Οι σημαντικότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του ‘21

Η χαμένη «χρυσή» πόλη που ανακαλύφθηκε στην Αίγυπτο φέτος τον Απρίλιο και χαρακτηρίστηκε ως  ένα από τα σημαντικότερα ευρήματα μετά την ανακάλυψη του τάφου του Τουταγχαμών  ,είναι η σημαντικότερη ανακάλυψη παγκοσμίως, σύμφωνα με το περιοδικό  Archaeology Magazine.

Aκόμα  στο φετεινό κατάλογο βρίσκονται τo πρώτο παράδειγμα τέχνης στον κόσμο στο Θιβέτ,  τα κοκκάλινα εργαλεία  μεταξύ 120.000 και 90.000 ετών στο Μαρόκο,  οι πρώτοι Αμερικάνοι στο Νέο Μεξικό, οι προϊστορικές οι ανάγλυφες καμήλες στηΣαουδική Αραβία και ο παλαιότερος χάρτης στην Ευρώπη που βρέθηκε στη Γαλλία. Ειδικότερα:

 

Η χαμένη «χρυσή»  πόλη | Αίγυπτος

Η μεγαλύτερη αρχαία πόλη της Αιγύπτου, η οποία ήταν θαμμένη κάτω από την άμμο για χιλιετίες ανακαλύφθηκε φέτος τον Απρίλιο. Οι αρχαιολόγοι δήλωσαν  ότι πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα ευρύματα μετά την ανακάλυψη του τάφου του Τουταγχαμών και χρονολογείται σε 3.000 έτη.Η Άτεν, όπως είναι το όνομά της, η χαμένη «χρυσή πόλη» εντοπίστηκε κοντά στο Λούξορ, όπου βρίσκεται η Κοιλάδα των Βασιλέων.

«Η αιγυπτιακή αποστολή με επικεφαλής τον δρ. Ζαχί Χαβάς εντόπισε την πόλη που είχε χαθεί κάτω από την άμμο», δήλωσε η αρχαιολογική ομάδα. «Η πόλη είναι 3.000 ετών, χρονολογείται στη βασιλεία του Αμενχοτέπ (ή Αμένωφις) ΙΙΙ και συνέχισε να χρησιμοποιείται από τους Τουταγχαμών και Φαραώ Άυ». Σύμφωνα με τους ειδικούς, η αρχαία πόλη είναι η μεγαλύτερη που ανακαλύφθηκε ποτέ στην Αίγυπτο.

Χρονολογείται από την εποχή του φαραώ Αμένοφι ΙΙΙ, ο οποίος κυβέρνησε τη χώρα από το 1391 έως το 1353 π.Χ., σύμφωνα με τον Ζαχί Χαουάς, Αιγύπτιο αρχαιολόγο που ηγήθηκε της αποστολής.

Αυτή την πόλη αναζητούσαν πολλοί “αλλά κανείς δεν την είχε ποτέ βρει”, δήλωσε Χαουάς, πρώην υπουργός Αρχαιοτήτων. Οι ανασκαφές ξεκίνησαν τον Σεπτέμβριο του 2020 μεταξύ των ναών του Ραμσή III και Αμένοφι III κοντά στην πόλη Λούξορ, περίπου 500 χιλιόμετρα νότια του Καϊρου. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, προς έκπληξη όλων, η ομάδα βρήκε πολλά πλίνθινα τούβλα – μια “μεγάλη, καλά διατηρημένη πόλη, με σχεδόν ολόκληρους τοίχους και δωμάτια γεμάτα καθημερινά αντικείμενα”, ανέφεραν οι αρχαιολόγοι.

 

To πρώτο παράδειγμα τέχνης στον κόσμο|Θιβέτ

Επιστήμονες από την Κίνα, τη Βρετανία και τις ΗΠΑ ανακοίνωσαν τον Σεπτέμβριο, ότι ανακάλυψαν στην περιοχή Κουεσάνγκ του Οροπεδίου του Θιβέτ, σε υψόμετρο περίπου 4.200 μέτρων, μία σειρά από πέντε αποτυπώματα χεριών και άλλων τόσων πατημασιών πάνω σε πετρώματα, τα οποία χρονολογούνται προ 169.000 έως 226.000 ετών, δηλαδή από τη Μέση Πλειστόκαινο Περίοδο.

Αν αυτά τα αποτυπώματα δημιουργήθηκαν από πρόθεση και όχι τυχαία, τότε θα μπορούσε να θεωρηθούν το αρχαιότερο γνωστό παράδειγμα «ακίνητης» τέχνης, τουλάχιστον τρεις έως τέσσερις φορές παλαιότερο από αντίστοιχες περιπτώσεις στη Γαλλία (σπήλαιο Σοβέ), στην Ισπανία (σπήλαιο Ελ Καστίγιο) και στην Ινδονησία (νήσο Σουλαβέζι), που χρονολογούνται πριν από 30.000 έως 45.000 χρόνια.

