Μία χούφτα παιδιά παίζουν μπάλα σε μία γειτονιά. Θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε γειτονιά, σε οποιοδήποτε σημείο του κόσμου. Γιατί τα παιδιά δεν καταλαβαίνουν από χρώματα, εθνικότητες και θρησκείες. Θέλουν απλώς να απολαύσουν την ημέρα τους.
Η εικαστικός από το Ηράκλειο, κ. Ειρήνη Λιναρδάκη, και το σχέδιό της με τον τίτλο “Ημέρα” διακρίθηκαν σε διαγωνισμό που διενεργήθηκε από το γραφείο του δημάρχου της Ν. Υόρκης για την κλιματική αλλαγή. Αυτή τη στιγμή ετοιμάζει τις βαλίτσες της για να ταξιδέψει στις ΗΠΑ και τους επόμενους μήνες η τοιχογραφία της, μήκους 213 μέτρων, θα κοσμεί για πέντε χρόνια το Red Hook στο Brooklyn, μία περιοχή που επλήγη από τον τυφώνα Σάντι.
Στο διαγωνισμό συμμετείχαν καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, επελέγησαν τρία έργα, μεταξύ των οποίων της κ. Λιναρδάκη. Σκοπός των διοργανωτών είναι μέσα από τα έργα που θα τοποθετηθούν στη συγκεκριμένη γειτονιά να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο για την κλιματική αλλαγή.
«Ολοι καταγόμαστε από την παιδική μας ηλικία»
Στο σχέδιό της μπορεί κανείς να διακρίνει τις φιγούρες παιδιών σε χαλαρές στιγμές, με φόντο πολύχρωμα υφάσματα που έρχονται από διάφορες χώρες, τις οποίες η κ. Λιναρδάκη έχει επισκεφτεί. Είναι μεταξύ άλλων, χώρες με εμφυλίους πολέμους, με φτώχεια, με μεγάλες καταστροφές, όπως η Λιβερία, η Νιγηρία, το Αφγανιστάν. Χρησιμοποιεί ζωηρά μοτίβα για να δείξει τον πολυεθνικό χαρακτήρα της γειτονιάς.
Η Ηρακλειώτισσα εικαστικός σκοπίμως προβάλλει χαρούμενες εικόνες, πολύχρωμες «εκρήξεις» απόλαυσης, ενέργειας, με παιδιά που μοιράζονται την καθημερινότητά τους. «Είναι μία μέρα από την παιδική μας ηλικία, το μέρος από όπου όλοι προερχόμαστε» περιγράφει.
Η κ. Λιναρδάκη στα ταξίδια που πραγματοποιεί στο εξωτερικό, βλέπει παιδιά που υποφέρουν από πολέμους, που έχουν μείνει ανάπηρα, είναι φτωχά και δεν έχουν πολλές διεξόδους στη ζωή τους. Εστιάζει, όπως και στη δουλειά της που κάνει στο Ηράκλειο, στην παιδική ηλικία, «η μόνη πατρίδα είναι τα παιδικά μας χρόνια. Όλοι ήμασταν παιδιά. Μπορεί όταν μεγαλώνουμε να μπαίνουν στη μέση θέματα εθνών, συνόρων… Όμως, όλοι είχαμε κάποτε παιδική ηλικία, ανεξάρτητα αν είμαστε Έλληνες» περιγράφει.
Το παράδειγμα του Broοklyn
«Πρέπει να καταλαβαίνουμε την ανάγκη των ανθρώπων να φύγουν από εκεί που βρίσκονται για να γλυτώσουν από τον πόλεμο, ίσως επειδή δεν έχουν τις σωστές ευκαιρίες να προσφέρουν ο, τι θα ήθελαν για τον εαυτό τους, τα παιδιά τους, την οικογένειά τους» αναφέρει η κ. Λιναρδάκη.
Σημειώνει πως και στο κείμενο της Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναφέρεται ότι οποιοσδήποτε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να φεύγει από μία χώρα, ακόμα και αν είναι η δική του. Φυσικά, αυτό προϋποθέτει ότι κάποια άλλη χώρα θα τον δεχτεί. Το Brooklyn αποτελεί, όπως λέει, ένα μοναδικό παράδειγμα όπου άτομα από διάφορα σημεία του πλανήτη ζουν αρμονικά, όπου υπάρχει και μία τεράστια ελληνική κοινότητα.
Εξάλλου, όπως λέει η Ηρακλειώτισσα εικαστικός, οι ανταλλαγές μεταξύ των ανθρώπων με διαφορετική κουλτούρα αποτελούν τροφή για τον ίδιο τον πολιτισμό.
«Το μήνυμα του έργου είναι ότι η λύση για όλα είναι η παιδεία. Τα παιδιά είναι σχεδόν όλα σωστά σε ό,τι κάνουν, τραγουδούν, παίζουν, αγαπάνε και τους αρέσει να τα αγαπάς.
Μετά.. χαλάνε και αρχίζουμε να δείχνουμε με το δάκτυλο τι είναι ο καθένας μας. Όμως, αν ήμασταν αγαπημένοι, θα ξεχνούσαμε τα προβλήματα και θα βρίσκαμε μία λύση για όλα» τονίζει.
Η κ. Λιναρδάκη και ο Γάλλος σύζυγός της, Vincent Parisot, μοιράζουν τη ζωή τους ανάμεσα στο Ηράκλειο, την Αγία Τριάδα, μία γειτονιά που αγαπούν ιδιαίτερα, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και άλλες χώρες, στις οποίες ταξιδεύουν και δημιουργούν.
Μεγαλώνουν, όμως, εδώ τα δύο τους παιδιά, τον 13χρονο Οδυσσέα και τον 6χρονο Ελία, που πολλές φορές είναι πολύτιμοι συνεργάτες στα έργα τους!