματογράφου να απορρίψουν τον τοκενισμό και να «κόψουν το δικό τους νόμισμα».
Η Κρίστεν Στιούαρτ, με μια παρέμβαση που ξεχείλιζε από πάθος και αγανάκτηση, έσπασε τη σιωπή γύρω από τη συστηματική παραμέληση των γυναικών σκηνοθετών στον κόσμο του κινηματογράφου, χαρακτηρίζοντάς την ως τη «βία της σιωπής».
«Είναι άβολο για κάποιους να μιλάμε για την ανισότητα», ανέφερε. «Μπορούμε να συζητάμε για τα μισθολογικά χάσματα και τους φόρους στα ταμπόν και να το μετρούμε με πολλούς ποσοτικούς τρόπους, αλλά η βία της σιωπής… Είναι σαν να μην μας επιτρέπεται καν να είμαστε θυμωμένες» είπε η Στιούαρτ.
Η οργή της έχει ρίζες στη δική της εμπειρία. Όπως εξομολογήθηκε η Στιούαρτ, χρειάστηκε να περάσει μια ολόκληρη οκταετία για να καταφέρει να υλοποιήσει το δικό της πάθος – τη σκηνοθετική της μεταφορά του αυτοβιογραφικού βιβλίου της Λίντια Γιούκναβιτς του 2011, Η Χρονολογία του Νερού (The Chronology of Water).
Η ταινία, με πρωταγωνίστρια την Ιμότζεν Πουτς, έκανε πρεμιέρα στις Κάννες τον Μάιο και πρόκειται σύντομα να κυκλοφορήσει στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η Στιούαρτ ξεκίνησε την ομιλία της αποδίδοντας τα εύσημα στη Γιούκναβιτς ως βασική έμπνευση, δηλώνοντας πως το βιβλίο της «έδωσε φωνή σε ορισμένες αλήθειες που καταλάβαινα ενστικτωδώς».
«Οι σκληρές αλήθειες, όταν ειπώνονται δυνατά, γίνονται εφαλτήρια για την ελευθερία», δήλωσε η Στιούαρτ. «[Η Γιούκναβιτς] Με οδήγησε να αναγνωρίσω το αόρατο κλουβί στο οποίο ζούμε όλοι και πόσο εύκολο είναι να βρούμε τον δρόμο μας έξω αφηγούμενοι την ιστορία μας».
Στο βιβλίο η Αμερικανίδα συγγραφέας μιλάει θαρραλέα για τον κακοποιητή πατέρα της και για το πώς κατάφερε να ζήσει μετά το τραύμα. Η ταινία της Κρίστεν Στιούαρτ προβάλεται στο Film Forward: Διεθνές Διαγωνιστικό του 66ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.