Με βάση τα σχήματα και τα μεγέθη, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι επρόκειτο για δύο «δημιουργούς», πιθανότατα παιδιά ηλικίας επτά έως δώδεκα ετών. Αν αυτό, όντως, ισχύει, ενισχύει προηγούμενες ενδείξεις από άλλα μέρη ότι τα παιδιά ήταν ανάμεσα στους πρώτους «καλλιτέχνες» του γένους Homo.

 

Κοκκάλινα εργαλεία μεταξύ 120.000 και 90.000 ετών | Μαρόκο

Διαλέγοντας ανάμεσα σε  περίπου 12.000 θραύσματα οστών που ανασκάφηκαν από το σπήλαιο Contrebandiers κοντά στην ακτή του Ατλαντικού του Μαρόκου, η αρχαιολόγος Emily Hallett του Ινστιτούτου Max Planck για την Επιστήμη της Ανθρώπινης Ιστορίας παρατήρησε ότι μερικά ήταν λεία και γυαλιστερά, σαν να είχαν διαμορφωθεί σκόπιμα από ανθρώπινα χέρια.

Μετά από συνεννόηση με τους συναδέλφους της, διαπίστωσε ότι 62 από τα θραύσματα είναι οστέινα εργαλεία που χρονολογούνται μεταξύ 120.000 και 90.000 ετών.

Αυτά περιλαμβάνουν μια σειρά εργαλείων που κατασκευάζονται από οστά που προέρχονται από τα πλευρά  ζώων. «Πρέπει να γίνουν  πολλά βήματα για να  επεξεργαστεί  κάποιος ένα δέρμα ζώου ώστε να είναι εύπλαστο, λείο και έτοιμο να φορεθείτόνισε η  Hallett.

«Αυτά τα εργαλεία αφαιρούν τους συνδετικούς ιστούς και τα λίπη από το δέρμα χωρίς να το τρυπήσουν και να το καταστρέψουν».

 

Οι πρώτοι Αμερικάνοι | Νέο Μεξικό

Απολιθωμένα αποτυπώματα που ανακαλύφθηκαν στο Νέο Μεξικό δείχνουν ότι οι πρώτοι άνθρωποι περπατούσαν στη Βόρεια Αμερική πριν από περίπου 23.000 χρόνια.

Όπως ανέφεραν οι ερευνητές, τα πρώτα αποτυπώματα βρέθηκαν σε ξηρή κοίτη λίμνης στο Εθνικό Πάρκο White Sands, το 2009. Οι επιστήμονες του Αμερικανικού Γεωλογικού Ινστιτούτου ανέλυσαν πρόσφατα σπόρους που είχαν κολλήσει στα ίχνη αυτά για να προσδιορίσουν την κατά προσέγγιση ηλικία τους, που κυμαινόταν  από περίπου 22.800 έως 21.130 χρόνια πριν.

Τα ευρήματα μπορεί να ρίξουν φως σε ένα μυστήριο που απασχολεί εδώ και καιρό τους επιστήμονες: Πότε έφτασαν οι άνθρωποι στην Αμερική για πρώτη φορά, αφού έφυγαν από την Αφρική και την Ασία; Οι περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν ότι η προϊστορική μετανάστευση ήρθε μέσω μιας βυθισμένης, πλέον, χερσαίας γέφυρας που συνέδεε την Ασία με την Αλάσκα.

Με βάση διάφορα στοιχεία – συμπεριλαμβανομένων λίθινων εργαλείων, απολιθωμένων οστών και γενετικής ανάλυσης – άλλοι ερευνητές έχουν προσφέρει μια σειρά πιθανών ημερομηνιών για την άφιξη του ανθρώπου στην Αμερική, που χρονολογείται από 13.000 έως 26.000 χρόνια πριν ή περισσότερο. Η τρέχουσα μελέτη παρέχει μια πιο σταθερή βάση για το πότε οι άνθρωποι ήταν σίγουρα στη Βόρεια Αμερική, αν και θα μπορούσαν να είχαν φτάσει νωρίτερα,  λένε οι συγγραφείς της.

 

Προϊστορικές οι ανάγλυφες καμήλες | Σαουδική Αραβία

Σειρά αρχαίων ανάγλυφων, λαξευμένων στους βράχους της ερήμου της Σαουδικής Αραβίας, που απεικονίζουν καμήλες σε πραγματικό μέγεθος, είναι πολύ παλαιότερα από ό,τι πίστευαν μέχρι πρότινος οι επιστήμονες. Νέα μελέτη αποκάλυψε πως πρόκειται για δημιουργίες της προϊστορικής περιόδου.

Το 2018, όταν οι αρχαιολόγοι ανακοίνωσαν την ανακάλυψη σχεδόν δώδεκα ανάγλυφων, υπήρχε το ερώτημα ποιος δημιούργησε το λεγόμενο «Site Camel», γιατί και πότε.

Ενώ η τέχνη στους βράχους ήταν σύνηθες φαινόμενο σε ολόκληρη την περιοχή, δεν υπήρχε τίποτα τόσο εντυπωσιακό όσο αυτά τα μνημειώδη γλυπτά. Όταν ανακαλύφθηκαν, το 2018, οι ερευνητές εκτιμούσαν ότι δημιουργήθηκαν πριν από περίπου 2.000 χρόνια.

