Με μία ριζοσπαστική οπτική η οποία βασίζεται στην Πολιτική Φιλοσοφία και την Επιστημολογία, ο δημοσιογράφος και ποιητής, Παναγιώτης Γεωργουδής, αναλύει το ΕΑΜ, με βάση τις μορφές Άμεσης Δημοκρατίας και Αντιπροσωπευτικής που είχε αναπτύξει από την Κρήτη έως τη Θράκη, με αφετηρία την Αθήνα και τις άλλες πόλεις και προτείνει το οργανωτικό του μοντέλο ως δημιουργικό υπόδειγμα για όλη την Αριστερά και τον προοδευτικό κόσμο τουλάχιστον στην Δύση, στην πρόσφατη μελέτη του που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Παπαζήση, με τίτλο: “ΕΑΜ: Η σύζευξη Άμεσης Δημοκρατίας- Αντιπροσωπευτικής , απάντηση στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση. ΕΑΜ- Έθνος -Λαοκρατία-Σοσιαλισμός”.
Το βιβλίο το προλογίζει , ο Ομότιμος Καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, με το πρωτοποριακό και πολύπλευρο έργο του, Χρήστος Χατζηϊωσήφ.
Ο συγγραφέας αναδεικνύει τον δεσπόζοντα και καταλυτικό ρόλο των λαϊκών συνελεύσεων και των λαϊκών επιτροπών, οι οποίες θεσπίζονται από τους πολίτες από την πρώτη στιγμή της ναζιστικής Κατοχής στην Αθήνα, επεκτείνονται στις άλλες πόλεις για την υπεράσπιση της ελευθερίας και της ζωής του λαού από τα κάτω και αποτελούν μορφές Άμεσης Δημοκρατίας οι οποίες επεκτείνονται και στην ύπαιθρο. Μαζικοποιείται ένα λαϊκό κίνημα πολιτών από τα κάτω και αυτό αγκαλιάζει η ηγεσία του ΕΑΜ και του ΚΚΕ που μέχρι τότε ασχολούνταν με θέματα οργανωτίστικα με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός κινήματος τεραστίων διαστάσεων το οποίο συνδέθηκε πανελλαδικά με δίκτυα Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και ονομάστηκε Λαοκρατία. Το στρατιωτικό σκέλος του ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, λειτουργούσε και αυτό με Άμεση Δημοκρατία πράγμα πρωτόφαντο και μοναδικό για ένα στρατιωτικό σώμα.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΣΤΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ ΣΤΗ ΝΕΑΠΟΛΗ ΛΑΚΩΝΙΑΣ
Αργότερα δημιουργούνται οι θεσμοί της Λαϊκής Δικαιοσύνης και της Λαϊκής Αυτοδιοίκησης σε όλη την Ελλάδα οι οποίοι και αυτοί είναι αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες με ανακλητότητα. Με αυτόν τον πρωτότυπο τρόπο το ΕΑΜ, θεσπίζει σε συνθήκες φασισμού έναν πρωτόγνωρο χώρο πολιτικής ελευθερίας, πολυφωνικής δημόσιας σφαίρας, των οικουμενικών αξιών, ( ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα, αδερφοσύνη, φιλία κ.λ.π.) με ταξικότητα, στον οποία οι πολίτες ασκούν οι ίδιοι την πολιτική εξουσία και δεν συμμετέχουν γενικώς και αορίστως στα πολιτικά δρώμενα. Είναι χαρακτηριστικό πόσο βαθιά είχαν γίνει βίωμα του λαού αυτοί οι θεσμοί Άμεσης Δημοκρατίας, ώστε στην κωμόπολη της Νεάπολης Λακωνίας το Λαϊκό Δικαστήριο συνεδρίαζε στο ναό της Αγίας Τριάδας με την άδεια των δύο ιερέων παπα-Μανόλη Λαλούση και παπα-Παναγιώτη Μαρούση. Αυτό σημαίνει πως θα είχαν τη σύμφωνη γνώμη και του τότε Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης, Διονυσίου Δάφνου. Είναι βέβαια λογικό πως δεν θα ήταν μοναδική περίπτωση αυτή η συνεδρίαση εντός του ναού της Νεάπολης αλλά θα γίνονταν και αλλού αντίστοιχες συνεδριάσεις σε ναούς. Ειδικά στο Ηράκλειο ο συγγραφέας έχει εντοπίσει τους τέσσερις χώρους σε σχολεία που πραγματοποιούνταν οι λαϊκές συνελεύσεις του ΕΑΜ κάτω από το αδυσώπητο κυνηγητό της Γκεστάμπο και των δωσιλόγων, ενώ στο Δικαστικό Μέγαρο στην υπόγεια αίθουσά του συνεδρίαζε το Λαϊκό Δικαστήριο του ΕΑΜ.
