Σε ένα μοναδικό αντάμωμα γεύσεων και ανθρώπων από την Κρήτη και την Κύπρο σε μια βιωματική εσπερίδα με πολλές συγκινήσεις αναφέρεται με κείμενο του ο σύλλογος Φεστιβάλ Κρητικής Κουζίνας.
Η εσπερίδα που έγινε την παραμονή του 11ου Φεστιβάλ Κρητικής Κουζίνας στην κουζίνα του φεστιβάλ στους Αποστόλους περιλάμβανε εκλεκτά εδέσματα της Κρήτης αλλά και το Κυπριακό γλυκό του Πάσχα τις φλαούνες, που δημιούργησαν οι συμμετέχοντες υπό την καθοδήγηση της δημοσιογράφου τηλεμαγείρισσας Χρύσως Λέφου και οι οποίες καταναλώθηκαν από τους παρεβρισκόμενους.
Στα εδέσματα περιλαμβάνονταν αντικριστό, χοχλιδοντολμάδες, φλαούνες, εκλεκτά τυριά και πλήθος παραδοσιακών φαγητών. Αλλά εκείνο που πραγματικά ξεχώρισα ήταν οι άνθρωποι, τα χαμόγελα, η ζεστασιά και η διάθεση να εγκλωβίσουν τις όμορφες στιγμές που δημιούργησαν αναμνήσεις ζωής.
Για την βραδιά στο κείμενο του Φεστιβάλ που ένωσε τα δύο νησιά με τον ιδιαίτερο και μοναδικό τρόπο που ενώνονται οι άνθρωποι σε μια κουζίνα το φεστιβάλ αναφέρει μεταξύ άλλων: “Ήταν μια ξεχωριστή και μοναδική βραδιά, αφού γιορτάσαμε και τα γενέθλια της αγαπημένης μας Μαρούλας, έκλεισε τα 88. Δίπλα της είχε την εγγονή της Νεφέλη Δρακωνάκη.
Η ψυχολόγος Νεφέλη Δρακωνάκη μίλησε για έναν ιδιαίτερο δεσμό που ενώνει γενιές: αυτόν της γεύσης και της μνήμης.
«Ας σκεφτούμε όλοι για μια στιγμή: Ποιο παραδοσιακό φαγητό σας θυμίζει το σπίτι σας; Τη γιαγιά σας;
Οι απαντήσεις είναι διαφορετικές, αλλά το βίωμα είναι κοινό.
Η παραδοσιακή μαγειρική λειτουργεί σαν αγκυροβόλιο για τις αναμνήσεις. Σύμφωνα με την ψυχολογία, η γεύση και η όσφρηση είναι οι αισθήσεις που ενεργοποιούν περισσότερο την καρδιά της μνήμης.
Η παραδοσιακή μαγειρική είναι κομμάτι της πολιτισμικής μας ταυτότητας. Μας θυμίζει ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε.
Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, όπου όλα τείνουν να ομογενοποιούνται, η επιστροφή σε παραδοσιακές συνταγές αποτελεί πράξη αντίστασης και σύνδεσης με τις ρίζες μας. Κι αυτό έχει ψυχολογική αξία.
Οι μελέτες δείχνουν πως άνθρωποι που συντηρούν παραδοσιακές πρακτικές —όπως η οικογενειακή μαγειρική— εμφανίζουν υψηλότερη συναισθηματική σταθερότητα, μειωμένο άγχος και καλύτερη ψυχική υγεία, ακριβώς επειδή αντλούν νόημα και αίσθηση συνέχειας μέσα από αυτές.
Πολλές φορές στη θεραπευτική διαδικασία, όταν οι άνθρωποι ανατρέχουν στα παιδικά τους χρόνια, δεν θυμούνται μόνο πρόσωπα ή γεγονότα — θυμούνται μυρωδιές, γεύσεις, εικόνες από την κουζίνα. Συχνά θυμούνται τις στιγμές που ζύμωναν μαζί με τη γιαγιά τους, που περίμεναν το φαγητό να βγει από τον φούρνο, που έτρωγαν στην αυλή. Κι αυτές οι εικόνες φέρνουν στην επιφάνεια όχι μόνο το παρελθόν, αλλά και τη βαθιά ανάγκη για φροντίδα και θαλπωρή».
