Δέκα χρόνια συμπληρώθηκαν από την ημέρα που ο Θόδωρος Αγγελόπουλος [1935-2012] πέρασε στην αιωνιότητα, αφήνοντας για πάντα στραμμένους τους προβολείς στην πολυβραβευμένη διαδρομή του στην έβδομη τέχνη.
Ήταν 24 Ιανουαρίου του 2012, όταν ο σπουδαίος σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός κινηματογράφου, Θόδωρος Αγγελόπουλος, τραυματίστηκε θανάσιμα στο διάλειμμα των γυρισμάτων της ταινίας του «Η Άλλη Θάλασσα» στη Δραπετσώνα, από διερχόμενη μοτοσυκλέτα.
Με την επάνοδό του στην Ελλάδα το 1964 θα εργαστεί στην εφημερίδα «Δημοκρατική Αλλαγή» ως κριτικός κινηματογράφου, μαζί με τους καλούς του φίλους, την Τώνια Μαρκετάκη και τον Βασίλη Ραφαηλίδη. Το 1965 του προτείνεται από τον Βαγγέλη Παπαθανασίου και το συγκρότημα Φόρμινξ να γυρίσει μια ταινία για το μουσικό συγκρότημα, η οποία όμως, δεν έμελλε να ολοκληρωθεί ποτέ. Η πρώτη του ταινία παρουσιάζεται το 1968 και είναι η μικρού μήκους «Εκπομπή» που θα προκαλέσει αίσθηση στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ενώ δύο χρόνια αργότερα η μεγάλου μήκους «Αναπαράσταση», όντας η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη, θα σημαδέψει τη νέα εποχή του ελληνικού κινηματογράφου.
Μέσα στην καρδιά της δικτατορίας σκηνοθετεί το πρώτο μέρος της τριλογίας της Ιστορίας, τις «Μέρες του `36» (1972). Μετά από τρία χρόνια, και γυρίσματα στα κρυφά λόγω της απειλής της λογοκρισίας, ο Αγγελόπουλος επιστρέφει με την πιο φιλόδοξη και ίσως την σπουδαιότερη ταινία της καριέρας του: «Ο Θίασος» (1975).
Το έργο του χαρακτηρίζεται από την εκτεταμένη χρήση μεγάλων σε διάρκεια μονοπλάνων, μια έμμεση και ιδιάζουσα προσέγγιση της ιστορίας και του μύθου, μέσα από παιχνίδια με τη μνήμη και νωθρούς στοχασμούς του παρελθόντος, ένα καθαρά προσωπικό αφηγηματικό ύφος, με απουσία ευθύγραμμης χρονικά αφήγησης, εικόνες γεμάτες συμβολισμούς, αλληγορίες και μεταφορές, καθώς και μια ποιητική χρήση της κινηματογραφικής γλώσσας. Έχει συνεργαστεί με συγγραφείς όπως ο Θανάσης Βαλτινός, ο Πέτρος Μάρκαρης, ο Τονίνο Γκουέρα κ.ά.