Η Κατερίνα Καλαϊτζάκη και η Κάλη Παπαδάκη είναι 14 ετών, κι εκτός από την ίδια ηλικία, έχουν κοινό την μεγάλη τους αγάπη για το βιολί. Μαθήτριες και οι δύο του Γιάννη Πετράκη, καθηγητή βιολιού στο Ωδείο του Δήμου Ηρακλείου και εκπαιδευτή εγχόρδων της Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων Κρήτης του Δήμου Ηρακλείου, πρόσφατα απέσπασαν και οι δύο σε διαφορετικές κατηγορίες το πρώτο βραβείο στον ιστορικό πανελλήνιο μουσικό διαγωνισμό «Φίλωνας» που διεξήχθη στην Αθήνα.
«Η διπλή αυτή διάκριση -αναφέρει στην «Π» και στο patris.gr ο κ. Πετράκης- αντανακλά την επίμονη και ουσιαστική προσπάθεια που γίνεται καθημερινά, με στόχο όχι μόνο τη δεξιοτεχνία, αλλά και τη βαθύτερη καλλιέργεια της μουσικής σκέψης».
Η Αικατερίνη-Νεφέλη Παπαδάκη, η Κάλη για φίλους και οικογένεια, ξεκίνησε το βιολί στη Β΄ Δημοτικού και αμέσως το αγάπησε. Η ίδια δεν περίμενε την πρωτιά αν και δούλεψε σκληρά. «Στο τέλος, μου έμεινε -τονίζει στην «Π»- μια συγκίνηση, βλέποντας τη χαρά και την υπερηφάνεια των δικών μου ανθρώπων και του δασκάλου μου».
Για την Κάλη, η μουσική σημαίνει πολλά και όχι μόνο σε επίπεδο «πρωταθλητισμού».
«Όταν ακούω μουσική -λέει- ξεφεύγω από το άγχος του σχολείου, τις σκέψεις, τα social media, τις φωνές. Ειδικά το βιολί, είναι ο τρόπος μου να εκφραστώ χωρίς λόγια. Είναι μια στιγμή που είμαι μόνο εγώ και ο ήχος μου. Μπορεί να μην παίζω τέλεια, αλλά αυτό δεν με νοιάζει».
Η Κατερίνα Καλαϊτζάκη, δηλώνει τρισευτυχισμένη αφού βραβεύτηκε τόσο η ίδια όσο και η φίλη της Κάλη. Η Κατερίνα παίζει βιολί εδώ και εννιά χρόνια.
«Ονειρεύομαι -τονίζει- να γίνω μέλος μιας Ευρωπαϊκής Ορχήστρας, με την οποία να κάνω περιοδείες σε όλο τον κόσμο, προσφέροντας χαρά στους ακροατές μέσα από την δύναμη της μουσικής». Η Κατερίνα έχει καταλήξει ήδη ότι το δικό της μονοπάτι στη ζωή είναι το βιολί και η μουσική. «Θέλω -αναφέρει- να ακολουθήσω μουσικές σπουδές, είτε στην Ελλάδα, είτε στο εξωτερικό. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα».
ΟΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
1
Πώς αισθανθήκατε όταν ακούσατε ότι κερδίσατε το πρώτο βραβείο;
2
Ποιο έργο ερμηνεύσατε και γιατί το επιλέξατε;
3
Πόσο καιρό παίζετε βιολί και τι σας έκανε να το αγαπήσετε;
4
Τι είναι για ‘σας η μουσική;
5
Τι ρόλο παίζει ο καθηγητής σας στη μουσική σας διαδρομή;
6
Τι μήνυμα θα δίνατε σε άλλα παιδιά που ξεκινούν τώρα το βιολί;
7
Ποιες είναι οι μουσικές σας φιλοδοξίες για το μέλλον;
8
Έχετε σχέδια μόνο για μουσικές σπουδές ή και άλλες;
Κάλη Παπαδάκη«Το βιολί είναι ο τρόπος μου να εκφραστώ χωρίς λόγια, αλλά είναι χόμπι»
Η Αικατερίνη-Νεφέλη Παπαδάκη, η Κάλη για φίλους και οικογένεια, είναι 14 ετών και φοιτά στη Γ΄ Τάξη του Πρότυπου Γυμνασίου Ηρακλείου. Ξεκίνησε το βιολί στη Β΄ Δημοτικού και αμέσως το αγάπησε, ενώ για τον διαγωνισμό επέλεξε ένα έργο που συνδυάζει τεχνικές απαιτήσεις με μουσικότητα.