Αυτό βασίστηκε στην ομοιότητά τους με τα ανάγλυφα που υπάρχουν στη αρχαία πόλη της Πέτρας στην Ιορδανία. Αλλά μια νέα μελέτη τοποθετεί την ηλικία τους πιο παλιά, πριν από 7.000 και 8.000 χρόνια,  περίπου.

Η ακριβής χρονολόγηση των σκαλιστών γλυπτών αποτελεί πρόκληση για τους ερευνητές. Σε αντίθεση με τις προϊστορικές απεικονίσεις στις σπηλιές, για παράδειγμα, σε αυτά τα γλυπτά συχνά δεν υπάρχει οργανική ύλη για να γίνει δειγματοληψία.

Επίσης, σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι σπάνια η τέχνη αυτού του μεγέθους σε βράχο, στη συγκεκριμένη περιοχή.Οι ερευνητές, οι οποίοι δημοσίευσαν τα ευρήματά τους στο Journal of Archaeological Science, αξιολόγησαν τα πρότυπα διάβρωσης, ανέλυσαν σημάδια από τα εργαλεία και ερεύνησαν τα οστά ζώων που βρέθηκαν στον χώρο για να καθορίσουν μια νέα χρονολογική περίοδο για τη δημιουργία των γλυπτών.

Η ηλικία τους τα καθιστά ακόμη παλαιότερα από άλλα αρχαία ορόσημα όπως το Στόουνχεντζ -ηλικίας 5.000 ετών ή τις Πυραμίδες στη Γκίζας -ηλικίας 4.500 ετών. Τη στιγμή της δημιουργίας τους, η Σαουδική Αραβία ήταν πολύ διαφορετική, με διάσπαρτες πεδιάδες από γρασίδι και λίμνες και όχι ερήμους, όπως την γνωρίζουμε σήμερα. Δεν είναι σαφές γιατί δημιουργήθηκαν τα γλυπτά αυτά, αλλά οι ερευνητές εικάζουν ότι θα μπορούσαν να αποτελούν ένα σημείο συνάντησης για νομαδικές φυλές.

 

Η χαμένη «χρυσή» πόλη στην Αίγυπτο

Ο παλαιότερος χάρτης στην Ευρώπη | Γαλλία

Μια πέτρινη πλάκα 4.000 ετών, που ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά πριν από έναν αιώνα στη Γαλλία, μπορεί να είναι ο παλαιότερος χάρτης στην Ευρώπη, σύμφωνα με νέα μελέτη.

Η πλάκα Saint-Bélec χρονολογείται από την πρώιμη εποχή του Χαλκού (2150-1600 π.Χ.) και ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1900 σε προϊστορικό νεκροταφείο στην περιοχή της Φινιστέρ στη Βρετάνη. Η πλάκα πιθανότατα είχε κατασκευαστεί πριν ξαναχρησιμοποιηθεί για ταφή προς το τέλος της πρώιμης εποχής του Χαλκού (1900-1640 π.Χ.).

Μετά την ανακάλυψή της, η σπασμένη πλάκα μήκους 3,9 μέτρων, μεταφέρθηκε αρχικά σε ένα ιδιωτικό μουσείο πριν αποκτηθεί από το Μουσείο Εθνικών Αρχαιοτήτων της Γαλλίας το 1924. Στη συνέχεια αποθηκεύτηκε σε ένα γαλλικό κάστρο, όπου «ξεχάστηκε» μέχρι να ξαναεμφανιστεί στο κελάρι του το 2014. Αλλά μόλις πρόσφατα οι ερευνητές άρχισαν να μαθαίνουν την ενδιαφέρουσα ιστορία πίσω από αυτήν την προϊστορική πλάκα.

Το 2017, μια ομάδα ερευνητών στην Ευρώπη άρχισε να αναλύει τα χαρακτικά στην πλάκα χρησιμοποιώντας τεχνικές υψηλής ανάλυσης και φωτογραμμετρία, μια διαδικασία ανάλυσης ενός αντικειμένου με τη λήψη λεπτομερών φωτογραφιών.

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι η πλάκα είχε όλα τα σημάδια που θα είχε και ένας χάρτης, όπως μοτίβα που ενώνονται με γραμμές.

Διαπίστωσαν επίσης ότι οι γραμμές αντιπροσώπευαν ένα δίκτυο ποταμών και οι δημιουργοί του χάρτη φαίνεται να χρησιμοποίησαν σκόπιμα ένα τρισδιάστατο σχήμα για να αναπαραστήσουν μια κοιλάδα.

Οι ερευνητές συνέκριναν τα χαρακτικά στην πλάκα με τα γεωγραφικά στοιχεία της τοποθεσίας και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η πλάκα αντιπροσώπευε μια περιοχή περίπου 30 χιλιόμετρα κατά μήκος του ποταμού Οντέτ στη δυτική Γαλλία.