Μέσα σε τέσσερις τοίχους αναγκάζονται να ζουν, πλέον, οι περισσότεροι πολίτες που θέλουν να κρατήσουν έξω από την πόρτα τους τον κοροναϊό και να προστατεύσουν όσους αγαπούν και ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού.
Όλοι αναζητούν τρόπους για να γεμίζουν δημιουργικά τον άπλετο ελεύθερο χρόνο που έχουν πλέον στη διάθεσή τους.
Με αυτό το σκεπτικό δημιουργήθηκαν τα Παραμύθια της Ελπίδας, μια ανοιχτή ομάδα στο Facebook, όπου ο καθένας μπορεί να μοιραστεί ελεύθερα «παραμύθια».
Η ομάδα ξεκίνησε από Ηρακλειώτες και αγκαλιάζεται από πολλά μέρη της χώρας.
Το μοναδικό κριτήριο είναι ότι τα «παραμύθια» θα πρέπει – με τον δικό τους τρόπο φυσικά – να μιλάνε για την ελπίδα και να δημιουργούν θετικά συναισθήματα. Η φόρμα, το μέγεθος και το είδος μπορεί να είναι ο,τιδήποτε. Μπορεί να είναι ακόμη και ένα τραγούδι, μια εικόνα, ένα θεατρικό ή ένα βιντεάκι. Δεν υπάρχουν στεγανά, ούτε κανόνες. Φαντασία (και αγάπη) μόνο…
Τα μέλη της ομάδας τονίζουν πως “Ένας επιπλέον βασικός στόχος της ομάδας, είναι να δώσει κίνητρο και διέξοδο στους δημιουργικούς ανθρώπους να βγάλουν τη μαυρίλα των ημερών από μέσα τους και να τη μεταμορφώσουν σε φως. Κανένας δεν είναι καλά αυτό τον καιρό, αλλά όταν γεμίζεις το κεφάλι σου με δημιουργικές σκέψεις, αναγκαστικά μειώνεται ο διαθέσιμος χώρος για τις μαύρες.
Εάν σας αρέσει η ιδέα, μπείτε και γράψτε, μοιραστείτε, διαβάστε, εμπνευστείτε…
Αν ποστάρετε κάτι χρησιμοποιείστε το hashtag: #paramythiaelpidas”.
Γεια σου, με λένε Ελπίδα!
Τα βράδια μ’ αρέσει να διηγούμαι παραμύθια στον φίλο μου τον άνεμο. Αυτός με τη σειρά του, τα παίρνει στη δροσερή αγκαλιά του και τα μεταφέρει σ’ ολόκληρη τη γη. Μερικές φορές, πάει και τα φυτεύει στα σύννεφα κι αυτά πέφτουν μαζί με τη βροχή πάνω στα κεφάλια των ανυποψίαστων περαστικών. Άλλες φορές πάλι, τρυπώνει στα σπίτια μέσα από ανοιχτά παραθυρόφυλλα, κλειδαρότρυπες και air condition και τα σφυρίζει στα όνειρα των μικρών παιδιών, των τρελών και των γέρων.
Κάθε παραμύθι μου είναι εντελώς διαφορετικό απ’ όλα τ’ άλλα. Κάποια είναι μόνο μια πρόταση, ενώ άλλα ολόκληρες σελίδες. Μερικά είναι γραμμένα σε πρόζα, άλλα είναι θεατρικά κι άλλα γουστόζικα ποιηματάκια. Μα όλα έχουν κάτι κοινό. Είναι φτιαγμένα για να ζεσταίνουν καρδιές και να χαρίζουν χαμόγελα, ώστε να βοηθούν τους ανθρώπους στις δύσκολες ώρες και να τους υπενθυμίζουν ότι – ακόμα κι αν νομίζουν πως έχω χαθεί – εγώ πάντα θα βρίσκομαι κάπου «εκεί έξω» να τους στέλνω τα παραμύθια μου με τον φίλο μου τον άνεμο.