Η ίδια δεν περίμενε την πρωτιά αν και δούλεψε σκληρά. «Στο τέλος, μου έμεινε -τονίζει- μια συγκίνηση, βλέποντας τη χαρά και την υπερηφάνεια των δικών μου ανθρώπων και του δασκάλου μου».
Για την Κάλη, η μουσική σημαίνει πολλά και όχι μόνο σε επίπεδο «πρωταθλητισμού». «Όταν ακούω μουσική -λέει- ξεφεύγω από το άγχος του σχολείου, τις σκέψεις, τα social media, τις φωνές. Ειδικά το βιολί, είναι ο τρόπος μου να εκφραστώ χωρίς λόγια. Είναι μια στιγμή που είμαι μόνο εγώ και ο ήχος μου. Μπορεί να μην παίζω τέλεια, αλλά αυτό δεν με νοιάζει».
Η μουσική είναι γι’ αυτήν ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής της, αλλά προς το παρόν δεν σκοπεύει να ακολουθήσει μουσικές σπουδές σε επαγγελματικό επίπεδο. «Το βιολί είναι για μένα χόμπι, ένας τρόπος να ξεφεύγω, να εκφράζομαι και να ηρεμώ. Γι’ αυτό και δεν είναι στο επίκεντρο των σπουδών που σκέφτομαι για το μέλλον».
1
Επειδή δεν περίμενα να κερδίσω το πρώτο βραβείο, είχα έντονα και ανάμεικτα συναισθήματα. Αρχικά αισθάνθηκα έκπληξη. Μετά, φυσικά, χαρά και υπερηφάνεια, καθώς χρειάστηκε να δουλέψω σκληρά σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα για τον συγκεκριμένο διαγωνισμό λόγω άλλων υποχρεώσεων και εξετάσεων που είχαν προηγηθεί. Στο τέλος, μου έμεινε μια συγκίνηση, βλέποντας τη χαρά και την υπερηφάνεια των δικών μου ανθρώπων και του δασκάλου μου.
2
Το έργο που ερμήνευσα ήταν το Κοντσέρτο αρ. 9 για βιολί του Charles-Auguste de Bériot, Op. 104. Το επέλεξα γιατί αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά και μελωδικά έργα του ρομαντικού ρεπερτορίου για σπουδαστές βιολιού, αλλά και γιατί έχει μια ιδιαίτερη μουσική εκφραστικότητα που με αγγίζει.
Το κοντσέρτο αυτό συνδυάζει τεχνικές απαιτήσεις με μουσικότητα, και μου έδωσε την ευκαιρία να δουλέψω τόσο την τεχνική μου όσο και την έκφρασή μου. Ιδιαίτερα, μου άρεσε η αντίθεση ανάμεσα στα πιο λυρικά μέρη και τα πιο ζωηρά. Δεν το επέλεξα επειδή ήταν εύκολο, αλλά επειδή με προκαλούσε να εξελιχθώ και ταυτόχρονα με έκανε να νιώθω ότι μπορώ να εκφραστώ με αυτό που έπαιζα.
3
Ξεκίνησα το βιολί στη Β΄ Δημοτικού και αμέσως το αγάπησα. Παρακολουθώντας διάσημους βιολονίστες, αρχικά μου είχε φανεί πολύ εντυπωσιακό να παίζω κι εγώ σαν αυτούς. Γρήγορα διαπίστωσα ότι είναι δύσκολο να βγάλεις ωραίο και καθαρό ήχο παίζοντας βιολί σε μια τέτοια μικρή ηλικία. Χρειάστηκε να νιώσω ελεύθερη στο παίξιμο του βιολιού, να αισθανθώ ότι το βιολί είμαι εγώ και το δοξάρι είναι η προέκταση του χεριού μου. Αυτό μου πήρε δύο χρόνια.