Αυτή η μορφή Λαοκρατίας με θεμελιώδες υπόστρωμα την Άμεση Δημοκρατία, απορρίπτει ενεργητικά όχι μόνο τη ναζιστική Κατοχή με τους συνεργάτες τους , δωσίλογους ταγματασφαλίτες κ.λ.π., το παλιό σάπιο Μεταξικό καθεστώς την κυβέρνηση στην Μέση Ανατολή, το καπιταλιστικό σύστημα εξουσίας αλλά και το σταλινικό συγκεντρωτικό της ηγεσίας του ΚΚΕ, το λεγόμενο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, επομένως και το Σοβιετικό υπόδειγμα λειτουργίας. Η Λαϊκή Δικαιοσύνη, στο πρωτογενές πεδίο αναιρεί το νομικό καπιταλιστικό μοντέλο το οποίο αναπαράγει τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Φτιάχνεται μία νέα Πολιτική Ηθική της λαϊκής εξουσίας των αυτονομοθετών και αυτοκυβερνώμενων πολιτών, σύμφωνα με το συγγραφέα. Με τη Λαϊκή Αυτοδιοίκηση τέθηκε το κορυφαίο στρατηγικό ζήτημα του σχεδιασμού και της υλοποίησης της οικονομίας, της παραγωγής, της υγείας, της εκπαίδευσης κ.λ.π από τα κάτω. Σε αυτό το σημείο και στο πρωτεύον θέμα των πολιτικών ελευθερίων η αντίδραση της ηγεσίας του ΚΚΕ με τον τότε γραμματέα του, Γιώργη Σιάντο , υπήρξε κάθετη . Διότι αναιρούνταν όλο το σύστημα του σταλινικού δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Μάλιστα ο μελετητής τονίζει πως η ηγεσία του ΚΚΕ είχε ως ορίζοντα τον αντιφασισμό και τη λεγόμενη << αστικοδημοκρατική επανάσταση >> που ήταν επιμέρους μεταρρυθμίσεις του συστήματος. Αντίθετα ο Γεωργουδής πιστεύει, πως το ΕΑΜ βάδιζε σε έναν πρωτότυπο δρόμο προς το σοσιαλισμό με βάση τις εθνικές ιδιαιτερότητες χωρίς όμως κανένα στρατηγικό σχεδιασμό. Επιπρόσθετα συγκρίνει το μοντέλο Γκράμσι με το αντίστοιχο του ΕΑΜ και αποφαίνεται πως το τελευταίο υπερείχε κατά πολύ. Αντιπαραβάλλει την πρωτοποριακή φιλοσοφικά σύλληψη του ανθρωπίνου προσώπου του Καντ, με την υλοποιούμενη θεσμικά και κινηματικά αυτονομία του ανθρωπίνου προσώπου στην Άμεση Εαμική Δημοκρατία του δημόσιου χώρου σε συνθήκες φασιστικής Κατοχής, ως συλλογική λειτουργία μαχόμενης ελευθερίας. Μάλιστα ο συγγραφέας συγκρίνει την Άμεση Δημοκρατία του Αριστοτέλη στο έργο του Πολιτικά , με την Άμεση Δημοκρατία του ΕΑΜ και εντοπίζει τους κοινούς πολιτικούς άξονες. Με υπόβαθρο την Εαμική Άμεση Δημοκρατία και την Αντιπροσωπευτική, που ονομάστηκε Λαοκρατία, αναιρεί πλήρως ο συγγραφέας την άποψη των Στάθη Ν. Καλύβα και Νίκου Μαραντζίδη, πως το ΕΑΜ αποτελεί << …ολοκληρωτισμό εν τη γενέσει του >>. Ολοκληρωτισμός και Άμεση Δημοκρατία είναι αντίθετοι πόλοι. Μάλιστα ασκεί καταλυτική κριτική στα ποσοτικά κριτήρια των Φυσικών Επιστημών, που μεταφέρουν οι προαναφερόμενοι μελετητές στις ποιοτικές αξίες της δημόσιας σφαίρας και ειδικά στην πολιτική ελευθερία.
ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΗΤΤΑ ΠΡΟΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗ
Για το κρίσιμο θέμα των Δεκεμβριανών , ο Γεωργουδής παραθέτει συγκλονιστικά αποσπάσματα από τον Μίκη Θεοδωράκη, τον διερμηνέα της ηγεσίας του ΚΚΕ, Βάλια Σεμερτζίδη, ο οποίος συνομιλούσε με τους Ρώσους εκπροσώπους στην Ελλάδα και συμμετείχε στις κρίσιμες συναντήσεις με τους Βαλκάνιους ηγέτες, Τίτο, Κοστόφ κ.λ.π., του Γρηγόρη Φαράκου και συνάγεται πως η ήττα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ήταν προαποφασισμένη με βάση τη συμφωνία Στάλιν-Τσώρτσιλ. Ιδιαίτερα η μαρτυρία του Μίκη είναι καταλυτική από την πρώτη γραμμή των μαχών. << Τότε, από τις απέναντι ταράτσες άρχισαν να κελαηδούν τα μυδράλια του Μαργαρίτη. Κούρκας και Εγγλέζοι βάρεσαν οπισθοχώρηση. Προσεχτικά τους κυνηγούσαμε με την προστασία του μόνιμου ΕΛΑΣ. Όταν προχωρήσαμε αρκετά, τα μυδράλια απότομα σταμάτησαν. Κοιταχτήκαμε χωρίς να ξέρουμε τι να κάνουμε. Πέρασαν δεκαπέντε λεπτά – αιώνες. Και τότε οι Εγγλέζοι άρχισαν γενικό μπαράζ. Χωρίς τα μυδράλια είχαμε γίνει εύκολος στόχος. Όταν βρεθήκαμε στο ρέμα, ήμαστε από τους εκατόν είκοσι του πρώτου λόχου μόνο πέντε. Τότε έφτασαν τα καταδιωχτικά, που κατέβαιναν στα είκοσι μέτρα και σκόρπιζαν αναμμένο ατσάλι…. Φτάσαμε κακήν κακώς εκεί που τώρα είναι η Δάφνη και μεις το λέγαμε Κατσιπόδι. Και τι να δούμε! Όλη τη διμοιρία του μόνιμου ΕΛΑΣ πάνω σε καμιόνια. Μαζί και τ α μυδράλια. Ο Μαργαρίτης που μας γνώρισε , πήδησε και ήρθε κοντά μας και μας είπε αυτά τα καταπληκτικά λόγια που σφραγίζουν όλη την τραγωδία του Δεκέμβρη: « Συγνώμη, συναγωνιστές. Όμως φαίνεται ότι ο ΕΛΑΣ δεν είχε δικαίωμα να μάχεται στην Αθήνα. Δηλαδή εμείς του μόνιμου. Στη μέση της μάχης ήρθε διαταγή να φύγουμε…».
Οι τρομαχτικές ευθύνες μιας ανύπαρκτης ηγεσίας του ΚΚΕ.
ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΜΙΝΩΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Με αφετηρία τον εμβληματικό λόγο του μεγαλοφυή Άρη Βελουχιώτη στον λαό της Λαμίας, το 1944, ο οποίος θέτει στρατηγικά θέματα ζωτικής σημασίας ακόμα και σήμερα, μιλώντας για τον διαχρονικό << ελληνικό πολιτισμό>>, τον <<λαό>> και το ελληνικό << έθνος>> με ταξικό υπόβαθρο, ο συγγραφέας, αναλύει την κομβική έννοια του έθνους, σύμφωνα με τους Μαρξ, Γκράμσι, Λούξεμπουργκ, Πουλαντζά.
Ο Γεωργουδής έχοντας πραγματοποιήσει μία πολυετή μελέτη στην αρχαία ελληνική γραμματεία, διερευνά την έννοια του έθνους ως φιλοσοφική κατασκευή σε συνάρτηση με τα πολιτικά κινήματα από την εποχή του Ομήρου. Εντοπίζει στην Ιλιάδα το έθνος , «έθνεα», εξελισσόμενη ως έννοια μαζί με τις αποφασιστικού χαρακτήρα λαϊκές συνελεύσεις των Αχαιών, στον πόλεμο της Τροίας. Αργότερα ο Αισχύλος στην τραγωδία του Πέρσες προτείνει στην Ανθρωπότητα ένα επαναστατικό έθνος ελεύθερων πολιτών. Ο Πλάτωνας , ο Θουκυδίδης κυρίως όμως ο Αριστοτέλης ξεκαθαρίζει περισσότερο απ’ όλους το έθνος και επηρεάζει τους πολιτικούς στοχαστές και τους λογοτέχνες του 18ου αιώνα στην Ευρώπη, σύμφωνα με τον μεγάλο Αριστοτελιστή του εικοστού αιώνα, Ingemar During. Με υπόβαθρο τις αναφορές των Ομήρου, Πλάτωνα, Θουκυδίδη και ειδικώς του Αριστοτέλη ο συγγραφέας εντάσσει τον Μινωϊκό Πολιτισμό στον αρχαίο ελληνικό, διότι οι προαναφερόμενοι πουθενά δεν λένε πως οι μινωϊτες, όπως τους ονόμασε ο Έβανς τον εικοστό αιώνα, δεν μιλούσαν διαφορετική γλώσσα από τους άλλους αρχαίους Έλληνες, ή ήταν διαφορετικό έθνος , όπως αναφέρονταν για τους Πέρσες, τους Σκύθες, τους Ίβηρες, του Κέλτες, τους Αιγύπτιους κ.λ.π. Την αρχαιοελληνική έννοια έθνος χρησιμοποιούν οι Ρωμαίοι με κορυφαίο τον Βιργίλιο στην Αινειάδα , << Πόνο και κόπο ήθελε βαρύ για να χτιστεί το έθνος των Ρωμαίων >>, και οι Βυζαντινοί λόγιοι και έτσι περνά στην Δύση. Ειδική βαρύτητα έχουν οι αναλύσεις του Γκράμσι για το προκαπιταλιστικό και καπιταλιστικό έθνος της Ινδίας ,της Ιαπωνίας και κυρίως της Κίνας η οποία επανέρχεται ως ηγεμονική δύναμη. Τέλος, αναλύεται ο στοχασμός του Μαρξ το 1843 για τον παρακμιακό γερμανικό ρομαντισμό, ο οποίος αναπτύσσεται συνεχώς πριν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, γίνεται κυρίαρχο ανορθολογικό ρεύμα στην Δημοκρατία της Βαϊμάρης και οδηγεί στο ναζισμό και στην επικράτηση του Χίτλερ. Σήμερα το ίδιο ρεύμα επανέρχεται στην Γερμανία, η οποία δεν πραγματοποίησε αποναζιστικοποίηση, με νέες θεωρητικές αναλύσεις και τροφοδοτεί τα Ακροδεξιά και νεοναζιστικά μορφώματα στην Ευρώπη και στην Αμερική ακόμη και τη Χρυσή Αυγή.