Η “εκθεση ”Time wraps – Λαβύρινθος χώρα’’, ένα έργο του εικαστικού Δημήτρη Λάμπρου, θα λάβει χώρα στ’ Ανώγεια το τριήμερο 30 – 31 Ιουλίου & 1 Αυγούστου, στο πλαίσιο του φεστιβάλ “Η τέχνη ταξιδεύει σε μνημεία της Κρήτης” που οργανώνει η Περιφέρεια.
Η έκθεση που θα εγκαινιαστεί στις 30 Ιουλίου, στις 7:30 το απόγευμα, είναι μια εγκατάσταση λαβυρίνθου και ηχοτοπίο σε συγκρότημα μιτάτων.
Το έργο αποτελείται από μεταλλική κατασκευή λαβυρίνθου με φώτα led, 700cm μήκους X 500cm πλάτους Χ 70cm ύψους, στον περιβάλλοντα χώρο του μιτάτου και εσωτερικά στον κενό χώρο, πλαισιώνεται με ηχοτοπίο.
Το ηχοτοπίο εμπεριέχει το ηχητικό αποτύπωμα του μαγνητικού πεδίου της περιστροφής του πλανήτη ΔΙΑ, κατά το έτος 2020: ηχοποιημένο φάσμα: plasma wave experiment (κυμματογραφές σε συχνότητες 20 Herz στο ανθρώπινο φάσμα). Το έργο θα παρουσιαστεί στους πρόποδες του Ψηλορείτη, λίγο έξω από τα Ανώγεια. “Το “Time Warps” ξεπερνά-σημειώνει ο καλλιτέχνης- τα στενά όρια ενός ατομικού project. Είναι μία δια-τομεακή και δια-καλλιτεχνική πρόταση, γεφυρώνοντας αντιθετικά πεδία της τέχνης όπως: πραγματικό – εικονικό, ψηφιακό- ανθρωπολογικό.
Με αφορμή τη δημιουργία της εγκατάστασης του λαβυρίνθου στον περιβάλλοντα χώρο του μιτάτου, ερευνάται το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται και δραστηριοποιούνται κοινωνικές ομάδες που ζουν στη περιοχή του Ψηλορείτη και αποτελούν οικονομικό πυλώνα της (εδώ και αιώνες) – συσχετισμός με την έρευνα του Φουκώ για τις ενεργά πραγματωμένες ουτοπίες.
Σύμφωνα με τον Φουκώ οι τόποι αυτοί είναι ιεροί αλλά και τόποι κοσμικοί, τόποι προστατευμένοι και αντιθέτως, τόποι ανοιχτοί και απροστάτευτοι. Υπήρχαν οι τόποι όπου τα πράγματα έχουν τοποθετηθεί λόγω βίαιης μετατόπισης και ακολούθως οι τόποι όπου αντιθέτως τα πράγματα έβρισκαν τη φυσική τους χωροθεσία και ανάπαυση. Όλη αυτή η ιεραρχία, η αντίθεση, η διαπλοκή τόπων αποτελούσε, ό,τι θα μπορούσε να ονομαστεί σε πολύ αδρές γραμμές, ένας χώρος εντόπισης.
Υπάρχουν επίσης, κατά πάσα πιθανότητα σε κάθε κουλτούρα, κάθε πολιτισμό, πραγματικοί χώροι, ενεργοί χώροι, χώροι εγγεγραμμένοι στην ίδια τη θέσμιση της κοινωνίας, οι οποίοι συνιστούν ένα είδος αντι-χωροθεσίας, όπου όλες οι άλλες πραγματικές χωροθεσίες που μπορούν να βρεθούν στο εσωτερικό του πολιτισμού, αντιπροσωπεύονται, αμφισβητούνται και αντιστρέφονται. Τόποι που βρίσκονται έξω από όλους τους άλλους τόπους, μολονότι είναι πραγματικά εντοπίσιμοι. Εν αντιθέσει προς τις ουτοπίες, ονομάζουμε τους τόπους αυτούς ετεροτοπίες.
Στη δική μας έρευνα, δεν σχεδιάζεται μόνο μία εγκατάσταση στο χώρο του μιτάτου, αλλά η εμπειρία του επισκέπτη μέσα σε αυτό. Η έμφαση δίνεται στο πως χωρικά επιφάνειες και διάδρομοι θα βιωθούν από τους επισκέπτες και τι αισθήσεις θα παραχθούν από αυτή τη σύνθεση.Επίσης, σε δεύτερο στάδιο, το έργο θα παρουσιαστεί στην Αθήνα μέσω vitrual reality (με χρήση Οculus Quest Mask). Δημιουργείται μία εικονική – νοητή μετάβαση του θεατή από το τοπίο μνήμης στο τοπίο εμπειρίας. Ο επισκέπτης θα βρεθεί στο εδώ και στο εκεί ταυτόχρονα. “Επίσης, σκοπός του καλλιτέχνη είναι η καταγραφή μαρτυριών για τη δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ”.
Επιμέλεια έκθεσης: Φαίη Τζανετουλάκου, ιστορικός τέχνης, AICA HELLAS
Εγκατάσταση λαβυρίνθου και ηχοτοπίο σε συγκρότημα μιτάτων.
ΚΕΝΤΡΙΚΟΙ ΟΜΙΛΗΤΕΣ:
Δρ. Φαίη Τζανετουλάκου, Επιμελήτρια – Ιστορικός Τέχνης, Ειδική Γραμματέας του Προεδρείου του Ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης AICA Hellas
Γιώργος – Ίκαρος Μπαμπασάκης, συγγραφέας – ποιητής – μεταφραστής
Δρ. Ευθύμης Λαζόγκας, επιμελητής- ιστορικός τέχνης, διδάσκων του Μεταπτυχιακού Εικαστικών Τεχνών της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών
ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ:
Γιάννης Στεφανάκις, ζωγράφος – ποιητής
Χρυσή Σκεπέτζη, ζωγράφος – ποιήτρια
Βούλα Επιτροπάκη, ποιήτρια
Ορέστης Κρικώνης, μουσικός
Ελένη Μπενέκου, σκηνοθέτης – στιχουργός
Performance: Κατερίνα Ανδρουλάκη, εικαστικός
Στέλλα Βουτουφιανάκη, Υψίφωνος
Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 15 Αυγούστου
Ώρες λειτουργίας : 19:30-22:00.