Σε αυτό το διάστημα τα αισθήματά μου για το βιολί εναλλάσσονταν: άλλοτε δεν σταματούσα να παίζω και άλλοτε έφτανα σε σημείο να σκέφτομαι ακόμα και να τα παρατήσω. Αλλά πάντα είχα τους γονείς μου δίπλα μου να με στηρίζουν και να με ενθαρρύνουν να συνεχίζω, ώστε να μην αποθαρρύνομαι από τις αποτυχίες. Όλα αυτά μαζί, οι εναλλαγές της διάθεσης, η υπομονή, η επιμονή, οι δυσκολίες και οι προκλήσεις, με έκαναν τελικά να λατρέψω το βιολί.
4
Η μουσική είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μου και της ζωής μου. Με ηρεμεί, με ξεκουράζει και πολλές φορές με βοηθά να συγκεντρώνομαι περισσότερο και στη μελέτη των μαθημάτων μου. Όταν ακούω μουσική, ξεφεύγω από το άγχος του σχολείου, τις σκέψεις, τα social media, τις φωνές.
Ειδικά το βιολί, είναι ο τρόπος μου να εκφραστώ χωρίς λόγια. Είναι μια στιγμή που είμαι μόνο εγώ και ο ήχος μου. Μπορεί να μην παίζω τέλεια, αλλά αυτό δεν με νοιάζει. Για μένα, το βιολί είναι το χόμπι μου, το καταφύγιό μου, η ηρεμία μου. Δεν χρειάζεται να το ακολουθήσω επαγγελματικά για να με γεμίζει. Και ίσως αυτό είναι το πιο όμορφο κομμάτι του.
5
Ο καθηγητής μου έχει πολύ σημαντικό ρόλο στην πορεία μου με το βιολί. Δεν είναι απλώς αυτός που μου δείχνει πού να βάλω τα δάχτυλα ή πώς να κρατάω το δοξάρι. Είναι εκεί για να με ενθαρρύνει όταν απογοητεύομαι, να με διορθώσει με τρόπο που να με βοηθάει να καταλαβαίνω, και κυρίως να με εμπνέει. Μου έχει μάθει να βλέπω το βιολί όχι σαν μια «υποχρέωση», αλλά σαν μια ευκαιρία να χαλαρώνω, να εκφράζομαι και να περνάω καλά.
Ακόμα και όταν δεν είμαι τόσο καλά προετοιμασμένη, είναι υπομονετικός και αυτό με κάνει να θέλω να προσπαθήσω περισσότερο. Είναι το κίνητρό μου. Χάρη σ’ εκείνον, το βιολί έχει μείνει ένα σταθερό και όμορφο κομμάτι της ζωής μου. Και αυτό, για μένα, είναι πολύ πιο σημαντικό από οποιοδήποτε βραβείο.
6
Αυτό που θα ήθελα να τους πω είναι να μην αγχώνονται αν στην αρχή όλα φαίνονται δύσκολα ή αν ο ήχος δεν είναι όπως τον φαντάζονταν. Το βιολί είναι ένα όργανο που θέλει υπομονή και επιμονή, αλλά όσο περισσότερο παίζεις, τόσο πιο πολύ σε ανταμείβει. Δεν χρειάζεται να γίνεις σολίστας για να αγαπήσεις το βιολί. Αρκεί να σου προσφέρει χαρά, ηρεμία ή απλώς να σε κάνει να ξεφεύγεις για λίγο από την καθημερινότητα. Να θυμάσαι ότι κάθε φορά που παίζεις, μαθαίνεις κάτι, ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνεις αμέσως.
Και το πιο σημαντικό: να μη συγκρίνεσαι με άλλους. Ο καθένας έχει τον δικό του ρυθμό και τον δικό του λόγο που παίζει μουσική. Απόλαυσε το ταξίδι και δώσε χρόνο στον εαυτό σου να εξελιχθεί.
