Το 2ο βραβείο στον διαγωνισμό που προκύρηξε η Επιτροπή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης για τις εορταστικές εκδηλώσεις των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 απέσπασε ο Ηρακλειώτης εικαστικός Νεκτάριος Παχιαδάκης. Ο εικαστικός διαγωνισμός και η έκθεση των έργων πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το Ίδρυμα Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα, όπου ήδη φιλοξενείται η έκθεση των έργων, για να τιμήσουν την διακοσιοστή επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας.
Αντικείμενο του διαγωνισμού ήταν μια σύνθεση εικαστικού έργου εμπνευσμένου από την Επανάσταση του 1821.
Η επιμέλεια της έκθεσης πραγματοποιήθηκε από την: Σταυρούλα Μαυρογένη,Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών, ΠΑ.ΜΑΚ., Γεν. Γραμματέας του ΔΣ του Ιδρύματος Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα, καθώς και από την Φανή Τσατσάια, Ιστορικό Τέχνης, Διευθύντρια Ιδρύματος Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα.
Ο Νεκτάριος Παχιαδάκης για το βραβευμένο έργο του μικτής τεχνικής με τίτλο «Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΟΥ….» αναφέρει:
«Αρχικά θέλησα να συνδέσω σκηνές της ιστορικής αυτής περιόδου με μια σύγχρονη ματιά. Μέσα από την διαδικασία της μικτής τεχνικής, του κολάζ και της ζωγραφικής, χρησιμοποίησα έργα του παρελθόντος, σκηνές από την Επανάσταση, εφημερίδες και έγγραφα της περιόδου και το έργο του Γάλλου ζωγράφου Ευγένιου Ντελακρουά, εμπνευσμένο από την μάχη των Ελλήνων στην Τρίτη πολιορκία του Μεσολογγίου που εικονίζει την προσωποποίηση της Ηρωικής Ελλάδας. Η μεταφορά αυτή εκφράζει την σύγχρονη Ελλάδα, τους σύγχρονους αγώνες, τις δυσκολίες των Ελλήνων να σταθούν στα πόδια τους σε αυτόν τον δύσκολο αγώνα ενάντια στην πολιτιστική, οικονομική και υγειονομική κρίση. Με οδηγό τις θυσίες των Ελλήνων ενάντια στον εχθρό, το σθένος και την ανδρεία που επέδειξαν και στο τέλος βγήκαν νικητές, το έργο που δημιούργησα εκφράζει την απόγνωση των σύγχρονων Ελλήνων, αλλά ταυτόχρονα και την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.
Το έργο αποδόθηκε με χρώματα που εκφράζουν το πάθος και την επανάσταση (κόκκινο), καθώς και φόρμες διασπασμένες, κομμένες που πλέκονται μεταξύ τους σαν θραύσματα. Η επιλογή των χρωμάτων εκφράζει την ένταση της σκηνής με το σώμα σε στάση απόγνωσης και το χέρι του αγωνιστή που έχει καταπλακωθεί από τα ερείπια.
Αναζήτησα τρόπους που κατευθύνουν το ένστικτο της ιδέας της επανάστασης και τελικά οδήγησαν στις φόρμες του έργου. Δημιουργήθηκε ένας διάλογος με το τυχαίο και τον ρυθμό που γεννιόταν καθώς προχωρούσε το έργο».