7
Δεν έχω μεγάλες επαγγελματικές φιλοδοξίες στη μουσική, καθώς προς το παρόν δεν σκοπεύω να γίνω σολίστας. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχω στόχους. Θέλω να συνεχίσω να παίζω βιολί, να γίνομαι κάθε χρόνο λίγο καλύτερη, να παίζω κομμάτια που αγαπώ. Να κρατήσω τη μουσική στη ζωή μου σαν κάτι δικό μου, προσωπικό και αληθινό. Η φιλοδοξία μου είναι απλή: να μη χάσω ποτέ τη χαρά που μου δίνει η μουσική.
8
Η μουσική είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου, αλλά προς το παρόν δεν σκοπεύω να ακολουθήσω μουσικές σπουδές σε επαγγελματικό επίπεδο. Το βιολί είναι για μένα χόμπι, ένας τρόπος να ξεφεύγω, να εκφράζομαι και να ηρεμώ. Γι’ αυτό και δεν είναι στο επίκεντρο των σπουδών που σκέφτομαι για το μέλλον.
Έχω κι άλλες επιθυμίες που θα ήθελα να εκπληρώσω, όπως να ακολουθήσω πανεπιστημιακές σπουδές, και σκέφτομαι να δώσω έμφαση σε αυτές. Παρ’ όλα αυτά, θέλω πάντα να κρατήσω τη μουσική δίπλα μου, σαν σταθερό κομμάτι της ζωής μου, ακόμα κι αν δεν γίνει το επάγγελμά μου.
Κατερίνα Καλαϊτζάκη«Ονειρεύομαι να γίνω μέλος μιας Ευρωπαϊκής Ορχήστρας»
Η Κατερίνα Καλαϊτζάκη είναι 14 χρόνων και μαθήτρια στη Β’ Γυμνασίου στο 1° Πειραματικό Γυμνάσιο Χανίων. Τρισευτυχισμένη, αφού βραβεύτηκε τόσο η ίδια όσο και η φίλη της Κάλη, η Κατερίνα παίζει βιολί εδώ και εννιά χρόνια.
Για την Κατερίνα, η μουσική είναι μια τέχνη που της κάνει παρέα κάθε μέρα είτε ακούγοντας την είτε παίζοντας βιολί. «Επίσης -λέει- νομίζω ότι εκφράζω καλύτερα τα συναισθήματά μου μέσω της μουσικής πάρα των λέξεων».
«Ονειρεύομαι -τονίζει- να γίνω μέλος μιας Ευρωπαϊκής Ορχήστρας με την οποία να κάνω περιοδείες σε όλο τον κόσμο, προσφέροντας χαρά στους ακροατές μέσα από την δύναμη της μουσικής».
Η Κατερίνα έχει καταλήξει ήδη ότι το δικό της μονοπάτι στη ζωή είναι το βιολί και η μουσική. «Θέλω -αναφέρει- να ακολουθήσω μουσικές σπουδές είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα».
1
Βρισκόμουν στην αίθουσα που είχε διεξαχθεί ο διαγωνισμός και περίμενα τα αποτελέσματα με μεγάλη αγωνία. Η Κριτική Επιτροπή ξεκίνησε την ανακοίνωση με την κατηγορία «Μικρά Ταλέντα», από τα μικρούλια του διαγωνισμού προς τα μεγάλα παιδιά.
Έτσι, έμαθα πρώτα ότι η φίλη μου, Κάλη Παπαδάκη, πήρε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία Β1 και χάρηκα πολύ για εκείνη. Όταν ανακοίνωσαν τα βραβεία της κατηγορίας Β2 και άκουσα ότι πήρα κι εγώ το πρώτο βραβείο, ήμουν τρισευτυχισμένη· για μένα, για την φίλη μου και για τον καθηγητή μας, γιατί κι οι δύο μας διακριθήκαμε με το πρώτο βραβείο.
2
Σύμφωνα με τους κανόνες του διαγωνισμού «Ταλέντα Βραβεία Φίλωνας», έπρεπε να επιλέξω μια άσκηση και το πρώτο μέρος από δύο διαφορετικά κονσέρτα, μέσα από μια λίστα που έχει οριστεί, ανάλογα με κάθε ηλικιακή ομάδα. Ήθελα πολύ να παρουσιάσω στους κριτές το πρώτο μέρος του κονσέρτου του F. Mendelssohn, έργο 64 σε μι ελάσσονα, που είχα ήδη παίξει την Κυριακή 30 Μαρτίου στο Ωδείο Δήμου Ηρακλείου.
Όμως, το συγκεκριμένο έργο περιλαμβανόταν στη λίστα της μεγαλύτερης ηλικιακής κατηγορίας. Στην αρχή ένιωσα άγχος ότι, για να παίξω το κονσέρτο του Mendelssohn, θα έπρεπε να συμμετάσχω στην κατηγορία έως 17 ετών. Ο καθηγητής μου, όμως, με ενθάρρυνε, λέγοντάς μου ότι πιστεύει στις δυνατότητές μου.
Τελικά, αποδέχτηκα την πρόκληση και ο καθηγητής μου με βοήθησε να επιλέξω και τα υπόλοιπα κομμάτια: την άσκηση 29 από το βιβλίο ασκήσεων του F. Fiorillo και το πρώτο μέρος του κονσέρτου του W. A. Mozart αρ. 3 Κ. 216 σε Σολ Μείζονα.
3
Παίζω βιολί εδώ και εννιά χρόνια. Ξεκίνησα τα μαθήματα όταν ήμουν 4,5 ετών, στο Ωδείο Ιωάννη Μανιουδάκη στα Χανιά, στην τάξη της κυρίας Χριστίνα Πασχάλη. Από τον Ιανουάριο του 2022, συνεχίζω τις σπουδές μου στο Ωδείο Δήμου Ηρακλείου, με καθηγητή τον κύριο Γιάννη Πετράκη.
Όταν ήμουν μικρούλα, μου άρεσε πολύ να παρακολουθήσω τις συναυλίες του André Rieu με την Johann Strauss Orchestra, και έτσι γεννήθηκε η πρώτη μου αγάπη για το βιολί. Όμως, το αγάπησα ακόμα πιο πολύ όταν έγινα μέλος της Ορχήστρας Νέων Κρήτης Δήμου Ηρακλείου, τον Νοέμβριο 2021.
Μέσα από τις πρόβες και τις συναυλίες της ορχήστρας, είχα την ευκαιρία να ζήσω τη χαρά της ομαδικής μουσικής, να γνωρίσω τον μετέπειτα καθηγητή μου και να συμμετάσχω σε σημαντικές περιοδείες.
4
Για μένα, η μουσική είναι μια τέχνη που μου κάνει παρέα κάθε μέρα, είτε ακούγοντάς την, είτε παίζοντας βιολί. Επίσης, νομίζω ότι εκφράζω καλύτερα τα συναισθήματά μου μέσω της μουσικής πάρα των λέξεων.
5
Ο καθηγητής μου, εκτός από τα μαθήματα όπου μου εξηγεί κάθε λεπτομέρεια, μου μαθαίνει πώς να εφαρμόσω συναίσθημα σε κάθε νότα μιας παρτιτούρας, με ενθαρρύνει, με συμβουλεύει, μου απαντάει σε όλες τις απορίες μου, αλλά είναι και αυστηρός όταν πρέπει.
Μου αρκεί ένα συγκεκριμένο βλέμμα του για να καταλάβω ότι δεν μελέτησα σε βάθος μια φράση ή μια άσκηση. Η αλήθεια είναι ότι δεν μου αρέσουν και πολύ οι ασκήσεις, αλλά μου εξήγησε ότι χωρίς αυτές, δεν θα αποκτήσω καλή τεχνική.
Μου αρκεί ένα συγκεκριμένο βλέμμα του για να καταλάβω ότι δεν μελέτησα σε βάθος μια φράση ή μια άσκηση. Η αλήθεια είναι ότι δεν μου αρέσουν και πολύ οι ασκήσεις, αλλά μου εξήγησε ότι χωρίς αυτές, δεν θα αποκτήσω καλή τεχνική.
6
Θα τους έλεγα ότι πρέπει να απολαμβάνουν κάθε μάθημα και ότι ο δρόμος της προετοιμασίας για κάθε ρεσιτάλ ή συναυλία είναι πιο όμορφο από την ίδια την συναυλία επειδή η συναυλία είναι η τελευταία στάση της συγκεκριμένης διαδρομής.
7
Ονειρεύομαι να γίνω μέλος μιας Ευρωπαϊκής Ορχήστρας με την οποία να κάνω περιοδείες σε όλο τον κόσμο, προσφέροντας χαρά στους ακροατές μέσα από την δύναμη της μουσικής.
8
Θέλω να ακολουθήσω μουσικές σπουδές είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα.
Γιάννης Πετράκης «Η διπλή αυτή διάκριση αντανακλά την επίμονη και ουσιαστική προσπάθεια που γίνεται καθημερινά»
«Η διπλή αυτή διάκριση αντανακλά την επίμονη και ουσιαστική προσπάθεια που γίνεται καθημερινά, με στόχο όχι μόνο τη δεξιοτεχνία, αλλά και τη βαθύτερη καλλιέργεια της μουσικής σκέψης. Είναι επίσης μια επιβεβαίωση ότι όταν το ταλέντο συναντά τη συστηματική δουλειά και τη σωστή καθοδήγηση, μπορεί κάποιος να φτάσει πολύ ψηλά».
Αυτό τονίζει ο δάσκαλός τους στο βιολί, κ. Γιάννης Πετράκης, που αισθάνεται περήφανος για την διάκριση των δύο κοριτσιών, που, όπως αναφέρει, έχουν σίγουρα την προοπτική και όλα τα απαιτούμενα χαρακτηριστικά που χρειάζεται κάποιος για να ακολουθήσει μία καριέρα επαγγελματία μουσικού. Το αν αυτό συμβεί θα το αποφασίσουν οι ίδιες σε βάθος χρόνου.
Μιλώντας ο ίδιος για την μουσική εκπαίδευση στην Κρήτη, υπογραμμίζει ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σημαντικές προσπάθειες, αν και δεν λείπουν οι προκλήσεις, καθώς η μουσική παιδεία χρειάζεται συνεχή και σταθερή στήριξη από την πολιτεία και την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
«Το ταλέντο υπάρχει, καταλήγει· το ενδιαφέρον υπάρχει και η πρόοδος είναι ήδη ορατή. Το επόμενο βήμα είναι η δέσμευση για διατήρηση και ενίσχυση αυτής της δυναμικής, με μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και σύγχρονο όραμα».
-Τι σημαίνει για εσάς, ως δάσκαλο, αυτή η διπλή βράβευση σε έναν τόσο σημαντικό διαγωνισμό;
Σίγουρα είναι μία μεγάλη χαρά και ικανοποίηση για μένα, ως καθηγητή της Κατερίνας και της Κάλης, που σχετίζεται κυρίως με τη μεγάλη σημασία και επίδραση που μπορεί να έχει μια τέτοια επιβράβευση στην εξέλιξη ενός μαθητή. Η διπλή αυτή διάκριση αντανακλά την επίμονη και ουσιαστική προσπάθεια που γίνεται καθημερινά, με στόχο όχι μόνο τη δεξιοτεχνία, αλλά και τη βαθύτερη καλλιέργεια της μουσικής σκέψης. Είναι επίσης μια επιβεβαίωση ότι, όταν το ταλέντο συναντά τη συστηματική δουλειά και τη σωστή καθοδήγηση, μπορεί κάποιος να φτάσει πολύ ψηλά.
-Πόσο καιρό προετοιμάζονταν τα κορίτσια για τον διαγωνισμό;
Η προετοιμασία για τον διαγωνισμό δεν είχε κάποιο συγκεκριμένο χρονικό σημείο έναρξης, καθώς η συμμετοχή σε αυτόν δεν ήταν αυτοσκοπός σε ό,τι αφορά την πρόοδο την Κατερίνας και της Κάλης. Προσπαθήσαμε να συνδυάσουμε την προετοιμασία τους με το πρόγραμμα προόδου που θα ακολουθούσαν.
-Πώς βλέπετε το μέλλον αυτών των δύο νεαρών μουσικών;
Η γνώμη μου είναι ότι και τα δύο παιδιά έχουν σίγουρα την προοπτική και όλα τα απαιτούμενα χαρακτηριστικά που χρειάζεται κάποιος για να ακολουθήσει μία καριέρα επαγγελματία μουσικού. Το αν αυτό συμβεί, θα το αποφασίσουν οι ίδιες σε βάθος χρόνου.
Αυτό που τους εύχομαι και έχει για μένα, ως καθηγητή τους, σημασία είναι η μουσική να συνεχίσει να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ζωή τους, ως ένα μέσο προσωπικής ανάπτυξης και ωρίμανσης, αλλά και ως μία ασχολία που θα είναι πάντα εκεί και θα τους ομορφαίνει την καθημερινότητα.
-Ως καθηγητής βιολιού στο Ωδείο του Δήμου Ηρακλείου και εκπαιδευτής εγχόρδων Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων Κρήτης του Δήμου Ηρακλείου, πώς κρίνετε την μουσική εκπαίδευση στην Κρήτη;
Από την εμπειρία μου όλα αυτά τα χρόνια, μπορώ να πω με σιγουριά ότι στην Κρήτη υπάρχουν πολλά παιδιά με εξαιρετικό ταλέντο και αγάπη για τη μουσική. Υπάρχει ζωντάνια, δημιουργικότητα και διάθεση για μάθηση και αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό. Η μουσική είναι βασικό κομμάτι της κουλτούρας του τόπου μας κι αυτό φαίνεται και στα νέα παιδιά.
Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σημαντικές προσπάθειες. Εκπαιδευτές μουσικής υψηλού επιπέδου και δομές όπως η Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Κρήτης του Δήμου Ηρακλείου, προσφέρουν στα παιδιά πολύτιμες εμπειρίες πέρα από την ατομική διδασκαλία: συνεργασία, πειθαρχία, επαφή με το κοινό και αίσθηση ευθύνης στο πλαίσιο ενός συνόλου.
Αυτές οι εμπειρίες είναι ανεκτίμητες και συμβάλλουν καθοριστικά στην προσωπική και μουσική τους εξέλιξη. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι ένας μεγάλος αριθμός παιδιών που βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε μεγάλες ακαδημίες μουσικής στην Ελλάδα και το εξωτερικό συμμετείχαν και γαλουχήθηκαν μέσα στην Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Κρήτης.
Παρόλα αυτά, δεν λείπουν οι προκλήσεις. Η μουσική παιδεία χρειάζεται συνεχή και σταθερή στήριξη από την πολιτεία και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Πιστεύω ότι θα πρέπει να αναγνωριστεί όχι ως μια προαιρετική πολυτέλεια, αλλά ως ουσιώδες στοιχείο της ολόπλευρης καλλιέργειας του παιδιού.
Με στρατηγικές επένδυσης σε εκπαιδευτικό προσωπικό, υλικοτεχνική υποδομή και καλλιτεχνικές ευκαιρίες, η Κρήτη μπορεί να αποτελέσει πρότυπο μουσικής εκπαίδευσης σε εθνικό επίπεδο. Πιστεύω ότι το όραμα της ίδρυσης μίας Ανωτάτης Μουσικής Ακαδημίας δεν θα πρέπει να μας φαίνεται ουτοπικό, αλλά να το δούμε σαν έναν κατάλληλο τρόπο να εδραιωθεί η μουσική παιδεία στην Κρήτη και να πάρει τη θέση που της αξίζει.
Το ταλέντο υπάρχει, το ενδιαφέρον υπάρχει και η πρόοδος είναι ήδη ορατή. Το επόμενο βήμα είναι η δέσμευση για διατήρηση και ενίσχυση αυτής της δυναμικής, με μακροπρόθεσμο σχεδιασμό και σύγχρονο όραμα.